Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα
7 Μαρτίου 2014, admin, Δεν υπάρχουν σχόλια στο Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα
Λυγκιάδες Ιωαννίνων, 7.3.2014
Με σεβασμό, βαθιά εκτίμηση και αισθήματα αλληλεγγύης προς τον γερμανικό λαό υποδεχόμαστε στην Ελλάδα τον Πρόεδρο της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας κ. Γιόαχιμ Γκάουκ. Για μας, το Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης, αλλά και για όλο τον ελληνικό λαό, είναι μια ευκαιρία να του θυμίσουμε την ανεκπλήρωτη υποχρέωση της Γερμανίας απέναντι στην Ιστορία: την ανάληψη της ευθύνης και την έμπρακτη μεταμέλεια για τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που διέπραξε το Γ’ Ράιχ στην Ελλάδα.
Η προσκυνηματική επίσκεψη του
Γερμανού Προέδρου σε μαρτυρικούς τόπους της χώρας μας, κίνηση με ισχυρό συμβολισμό, ελπίζουμε να αποδειχθεί ότι έχει και ουσιαστικό περιεχόμενο. Η εβραϊκή κοινότητα των Ιωαννίνων, που εξολοθρεύθηκε, σχεδόν στο σύνολό της, από τους ναζί, με τα μέλη της να οδηγούνται δια της βίας στα κρεματόρια της φρίκης, μόνο και μόνο διότι ήταν Εβραίοι, αλλά και οι Λυγκιάδες, ένα μικρό χωριό, όπου τα ναζιστικά στρατεύματα του Γ’ Ράιχ δολοφόνησαν εν ψυχρώ 82 αθώους και φιλήσυχους πολίτες, μεταξύ των οποίων μωρά, παιδιά, γυναίκες και κατάκοιτους γέροντες, αποτελούν τεκμήρια της ναζιστικής βαρβαρότητας, που στην Ελλάδα προσέλαβε χαρακτήρα θεομηνίας. Το Ολοκαύτωμα των Λυγκιάδων, που έμενε για δεκαετίες στη λήθη έως ότου ένας σπουδαίος Γερμανός επιστήμονας, ο Καθηγητής Christophe Schminck – Gustavus, μετά από συστηματική και πολύχρονη έρευνα, το τεκμηρίωσε και το έφερε στην επιφάνεια, αποτελεί παράλληλα και σύμβολο του αγώνα ενάντια στην παραχάραξη της Ιστορίας και τον ενταφιασμό της μνήμης.
Ο απολογισμός της ναζιστικής επιδρομής κατά της χώρας μας και των αθώων πολιτών της είναι τραγικός και τα αποτελέσματά της ακόμα και σήμερα ορατά: περισσότερα από 100 Ολοκαυτώματα έχουν διαπράξει στη χώρα μας τα ναζιστικά στρατεύματα Κατοχής με απολογισμό δεκάδες χιλιάδες νεκρούς. 1.770 χωριά καταστράφηκαν, περισσότερα από 400.000 σ��ίτια κάηκαν. Η χώρα μας υπέστη μία πρωτοφανή τραγωδία, τέτοιας μορφής σε έκταση και ένταση, η οποία δεν προσομοιάζει με καμιά άλλη χώρα. Λόγω των βομβαρδισμών, των εκτελέσεων, της πείνας, των ασθενειών και της υπογεννητικότητας η χώρα μας έχασε το 13,5% του πληθυσμού της. Η ΕΣΣΔ το 10%. Η Πολωνία το 8%. Η Γιουγκοσλαβία το 6%. Παράλληλα υπέστη μία απίστευτη οικονομική καταστροφή: οι υποδομές μας καταστράφηκαν, οι πόροι μας λεηλατήθηκαν. Ταυτόχρονα, πολιτιστικοί μας θησαυροί εκλάπησαν και φυγαδεύτηκαν στη Γερμανία ενώ μοναδικής αξίας μνημεία υπέστησαν ανεπανόρθωτες καταστροφές.
Κι όμως, 70 χρόνια μετά τη λήξη της Κατοχής και 24 χρόνια μετά την επανένωση της Γερμανίας, η χώρα μας δεν έχει λάβει από τη Γερμανία καμία επανόρθωση, καμία αποζημίωση! Όταν μάλιστα όλες οι χώρες που κατέκτησε η Γερμανία έχουν λάβει τις επιδικασθείσες επανορθώσεις. Όλες, εκτός της Ελλάδας! Γιατί;
Επίσης: το κατοχικό αναγκαστικό δάνειο δεν έχει αποδοθεί στη χώρα μας, ενώ αντίθετα η Γερμανία ξεπλήρωσε τα αντίστοιχα αναγκαστικά δάνεια, που έλαβε από την Πολωνία και τη Γιουγκοσλαβία. Γιατί;
Τέλος, οι αρχαιολογικοί θησαυροί και τα έργα τέχνης αμύθητης αξίας, που εκλάπησαν από την Ελλάδα δεν έχουν ακόμη επιστραφεί. Γιατί;
Πού οφείλεται άραγε αυτή η επιλεκτικά δυσμενής στάση εις βάρος μας;
Επί 70 χρόνια τα αμείλικτα αυτά ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα. Μερικές μόνο δειλές εκφράσεις λύπης αρθρώνονται. Έως πότε; Είναι, επιτέλους, η στιγμή να αναλάβει η Γερμανία την ευθύνη της και να εκφράσει τη μεταμέλειά της για τα εγκλήματα του Γ’ Ράιχ στην Ελλάδα. Ειλικρινώς και εμπράκτως! Την ειλικρινή συγγνώμη πρέπει να συνοδεύει η απόδοση δικαιοσύνης και η αποκατάσταση!
