Απο τον Αρκάδιο μέχρι τον Ιουστινιανό ….και την Υπατία .

Ο Αρκάδιος και ο Ονώριος , οι οποίοι διαδέχθηκαν τον Θεοδόσιο , ήταν ελεγχόμενοι απο τον περιγυρό τους . Θα σταθούμε ιδιαίτερα στον Αρκάδιο , που διοικούσε την ανατολική αυτοκρατορία ,καθώς επί των ημερών του συντελέστηκε ουσιαστικά η καταστροφή της εθνικής Ελλάδας απο τους Βησιγότθους . Οι Βησιγότθοι , θεωρώντας ότι δεν είχαν πληρωθεί αρκετά για την μάχη στον ποταμό Φρίγιδο , επαναστάτησαν και κατευθύνθηκαν προς την Κωνσταντινούπολη το 395 . Τότε ο πρωθυπουργός Ρουφίνος έκανε συμφωνία με τον αρχηγό τους Αλάριχο να κατευθυνθούν προς την ηπειρωτική Ελλάδα ………..
και να την λεηλατήσουν . Με τη συνοδεία μοναχών ξεκίνησαν το έργο τους κατεβαίνοντας από το βορρά στον νότο , καταστρέφοντας ναούς λεηλατώντας τα χωριά , σκοτώνοντας τους άνδρες και παίρνοντας αιχμάλωτες τις γυναίκες . Ο δυτικός στρατηγός Στηλίχων τους περικύκλωσε με το σύνολο του αυτοκρατορικού στρατού στη Θεσσαλία , αλλά ο Ρούφινος φοβόταν την παρουσία του στην ανατολική αυτοκρατορία και το ενδεχόμενο ένας θρίαμβος του να τον ενίσχυε πολιτικά . Έτσι έπεισε τον Αρκάδιο να απομακρύνει τον Στηλιχώνβα ώστε ο Αλάρχιχος να συνεχίσει το έργο του , αφήνοντας τους υπηκόους του στο έλεος των βαρβαρικών ορδών . Ο Στηλιχών έστειλε τα ανατολικά στρατεύματα υπο τον Γάινα στην Κωνσταντινούπολη και άφησε τους Γότθους να συνεχίσουν . Μόλις έφτασαν στις Θερμοπύλες , ο στρατηγός Γερόντιος εγκατέλειψε τα στενά , ενώ ο Ευνάπιος αναφέρει ότι οι μοναχοί που συν��δευαν τι Αλάριχο έδειχναν στο στρατό του τα περάσματα για να προχωρήσει . ΟΙ Δελφοί και το ιερό της Δήμητρας στην Ελευσίνα αλώθηκαν απο τους Βησιγότθους , ενώ η Αθήνα κατά Ζώσιμο σώθηκε με θαυματουργή παρέμβαση της Παλλάδας , αν και οι αρχαιολογικές ενδείξεις στηρίζουν την αντίθετη άποψη . Κατόπιν πέρασαν στην Πελοπόννησο όπου λεηλάτησαν την Κόρινθο , τη Σπάρτη , το Άργος και την Ολυμπία μεταξύ άλλων . Τότε επενέβη ο Στηλίχων ξανά , αλλά οι Βησιγότθοι κατάφεραν να διαφύγουν όταν έφυγε βιαστικά για τη Ρώμη . Ο Αλάριχος πορεύτηκε βόρεια , όπου συνέχισε τη λεηλασία στην Ήπειρο , μέχρι που η ανατολική διοίκηση τον ανακήρυξε διοικητή του Ιλλυρικού . Ένα άλλο γεγονός που αξίζει να αναφέρουμε ως ενδεικτικό της εποχής είναι το λιντσάρισμα στην Αλεξάνδρεια της νεοπλατωνικής Υπατίας . Η Υπάτια είχε διδάξει τόσο εθνικούς όσο και Χριστιανούς , όπως ο Συνέσιος Κυρηναίος . Ταυτόχρονα ήταν σύμβουλος του έπαρχου Ορέστη ,ο οποίος όμως βρισκόταν σε πολιτική αντιπαλότητα με τον επίσκοπο Κύριλλο , που ξεκίνησε με την εμμονή του δεύτερου να παρενοχλεί τους Εβραίους και την επιθυμία του πρώτου να επιβάλλει την τάξη . Στην πορεία των γεγονότων οι Εβραίοι εκδιώχθηκαν από την πόλη και δημεύτηκαν οι περιουσίες τους , ενώ και ο Έπαρχος δέχτηκε επίθεση από τους μοναχούς που υπάκουαν τον Κύριλλο , οι οποίοι τον κατηγόρησαν ως Έλληνα . Το αποκορύφωμα ήταν οι κατηγορίες ενάντια στην Υπάτια για άσκηση της <<μαύρης μαγείας >> με την οποία είχε σαγηνεύσει τον έπαρχο . Το αποτέλεσμα ήταν οι μοναχοί που υπηρετούσαν τον Κύριλλο να αρπάξουν την Υπατία απο την άμαξα της , να την σύρουν στον πατριαρχικό ναό και να την κατακρεουργήσουν με όστρακα (κομμάτια αγγείων ) . Τα κομμάτια της επιδείχθηκαν σε όλη την πόλη και τελικά κάηκαν .
ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΑΙΒΑΖΗΣ