Δεν ξεχνώ …. το τότε και το σήμερα

Ήταν η πρώτη επίσκεψη του ΟΖΑΛ στην Ελλάδα και θα κατέθετε στεφάνι στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτου εκεί που μέχρι πρότινος ήταν οι αγανακτισμένοι, εκεί ευρίσκοντο κύπριες γυναίκες μαυροφορεμένες με τις φωτογραφίες των αγνοούμενων στα χέρια τους ούτε φώναζαν ούτε κράταγαν πέτρες μολότοφ η ξύλα το μόνον τους λάθος ήταν ότι υπήρχαν .Τα ΜΑΤ επιτέθηκαν και διέλυσαν την συγκέντρωση .Στο πρόγραμμα της επισκέψεως του ήταν και φαγητό στον ΒΝΟΕ στο Τουρκολίμανο προπομπός ένας υπέργηρος σήμερα δημοσιογράφος ο όποιος μόλις μπήκε στην αίθουσα έδωσε διαταγή να κατεβάσουν έναν πίνακα με την μάχη του Ναβαρίνου γιατί θα στεναχωρούνταν οι Τούρκοι. Ποιος ξεχνά τα ζεμπέκικα του υπουργού εξωτερικών τότε με τον τούρκο ομόλογο τον Τζεμ και την αλλαγή των βιβλίων με τον συνωστισμό στην Σμύρνη; Αυτά σαν απάντηση στους συγχρόνους πραιτοριανούς και στον εκπρόσωπο τους έστω και καθυστερημένα στον συνδικαλιστή της ΕΑΥΑ :«ΔΗΘΕΝ “κοινωνικοί αγωνιστές”, πρεζάκηδες, χαοτικοί, πρόστυχες γυναίκες, ξεπεσμένοι συνδικαλιστές, χούλιγκανς, σκίνχεντς και το κάθε “καρυδιάς καρύδι” ερχόταν και “ξεφόρτωνε” μπροστά στους Συναδέλφους μας». Τις λέξεις αυτές χρησιμοποίησε ο… κύριος Ντούμας αναφερόμενος…
στα επεισόδια στις 28 και 29 Ιουνίου στο Σύνταγμα,