Δικηγορικός σύλλογος Πειραιά για γέλια και για κλάματα;Και οι κρίνοντες κρίνονται

Προπαντός να φοβάσαι εκείνους που σε κρίνουν στο όνομα Εκείνου που είπε «μην κρίνετε ίνα μην κριθείτε»Θα σας αφηγηθώ δυο περιπέτειες με δικηγόρους .του Πειραιώς όχι ότι στην υπόλοιπη επικράτεια δεν συμβαίνουν τα ίδια ή παρόμοια αλλά έχω ιδία γνώση εάν ερωτηθώ ή μηνυθώ.
Επισκέφθηκα τον δικηγορικό σύλλογο προ ετών για να
καταγγείλω ένα μέλος του ο οποίος είχε αφαιμάξει χρήματα και ταλαιπωρήσει αποβιώσαντα συγγενή μου και η σύζυγος του με παρακάλεσε να την βοηθήσω σαν ποιο νέος να δοθεί ένα τέλος στην δικαστική αυτή ομηρεία που κληρονομείσαι .Κοιτώντας τα δικόγραφα και ρωτώντας πας στην Πόλι που λέει και ο λαός μας ανακάλυψα ότι την υπόθεση στα δικαστήρια εκπροσωπούσε μεγαλοδικηγόρος των Αθηνών ο οποίος είχε παραστεί 13 φορές ζητώντας αναβολές και είχε πάρει συνολικά 150.000 χιλ δρχ ενώ ο Πειραιώτης δικηγόρος 6.300.000 δρχ.Με αυτά τα στοιχεία επήγα στην γραμματεία να καταγγείλω. Ε κει όταν πληροφορήθηκαν το όνομα του καταγγελλόμενου αρνήθηκαν να μου υποδείξουν και να παραλάβουν οτιδήποτε και μου είπαν ότι προϋπόθεση πρώτα ήταν να δω τον Πρόεδρο του Δικηγορικού Συλλόγου. Μετά από πολλά βάσανα, αναβολέ��, ματαιώσεις, και αφού έδωσα στον εαυτό την υπόσχεση ότι και στου βοδιού το μάτι θα τον ξετρυπώσω, εδέησε και τον πέτυχα στον γραφείο του Δικηγορικού Συλλόγου μέσα στα δικαστήρια. Όταν του είπα το λόγο της επίσκεψής μου απάντησε με αψύ ύφος: “Και τι θες ρε;” Η απάντησή μου, ήταν συνέχεια της αγανάκτησης και του θυμού:”Να τον γαμήσω”. Ο σωματότυπός μου και η αγριάδα μου, τον έπεισαν και μου είπα να πάω σε μία ώρα στο γραφείο του. Σε μία ώρα ήμουν στο γραφείο του, τον συνάντησα και αντί να με ακούσει ή πρώτη του κουβέντα ήταν: “γράψτα αυτά που λες, δεν θέλω να ακούσω”. Τα έγραψα, έγραψα και τα τηλέφωνά μου και φεύγοντας κακείν κακώς από την δυσφορία που ένοιωθα και από την συμπεριφορά δέχθηκα μετά δυο τρεις μέρες τηλέφωνο, και μου έκανε την πρόταση να συναντηθούμε μετά τις γιορτές των Χριστουγέννων μαζί με τον καταγγειλλόμενο δικηγόρο και εάν είχα έγγραφα να τα προσκόμιζα, όπως και έγινε. Όταν μπήκα στο γραφείο με τα έγγραφα υπό μάλης ο δικηγόρος έπεσε, γονάτισε και μου αγκάλιασε τα πόδια και μου ζήταγε έλεος και μου έλεγε: “ένα ανθρώπινο λάθος έκανα” Τότε ο πρόεδρος προς τιμήν του σηκώθηκε από το γραφείο του, μου έδωσε το χέρι του, και μου λέει: “αν μη τι άλλο, χάρηκα που σε γνώρισα σαν άνθρωπο. Από τα 6.300.000 κατάφερα και πήρα 2.500.000 και 850.000 που πήρε ο μεγαλοδικηγόρος των Αθηνών. Με τον πρόεδρο γίναμε φίλοι και μου εκμυστηρεύτηκε ότι δεν φανταζόταν ότι αυτός ο δικηγόρος θα έκανε τέτοια πράξη, διότι είχε ξεγελαστεί και ίδιος από την γλυκύτητα του χαρακτήρα του, τις κοινωνικές του δραστηριότητες (πρόεδρος, γραμματέας σε διάφορους συλλόγους, κοινωφελή ιδρύματα, υποψήφιος βουλευτής) και ο πρόεδρος τον είχε σε περίοπτη θέση στον δικηγορικό σύλλογο.
