Μέρες τρύγου στο Ψάρι – Μια διδακτική ιστορία από την αρχαιότητα

Μέρες τρύγου για το χωριό μας αυτές που διανύουμε και το «άλικο νέκταρ» με τη μορφή γλεύκους αποθηκεύεται ήδη στα φρεσκοκαθαρισμένα βαρέλια στις οιναποθήκες των νοικοκυριών του χωριού μας, για να επιβεβαιωθεί για μια ακόμα χρονιά με τη βοήθεια του Θεού Διόνυσου, η εξαιρετική ποιότητα των Ψαραίϊκων κρασιών αλλά και η γευστική τους ιδιαιτερότητα.
Ο φετινός τρύγος μας θύμισε μια αρχαία ιστορία με πολύδιδακτικό περιεχόμενο για τον πρώτο καλλιεργητή αμπελιών στην ευρύτερη περιοχή μας τον μακρινό μας προπάππο Αρκάδα (Τεγεάτη) Αγκαίο την οποία μοιραζόμαστε μαζί σας : Ο Αγκαίος, ήταν ιστορικό πρόσωπο από την Τεγέα , γιος του βασιλιά των Αρκάδων Λυκούργου, εγγονός του ονοματοδότη της γειτονικής μας Αλέας, Άλεου και αδελφός του επίσης Βασιλιά των Αρκάδων Έποχου. Ο γιός του Αγκαίου Αγαπήνορας βασίλευσε στην Αρκαδία κατά την περίοδο του Τρωικού πολέμου και ήταν ο αρχηγός των Αρκάδων (και των Στυμφαλίων φυσικά) στην εκστρατεία των Αχαιών
Ο Αγκαίος μιας και καταγόταν από Βασιλική οικογένεια, -αλλά δεν έτυχε όμως να έχει τις βασιλικές σκοτούρες ως δευτερότοκος- φαίνεται πως το είχε ρίξει στη μποέμικη ζωή και στο κυνήγι της περιπέτειας. Γι’αυτό πήρε μέρος στην Αργοναυτική εκστρατεία μαζί με τον αδελφό του Αμφιδάμαντα αλλά και στο μοιραίο γι αυτόν κυνήγι του Καλυδώνιου κάπρου. Ο Αγκαίος φέρεται ως ο πρώτος που καλλιέργησε αμπέλια στην Πελοπόννησο. Αναφέρεται όμως ότι η δόξα που είχε αποκτήσει ως Αργοναύτης, τον έκανε να συμπεριφέρεται υπεροπτικά και άσχημα σε όσους δούλευαν στα κτήματά του. Τους μιλούσε με λόγια προσβλητικά, τους ταπείνωνε χτυπώντας τους για ασήμαντα ζητήματα και τους πίεζε πολύ στη δουλειά. Κάποιος γέροντας δούλος, λοιπόν, που δεν άντεχε άλλο την καταπίεση του Αγκαίου, την ώρα του τρύγου, τον καταράστηκε να μην προφτάσει να πιει κρασί από τη νέα σοδειά του. Όταν λοιπόν ο Αγκαίος άνοιξε τους πίθους με το νέο κρασί, τη στιγμή που ήταν έτοιμος να πιει το κρασί, είπε να του φωνάξουν το γέρο δούλο και τον ειρωνεύτηκε δημόσια για τις μάταιες κατάρες του. Εκείνος όμως του απάντησε με μια φράση, που έκτοτε έμεινε παροιμιώδης :
“Πολλά πέλει μεταξύ κύλικος και χείλεος άκρου” (δηλαδή: υπάρχει μεγάλη απόσταση από το ποτήρι μέχρι τα χείλια).
Πράγματι εκείνη τη στιγμή έφτασε είδηση για την καταστροφή του αμπελώνα του Αγκαίου από τον Καλυδώνιο κάπρο. Ο Αγκαίος άφησε κάτω το ποτήρι με το κρασί και έτρεξε μαζί με άλλους να σκοτώσει τον κάπρο, αλλά τελικά κατασπαράχτηκε απ` αυτόν. Έτσι η κατάρα του ταλαιπωρημένου δούλου έπιασε και ο Αγκαίος δεν ήπιε ποτέ από το καινούργιο κρασί του … Από το www.psarikorinthias.gr/