Ας πούμε μερικές αλήθειες για τον σκοταδισμό της εκκλησίας!

Παπάς συνελήφθη να βάζει φωτιά στους καρναβαλικούς μπάστακες στην Πάτρα. Ο 40χρονος ιερέας, έκαψε τέσσερα καρναβαλικά στοιχεία, αφού πρώτα τα περιέλουσε με οινόπνευμα, αλλά η δράση του σταμάτησε το βράδυ της Τρίτης, όταν έβαλε φωτιά στον πέμπτο.

Είναι γνωστό ότι η εκκλησία είναι αντίθετη με κάθε είδους καρναβαλικές εκδηλώσεις και το μίσος της αυτό επιδεικνύεται είτε
με καυστικές δηλώσεις είτε με τις φωτιές που έβαζε ο προαναφερόμενος παπάς.

Είναι επίσης γνωστό ότι ακόμη και σήμερα, τον 21ο αιώνα, η εκκλησία επιθυμεί πιστούς άβουλους και πειθήνια όργανά της, παρουσιάζοντας έναν Θεό σκληρό κι εκδικητικό αν πέσεις σε κάποιο αμάρτημα. Βέβαια, αυτά είναι γνωστά και διατηρούνται αιώνες τώρα. Με μια εκκλησία που στο όνομα του Χριστού έχει κάνει τα μεγαλύτερα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Σταυροφορίες, Ιερά Εξέταση… είναι μόνο μερικοί από τους τρόπους που επέβαλλε κατά των … άθεων ή αλλοθρήσκων!

Κι αυτά βέβαια καλλιεργούνται σε ανθρώπους αμόρφωτους, απαίδευτους, τους οποίους καταλαμβάνει ο θρησκευτικός φανατισμός προκαλώντας βίαια επεισόδια. Οι άνθρωποι που είναι δογματικά θρήσκοι φοβούνται την Κόλαση μέχρι αηδίας. Οι παπάδες στη συνείδησή τους διατηρούν την πρώτη θέση και κρατάνε τον κοσμάκη σκλάβο με τα παραμύθια που του λένε.

Όταν δεν υπάρχει φιλοσοφία, όταν δεν υπάρχει πνεύμα, πάντα υπάρχουν τέτοιες καταστάσεις. Και οι δικοί μας παπάδες κυνήγησαν τους συγγραφείς, όταν κάτι δεν γραφόταν σύμφωνα με τα δικά τους γούστα. Το μεγαλύτερο παράδειγμα είναι ο μεγάλος μας συγγραφέας Νίκος Καζαντζάκης του οποίου το κυνηγητό που υπέστη από την ορθόδοξη και καθολική εκκλησία είναι χαρακτηριστικός. Μάλιστα, επειδή ο σκοταδισμός επικρατεί και σήμερα, [όχι με την ένταση και τα χαρακτηριστικά που είχε πριν κάποιους αιώνες, πάντως ακόμη υπάρχει], τα βιβλία του “Ο Τελευταίος Πειρασμός” και “Ο Χριστός ξανασταυρώνεται” και σήμερα συγκαταλέγονται στα απαγορευμένα βιβλία της καθολικής εκκλησίας.

Όταν λοιπόν δεν υπάρχει φιλοσοφία, όπως έγραψε ο Νίκος Τσιφόρος, “τι να σκεφτείς και τι να πεις; Έτσι και να έλεγες το παραμικρό από αλήθεια, σε βάζανε στη φωτιά και σε κάνανε σουβλάκι αιρετικό. Οι εκκλησίες πλουτίζανε και στολιζόντουσαν κι οι άνθρωποι λέμε πάντα οι μέτριοι άνθρωποι ψωμοπεινάγανε για να δώσουνε στην Εκκλησία. Μόρφωση δεν υπήρχε. Όλα ήταν θεόπνευστα και εξαρτιόντουσαν από τους ιερωμένους. Και λέγανε ότι θέλανε ελόγου τους”.

Ευτυχώς για μας τους Έλληνες η φιλοσοφία υπάρχει από αρχαιοτάτων χρόνων, όπως και μεγάλοι συγγραφείς, έστω και αν κυνηγήθηκαν ανελέητα από την εκκλησία. Δεν είναι τυχαίο ότι η ίδια η εκκλησία πολέμησε την αρχαία Ελλάδα, πρωτοστάτησε κατά των καταστροφών σε ναούς, μνημεία και οικοδομήματα αρχαίων Ελλήνων, χτίζοντας πάνω δικούς τους ναούς για τη… λατρεία ενός Θεού δημιουργημένου κατ εικόνα και ομοίωση του ανθρώπου! Η Ορθοδοξία κυνηγούσε το αρχαίο ελληνικό πνεύμα γιατί ήτανε, λέει, ειδωλολατρικό!!!

Γράφει ο Νίκος Τσιφόρος στο βιβλίο του “Η ιστορία της Γαλλίας”: “Αναγέννηση λέγεται εκείνη η περίοδος ανάμεσα στον 15ο και 16ο αιώνα που ξανάφτιαξε την Ευρώπη τόπο ανθρώπων και όχι τόπο κτηνών, όπως ήτανε. Η Αναγέννηση άρχισε από την Ιταλία. Χώρα πιο φωτεινή, με περισσότερη ιστορία, με περισσότερο πνεύμα από τις άλλες σκοτεινές, ξεπέταξε πρώτα-πρώτα συγγραφείς.

Όλα, όπως και α το κάνουμε, αρχίζουν από τους συγγραφείς. Εμείς εδώ, που είμαστε ακόμα και σήμερα δυστυχώς πολύ πίσω, δεν το εκτιμάμε αυτό. Λέμε “τα λεφτά, η ουσία”. Κι όμως είναι λάθος, γιατί αν η αρχαία Ελλάδα άφησε κληρονομιά, την άφησε από τους συγγραφείς της, τους φιλοσόφους της και μετά τους καλλιτέχνες της…

Ένας μεγάλος στρατηγός κάνει πόλεμο και σκοτώ��ει. Ένας μεγάλος συγγραφέας αφήνει πνεύμα και μορφώνει. Κι η ανθρωπότητα πάει μπροστά με το πνεύμα, όχι με τους σκοτωμούς και τους εφήμερα πλούσιους… Στην Ιταλία λοιπόν βγήκανε πρώτα διάσημοι συγγραφείς. Ο Δάντης, ο Πετράρχης, ο Βοκκάκιος. Είδανε τα ερείπια ενός κόσμου που άνθισε, του ρωμαϊκού κόσμου δηλαδή, διαβάζανε Έλληνες, γράψανε και, το κυριότερο, φτιάσανε τη γλώσσα. Μια γλώσσα όμορφη, εκφραστική και πλούσια. Η Ιταλία ήτανε πολλά κράτη μαζί, ανεξάρτητα όμως. Η Βενετία, η Φλωρεντία, η Γένοβα, η Νάπολη κλπ. Μόνο η Ρώμη ήταν το κράτος του Πάπα.

Ολ’ αυτά τα μέρη, πλούσια, με εμπόρους πάρα πολύ πλούσιους, θέλανε να βρούνε έναν τρόπο για να χαρούνε τον πλούτο τους. Βρήκανε, λοιπόν, τους καλλιτέχνες και τους συγγραφείς;. Όλοι οι πλούσιοι πέσανε να φτιάξουνε κάτι καλό. … Παλάτια, εικόνες, αγάλματα και προπαντός υποστηρίζανε τους συγγραφείς. Όλοι μαζί. … Πάνω σ΄αυτά ήρθε η τυπογραφία, να ήρθανε τα βιβλία, να μάθουν θέλανε όλοι που μέχρι τότε ήτανε στουρνάρια. Στην αρχή, βέβαια, έπεσε η Εκκλησία, θρησκευτικά βιβλία και τέτοια. Αλλά βγήκανε συγγραφείς, δημοσιευτήκανε αρχαία ελληνικά κείμενα, διαβάσανε, ξύπνησε ο κόσμος.

Κι άμα ξυπνάει το μυαλό του ανθρώπ��υ, πάει, δεν το κρατάς. Κι αυτή είναι η σωστή Αναγέννηση. Διαβάζοντας, όμως, μορφωνόντουσαν και σκεφτόντουσαν και, το κυριότερο, γράφανε. Ξέρανε τι να γράφουνε πια, δε γράφανε πρωτόγονα. Κι όλο αυτό έφερε στην ανθρωπότητα μια επανάσταση. Μια καινούργια εποχή. Κάτι καλό επιτέλους. Όταν μάλιστα ξεφύγανε από τη θρησκεία και γίνανε ανεξάρτητα πνεύματα. Μια νίκη του ανθρώπου εναντίον της προλήψεως και της αμάθειας…”

Από την άλλη όμως, αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι να το πούμε, στην επί 400 χρόνια σκλαβιά μας από τους Τούρκους, η θρησκεία μας ένωσε και έτσι σηκώσαμε κεφάλι και κάναμε την επανάσταση. Δηλαδή, από τη θρησκεία λευτερωθήκαμε.

Το έχω ξαναγράψει: Αν η εκκλησία δεν εκσυγχρονιστεί, εάν δεν αλλάξει ύφος και συμπεριφορά, πολύ σύντομα θα γίνει ένα ξεπερασμένο προϊόν. Αν όμω�� κι εμείς, ο λαός, δε σταματήσουμε να χτίζουμε εκκλησίες μεγαλοπρεπείς αντί για σχολεία και νοσοκομεία, αν δεν διαβάζουμε, αν δεν ασχολούμαστε με τη καλλιέργεια του πνεύματός μας, θα αποτελούμε θύματα σκοταδιστών θρησκειών, παπάδων και αξιολύπητων πιστών!!!

Και σίγουρα ο αληθινός Θεός δεν θέλει σκοταδιστές!!!


“Ο άνθρωπος πρέπει να έχει πίστη, να πιστεύει στο Θεό, να ακούει τα προστάγματά του. Αλλά δεν πρέπει από αμάθεια και από πρόληψη να γίνεται σκλάβος όλων των ανάξιων ιερωμένων – δε λέμε για τους άξιους – που εκμεταλλεύονται αυτή του την πίστη και την κάνουνε του χεριού τους και κουρέλι”

-Νίκος Τσιφόρος
[Η ιστορία της Αγγλίας]

πηγή