Πρώην στελέχη της Βέρμαχτ και αξιωματικοί του σώματος των Ες-Ες (Waffen SS) συγκρότησαν το 1949 έναν μυστικό στρατό στη Γερμανία με στόχο να αντιμετωπίσουν τον εσωτερικό και εξωτερικό «κομμουνιστικό κίνδυνο», σύμφωνα με έγγραφα της γερμανικής μυστικής υπηρεσίας BND τα οποία επικαλείται το γερμανικό περιοδικό «Spiegel» στο σχετικό ρεπορτάζ του. Ο «στρατός» αυτός απαρτιζόταν από περίπου 2.000 αξιωματικούς της Βέρμαχτ και των SS που ταυτόχρονα συντηρούσαν έναν «εν υπνώσει» στρατό που έφτανε τα 40.000 μέλη. Η μυστική επιχείρηση πραγματοποιήθηκε πίσω από την πλάτη της ομοσπονδιακής κυβέρνησης και ηγέτης της ήταν ο μετέπειτα αρχηγός του Γενικού Επιτελείου, στρατηγός Αλμπερτ Σνετς. Θα είχε, εάν αποφασιζόταν η ενεργοποίησή της, πρόσβαση σε όπλα από τις τακτικές δυνάμεις αστυνόμευσης της Δυτικής Γερμανίας. Συνεργάτες του Σνετς είχαν πρόσβαση σε αυτά τα όπλα, επειδή εργάζονταν στο υπουργείο Εσωτερικών.

Υποτίθεται επίσης ότι η δύναμη είχε «εξασφαλισμένα» οχήματα χάρη στις διασυνδέσεις της με διάφορες επιχειρήσεις από τις οποίες δεχόταν χορηγίες, ενώ λειτουργούσε κι έναν «αμυντικό μηχανισμό», ο οποίος φέρεται να παρακολουθούσε πολιτικούς αριστερών φρονημάτων, υψηλόβαθμα στελέχη των Σοσιαλδημοκρατών (SPD), διάφορους άλλους πολιτικούς που οι άνθρωποι του Σνετς θεωρούσαν «επικίνδυνους» για την εσωτερική ασφάλεια, αλλά και πολίτες.
Η συνωμοτική οργάνωση γύρω από τον Σνετς ήθελε, σε περίπτωση μιας σοβιετικής επίθεσης, να εγκατασταθεί στο εξωτερικό και στη συνέχεια να ξεκινήσει τον αγώνα από εκεί. Την ίδια στιγμή ετοιμαζόταν για μια αποστολή στη Γερμανία κατά των κομμουνιστών, για την περίπτωση ενός εμφυλίου πολέμου.
Σύμφωνα με όσα επικαλείται το περιοδικό, ο τότε καγκελάριος της Γερμανίας Κόνραντ Αντενάουερ (και ο πρώτος μετά την πτώση του ναζισμού) είχε ενημερωθεί το αργότερο από το 1951 για το σχέδιο Σνετς και ανέθεσε στην οργάνωση Gehlen -πρόδρομος της ομοσπονδιακής υπηρεσίας πληροφοριών (BND)- τη «φροντίδα και την επίβλεψη» αυτού του σκιώδους στρατού. Δεν είναι σαφές γιατί ο Αντενάουερ δεν αντέδρασε πιο ενεργά, εικάζεται όμως ότι φοβόταν τη σύγκρουση με τους βετεράνους ναζί. Εξάλλου, εκείνη την περίοδο οι γερμανικές μυστικές δυνάμεις και κατ’ επέκταση και τα κυβερνητικά στελέχη είχαν τέτοιου είδους ενδοια��μούς, καθώς φοβόνταν για πιθανό εκτροχιασμό της πολιτικής κατάστασης.
Επίσης, ο Σνετς είχε διασυνδέσεις με τον πρώην αξιωματικό των επίλεκτων δυνάμεων των Ες-Ες Οτο Σκορζένι, ο οποίος σχεδίαζε ένα παρόμοιο εγχείρημα. Μάλιστα, την ίδια περίοδο, υψηλόβαθμα στελέχη της Gehlen, όπως ισχυρίζεται το «Spiegel», είχαν θέσει ανοιχτά το ερώτημα αν η υπηρεσία θα μπορούσε να «αντέξει» μια σύγκρουση με την ομάδα Σκορζένι. Και η απάντηση που έλαβαν ήταν ότι «έπρεπε πρώτα να ερωτηθούν παλιά SS». Προφανώς, επισημαίνεται στο άρθρο, τα δίκτυα των παλαιών και πρώην ναζί στις αρχές της δεκαετίας του πενήντα είχαν σημαντικό αντίκτυπο στη Δυτική Γερμανία.
Πάντως, στη Γερμανία θεωρείται ακόμα ταμπού η ιστορία των πρώτων χρόνων μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο καθώς αρκετοί ιστορικοί -κυρίως μη Γερμανοί- πιστεύουν ότι η κυβέρνηση Αντενάουερ απέτυχε να εκκαθαρίσει επιτυχώς όλα τα ναζιστικά «σταγονίδια». ΑΛΜΠΕΡΤ ΣΝΕΤΣ
Ο ΠΡΩΗΝ ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΟΑλμπερτ Σνετς γεννήθηκε το 1911 και πέθανε το 2007 στη Βόννη. Μετά τις σπουδές του στη Στρατιωτική Ακαδημία, το 1930 ξεκινάει την καριέρα του ως λοχαγός του Πεζικού. Από το 1944 ήταν συνταγματάρχης Μεταφορών στη νότια Ουκρανία και το τέλος του Πολέμου τον βρίσκει στη Βόρεια Ιταλία και οι σύμμαχοι του αναθέτουν την ανασυγκρότηση των τμημάτων του σιδηροδρομικού δικτύου στην περιοχή.
Το 1957 προάγεται σε ταξίαρχο και αναπληρωτή διευθυντή Logistics σε λειτουργίες Επιτελείου των Ενόπλων Δυνάμεων (FUS). Εκτοτε η καριέρα του είναι ανοδική, μέχρι που το 1968 γίνεται αρχηγός του Επιτελείου Στρατού, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1971. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου -προς το τέλος του 1969- δημοσιεύτηκε η μελέτη του για τη βελτίωση της οργάνωσης του στρατού, που θεωρήθηκε ως ωμή προσπάθειά του να καταστήσει τον στρατό κυρίαρχο στην πολιτική σκηνή της χώρας.
Πολλοί ζήτησαν την παραίτησή του, αυτός όμως παρέμεινε στη θέση του. Επίσης, λίγο πριν γίνει αρχηγός του Επιτελείου Στρατού, είχε προταθεί για επικεφαλής του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη, οι Ολλανδοί όμως άσκησαν βέτο στον διορισμό του επικαλούμενοι τις διασυνδέσεις του με το ναζιστικό καθεστώς.