ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΕΣ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΕΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

α) Αν και δεν υλοποιήθηκε, αξίζει να καταγραφεί… Λέγεται ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ως Πρωθυπουργός το 1975, είχε καλέσει στο γραφείο του, τον Υπουργό Πολιτισμού Κ. Τσάτσο και τον επικεφαλής του Παιδαγωγικού Ινστι��ούτου Ευάγγ. Παπανούτσο και, μεταξύ
άλλων, τους είπε ότι έπρεπε κάποια στιγμή να σκεφθούν το ενδεχόμενο να συνδυαστεί το Ελληνικό αλφάβητο με το λατινικό και να εξετασθεί και το θέμα της φωνητικής γραφής!

Τότε, όπως διέρρευσε αργότερα, σαν ελατήρια πετάχθηκαν επάνω οι δύο συνομιλητές του και του δήλωσαν, χωρίς περιστροφές, ότι παραιτούνται. Ο Καραμανλής απέσυρε το θέμα και ο Κ. Τσάτσος, αργότερα, αφηγήθηκε: «Δεν πίστευα στα αυτιά μου».

β) Το 1976 ο Υπουργός Παιδείας Γεώργιος Ράλλης, με εγκύκλιό του, αυθαίρετα και αντιδημοκρατικά, καταργεί την καθομιλουμένη απλή καθαρεύουσα και επιβάλλει την Δημοτική. Δεν αρκείται, όμως, σε αυτό και εισάγει την παράλληλη διδασκαλία της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσας με μετάφραση των διδασκομένων κειμένων εις την Δημοτική. Αργότερα, δηλώνει ότι αυτό ήταν το μεγαλύτερο και σοβαρότερο λάθος της πολιτικής του καριέρας.

γ) Το 1981 επιβάλλεται από την Κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου με Υπουργό Παιδείας τον Ελευθέριο Βερυβάκη, το μονοτονικό, με τροπολογία, που αιφνιδίως προτάθηκε κοντά στα μεσάνυχτα, όταν η Βουλή των Ελλήνων, κατά την συνεδρίαση της 11-1-82 είχε περατώσει την συζήτηση και είχε ψηφίσει το ένα και μοναδικό άρθρο του Νόμου 1228, που αποτελούσε κύρωση της από 11-11-1981 πράξεως του Προέδρου της Δημοκρατίας «Περί εγγραφής μαθητών στα Λύκεια της Γενικής και επαγγελματικής Εκπαιδεύσεως» (με ακριβώς αυτόν τον τίτλο δημοσιεύτηκε στο Α τεύχος της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως).

Από πόσους Βουλευτές ψηφίστηκε η τροπολογία αυτή; Κατά δήλωση του αείμνηστου Παν. Κανελλόπουλου, ο οποίος δεν ήταν πα��ών στην συνεδρίαση, αφού ουδείς γνώριζε πως η Κυβέρνηση θα εισήγαγε αιφνιδίως, προσκολλημένο σε άσχετο, επουσιώδη νόμο, τέτοιο μέγιστο εθνικό θέμα για συζήτηση, ψηφίστηκε από όχι από περισσότερους από τριάντα (30) βουλευτές… Αυτό επιβεβαιώνει και ο ποιητής και ακαδημαϊκός Νικηφόρος Βρεττάκος (στο ΕΘΝΟΣ την 8-5-1990). Παρατίθενται και οι αιτιολογίες της τροπολογίας.

1- Οι αρχαίοι έλληνες δεν χρησιμοποιούσαν στην γραφή τους τόνους και πνεύματα.

2- Οι μαθητές αφιερώνουν για την εκμάθηση τόνων και πνευμάτων περισσότερες από 6.000 διδακτικές ώρες.

3- Με την εφαρμογή του μονοτονικού θα προκύψει μείωση των δαπανών εκτυπώσεως και εκδόσεως των εφημερίδων και των βιβλίων, κατά 30%.

Όσον αφορά την πρώτη αιτιολογία είναι σωστή διότι οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν την μεγαλογράμματη γραφή, τα κεφαλαία.

Όσον αφορά την δεύτερη αιτιολογία, στερείται σοβαρότητος, επειδή οι 6.000 ώρες διδασκαλίας (κατά τον εισηγητή), χρειάζονται 27,5 χρόνια διδασκαλίας!

Η τρίτη αιτιολογία είναι βάσιμη, όσο και ειδεχθής. Οι μεγαλοεκδότες και οι παντοδύναμοι δημοσιογραφικοί οργανισμοί (τέταρτη εξουσία ή πρώτη;), αυξάνουν αισθητά τα κέρδη τους.

Γιάννης Γκανάσος