Απαιτείται θέληση και τόλμη! Και τότε θα βρεθεί ο τρόπος να επιλύσουμε το μείζον ζήτημα των γερμανικών οφειλών προς την Ελλάδα. Να σπάσουμε μαζί το τείχος της αδιαλλαξίας και της σκληρότητας απέναντι στον ελληνικό λαό. Δημοκρατικά, με αμοιβαίες υποχωρήσεις, χωρίς εχθρότητα και πόνο. Εμείς, άλλωστε, έχουμε ως σύνθημα: «Δικαιοσύνη! Όχι εκδίκηση».
Υποδεχόμαστε τον πρώτο πολίτη της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας στην Ήπειρο κλιμακώνοντας ταυτόχρονα τον αγώνα μας για τη δικαίωση του ελληνικού λαού. Αγώνας που έχει την αμέριστη υποστήριξη ολόκληρου του ελληνικού λαού αλλά και πολλών δημοκρατών στη Γερμανία, που διεκδικούν «Δικαιοσύνη και αποζημίωση!» για τα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας στην Ελλάδα.
70 χρόνια μετά την λήξη της Κατοχής και 24 χρόνια μετά την επανένωση της Γερμανίας έχει έλθει, επιτέλους, η ώρα της έμπρακτης αναγνώρισης και δικαίωσης της θυσίας του ελληνικού λαού από την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας. Μιας θυσίας, που συνέβαλε τα μέγιστα στην απελευθέρωση της Ευρώπης αλλά και της ίδιας της Γερμανίας από το ναζιστικό ζυγό. Κάτι που, ιδίως σήμερα, έχει σημασία να μη λησμονείται. Είναι, πρωτίστως, ζήτημα ηθικής τάξης! Αλλά και απαραίτητη προϋπόθεση για να αφήσουμε οριστικά πίσω μας τη Μαύρη Βίβλο του ναζισμού και, από κοινού οι δύο χώρες και οι δύο λαοί, να ανοίξουμε ένα νέο κεφάλαιο ειρήνης, φιλίας και συνεργασίας, στη βάση της ισοτιμίας, της ειλικρίνειας και της αμοιβαίας κατανόησης. Και τότε θα έχουμε κερδίσει μαζί το στοίχημα του μέλλοντος για τις επόμενες γενιές.
www.holocaust.gr info@holocaust.gr
Πρόσφατη αρθρογραφία
- Ναυμαχία της Σαλαμίνας, μία άλλη οπτική και θεία παρέμβαση; 12 Ιουνίου 2023
- (χωρίς τίτλο) 9 Φεβρουαρίου 2023
- Η συμμαχία του ΝΑΤΟ Και η Ευρωπαϊκή ένωση 29 Απριλίου 2022
- ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ 23 Νοεμβρίου 2021
- Είναι καλύτερα να μη δίνεις καμιά δικαιολογία παρά μια κακή. 12 Οκτωβρίου 2021
Νεότερα Σχόλια
- Temporary Email Address στο Στις 25 Μαρτίου θα γιορτάσουμε μία επανάσταση για τα 200 χρόνια ή δύο;
- Temp Mail στο Αριστείδης (ο Δίκαιος;): Ελίτ, αντιελίτ
- Kyrgianbas στο Το Όχι δεν ήταν του Μεταξά. Το Όχι ήταν του ήρωα Στρατηγού Κατσιμήτρου.
- Greec στο Όταν οι σύγχρονοι πολιτικοί δεν έχουν ιστορική μνήμη .
- kyrie shoes στο Τον Γαλιλαίο θα τον κρεμάγανε μάλλον….
Διαβάστε επίσης
Σοφά λόγια που όμως δεν τα σκεπτόμαστε στο διάβα της, πράγματι, μικρής και μοναδικής μας ζωής
| Στυμφάλιος | Δεν υπάρχουν σχόλια στο Σοφά λόγια που όμως δεν τα σκεπτόμαστε στο διάβα της, πράγματι, μικρής και μοναδικής μας ζωής
Το παράπονο του Οδυσσέα Ελύτη Οδυσσέας Ελύτης 1911 – 1996 Αναρωτιέμαι μερικές φορές: Είμαι εγώ…
Αφήστε μια απάντηση