Η δεύτερη περίπτωση.
Διέγραψαν τον Μαντούβαλο, του αφαίρεσαν την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος. όμως αυτός ο άνθρωπος μπροστά σε έναν από αυτούς που τον δίκασαν συγκρινόμενος είναι αρνάκι και να γιατί. Έχω καταθέσει αγωγή και μήνυση εναντίον της Αγροτικής Τράπεζας της Ελλάδος και ενός εργολάβου με καλεί η ανακρίτρια πηγαίνω με τον συνήγορο μου στο γραφείο της. Η ανακρίτρια επιτρέπει την είσοδο μόνο σε εμένα στο γραφείο της και αρχίζει αμέσως να με προσβάλλει λέγοντας μου:”Πως τόλμησες να κάνεις μήνυση εναντίον της ΑΤΕ και να λες τέτοια πράγματα. Αυτά είναι αισχρά.” Εγώ διαβητικός και μην περιμένοντας τέτοια αντιμετώπιση, έχω το θάρρος να σας πω ότι κατουρήθηκα κάτι το οποίο ήταν εμφανές και στο παντελόνι μου. Ζήτησα λοιπόν να πάω να πλυθώ όπως και επήγα. Γυρίζοντας η ανακρίτρια μου συμπεριφέρθηκε σαν να ήμουν χαμένος αδελφός που βρήκε μέσω του Ερυθρού Σταυρού. Μου προσέφερε τσάι και άρχισε να με ρωτάει τι έχω να πω. ( Είχα αφήσει το ντοσιέ με τα έγγραφα στο γραφείο της όσο ήμουν στα ουρητήρια και είδα ότι είχε ανοίξει το ντοσιέ και είχε διαβάσει την εφημερίδα που είχα πάνω πάνω άρα είχε εικόνα πλέον της υπόθεσης που κατήγγειλα.) Στο τέλος της συζήτησης της έδωσα το ντοσιέ με τα έγγραφα και μου λέει δεν τα δέχομαι, δεν θα μου τα αφήσετε δεν μπορώ να τα δεχθώ. Βγαίνοντας από το γραφείο, εξήγησα στον συνήγορό μου τα τεκταινόμενα και η απάντησή του ήταν ότι δεν μπορούσαμε να κάνουμε κάτι. Πίνοντας τον καφέ μας απέναντι από την Ευελπίδων, επικοινώνησα με έναν φίλο μου δημοσιογράφο τον Ανδρέα, και του διηγήθηκα τι συνέβη με την ανακρίτρια. Μου είπε: “Κλείσε να επικοινωνήσω με τον Μαντούβαλο, τον δικηγόρο” Επικοινώνησε μαζί του, πήγαινε για τριήμερο στην Ερατεινή, και ο Μαντούβαλος του είπε να σταλούν τα έγγραφα με εξώδικο στην ανακρίτρια. Ο δι��ηγόρος μου ζήτησε 25.000 δρχ για το εξώδικο τα οποία του τα έδωσα εκείνη την στιγμή, μαζί με την αμοιβή του. Στο τέλος για να μην σας κουράζω έμαθα ότι το εξώδικο δεν είχε αποσταλεί ποτέ, το είχε ξεχάσει….. Αυτός ο δικηγόρος, μετέχει στο πειθαρχικό συμβούλιο του Συλλόγου σήμερα.
Το τομάρι έχει μεγαλύτερη αξία πιστεύω από τον αμνό.’Όταν βλέπετε μεγάλους σταυρούς και πολλά φιλιά φυλαχτείτε.Θα ακολουθήσει συνέχεια….σε άλλο άρθρο….