ΑΛΛΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ.

ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΑΚΟΥΣΑ ΑΠΟ ΜΑΚΕΔΟΝΟΜΑΧΟ

Τότε που η βόρεια Ελλάδα ήταν υπό οθωμανικό ζυγό ,ο πατριάρχης Αθηναγόρας αλλάζει όλους τους δεσπότες στην περιοχή και τοποθετεί το πολύ τριαντάρηδες που από κάτω από το αντερί είχαν όπλα. Διαισθανόμενος το τι θα ακολουθούσε και ακούγοντας τα τύμπανα του πολέμου, όπως και έγινε . Ένας από αυτούς ήταν και ο αείμνηστος Καραβαγγέλης.

Και να πως έγινε και σήμερα έχουμε τα εδάφη μας ελεύθερα .Τότε, όπως και τώρα το επίσημο κράτος δεν ενδιαφερόταν, ούτε οργάνωνε, ούτε παρακολουθούσε τα τεκταινόμενα για να μην κατηγορηθεί από τις ξένες δυνάμεις , μόνον οι εραστές της ελευθερίας είχαν μια υποτυπώδη οργάνωση που την συντηρούσαν με αίμα και όχι με χρήμα Μες το δεσποτικό είναι, ο Δεσπότης, ο γιατρός, ο δάσκαλος και ο φαρμακοποιος. Όλοι σπουδαγμένοι και μπολιασμένοι από τους προγονούς μας με λόγο και έργα , όπως θα σου πω παρακάτω .Κάποια στιγμή ενώ τα έλεγαν , ειδοποιούν τον δεσπότη ότι τον ζητούν κάτι τούρκοι, ανοίγει την πόρτα και βλέπει όλους τους άρχοντες τούρκους αξιωματούχους με έναν από αυτούς να κρατεί τα κλειδιά τις Πόλεως και να του τα προτείνει λέγοντας του, πάρε δεσπότη αφέντη τα κλειδιά και προστάτεψε μας. Μένει με ανοικτό το στόμα ο δεσπότης , του λέει πως; Συνεχίζει ο τούρκος. Εσείς οι Έλληνες και εμείς έχουμε τις διαφορές μας αλλά ποτέ δεν μας πειράξατε και πιστεύω και εμείς, όσο ήταν δυνατόν. Αυτή την στιγμή σε εμπιστευόμαστε κ��ι σώσε τις οικογένειες μας. Η συμφωνία το�� πολέμου τώρα είναι η εξής: όπου συναντηθούν οι στρατοί της Ελλάδος και της Γιουγκοσλαβίας εκεί είναι τα σύνορα, εάν έρθουν στην πόλη οι γιουγκοσλάβοι θα μας σφάξουν όλους για αυτό πράξε το καλό δεσπότη αφέντη, σε μια μέρα το πολύ θα έχουν έρθει εδώ .Αφήνουν τον φαρμακοποιό και έναν διάκο με τους τούρκους, παίρνουν τα άλογα και πάνε να συναντήσουν τον ελληνικό στρατό. Δυο φορές άλλαξαν άλογα στο δρόμο, μέχρι να βρουν τον Ελληνικό στρατό που ερχόταν με την ησυχία του. Επέτυχαν έναν υπίατρο έξω από την Λάρισα που είχε βγει βόλτα στα χωράφια. Μιλώντας μαζί του ο δεσπότης συνειδητοποιεί ότι δεν έχουν χρόνο και τον απαγάγουν, γυρίζουν πίσω, μπαίνουν στο δεσποτικό , κόβουν από τις κουρτίνες τα χρυσά κορδόνια που τις ανοιγόκλειναν και τα βάζουν με τις φούντες στην στολή του υπιάτρου και όταν έρχονται οι γιουγκοσλάβοι βλέπουν στα σκαλιά τον Έλληνα στρατηγό, ελληνικές σημαίες, τους τούρκους από πίσω και πληροφορούνται ότι έχουν μπει οι Έλληνες και αποχωρούν .Ο Θεός της Ελλάδος είχε βάλει πάλι το χέρι του.