Skip to main content

ΣΥΓΚΡΙΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΑΚΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΛΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ



Στη Χούντα οι μπάτσοι σε χτυπούσαν και έβαζαν την χάρλεϋ την μηχανή να δουλεύει σε υψηλές στροφές να μην ακούγονται οι κραυγές. Σήμερα είναι όλα δημοκρατικά και καλά. Τα ήθη άλλαξαν με την δημοκρατία ,τα καπνογόνα στο μετρό είναι αστοχία και κατά τύχη, η κακοποίηση διαμαρτυρομένων γερόντων είναι λόγο υπερβάλλοντος ζήλου,
ο εγκληματικός ξυλοδαρμός αθώου είναι πρόσκρουση σε ζαρντινιέρα. Στην χούντα σε καλούσαν δια τα περαιτέρω σε έκλιναν μέσα διασκέδασαν περνώντας σε φάλαγγα υπέγραφες κάποια στιγμή και έβγαινες έξω. Σήμερα δεν έχει τέτοια τώρα υπάρχει το 18μηνο βέβαια αν σε κρατάν σαν τον Σακκά 3χρονια προφυλακισμένο με 38 μέρες απεργίας πείνας έχουν κάνει λάθος και δεν ήταν εκδίκηση. Στην χούντα δεν υπήρχαν απεργίες (λόγο ευμάρειας λόγο φόβου θα σας γελάσω)Σήμερα μπορείς να απεργήσεις αλλά θα πάρεις το μπουγιουρντί της επιστράτευσης πάραυτα, όπως οι ναυτικοί, οι καθηγητές…
Στην χούντα οι Στρατηγοί είχαν το θάρρος και έλεγαν αναστέλλονται τα κάτωθι άρθρα του Συντάγματος. Σήμερα όμως με την Δημοκρατία είναι πολύ καλυτέρα .Έχουμε τις πράξεις Νομοθετικού περιεχομένου.
Στη χούντα υπήρχε λογοκρισία και για να μάθουμε νέα ακούγαμε ντοϊτσε βέλε σήμερα η ντοϊτσε βέλε είναι εδώ σχεδόν όλα τα Μ.Μ.Ε λένε τις ίδιες ειδήσεις με μικρές διαφορές και όποιος ελεύθερος ρεπόρτερ ή φωτορεπόρτερ γίνει ανάπηρος από τα ΜΑΤ στο χώρο διαμαρτυριών είναι ατύχημα που μπορεί να συμβεί στον καθένα

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *


Διαβάστε επίσης

Μιχάλης Λιάπης: Ένα μικρό ανθολόγιο με αφορμή τη σύλληψη του πρώην υπουργού μεταφορών, μαζί με ένα μεγάλο ευχαριστώ στον εθνάρχη Κωνσταντίνο Καραμανλή που κληροδότησε στο ελληνικό έθνος την οικογένεια.

Ξεχνάμε μερικές φορές κάποιους ανθρώπους όταν αποσύρονται από την πολιτική σκήνη. Ο Μιχάλης Λιάπη…

Υπάρχει στον κόσμο τούτον ένας μυστικός νόμος – αν δεν υπήρχε, ο κόσμος θα ‘ταν από χιλιάδες χρόνια χαμένος – σκληρός κι απαραβίαστος: το κακό πάντα στην αρχή θριαμβεύει και πάντα στο τέλος νικάται. Νίκος Καζαντζάκης.