Μας ανθίστηκαν και μας δουλεύουν……..

Για αυτό κυκλοφορεί τόσος και φθηνός τύπος και μονοπωλήθηκαν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, οι ειδήσεις και οι πληροφορίες. Για αυτό και γίνονται πάμπολες και παράκαιρες εκλογές από την πιο διάσημη μεταξύ….
Χριστού και Βαραβά, που φυσικά κέρδισε ο Βαραβάς, μέχρι την πιο αδιάβλητη της εποχής μας. Παράδειγμα από την ιστορία: Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΤΥΠΟΣ ΤΟ 1919-1922. Υπήρξαν κάποιοι Έλληνες που βρίσκονταν στην εξουσία και κάποιοι από τους εκδότες που έβγαζαν εφημερίδες για να φτιάξουν την Ελλάδα των “πέντε θαλασσών” κλπ και κάποιοι άλλοι που παρίσταναν τότε την αντιπολίτευση- έβγαζαν και αντιπολιτευόμενο τύπο- πήραν και αυτοί την εξουσία στις 20 Νοεμβρίου 1920 με τα “οίκαδε”- έστω και με την ψήφο του λαού- και αντί για ειρήνη που κατηγορηματικά προεκλογικά είχαν υποσχεθεί, ξεπέρασαν σε δουλικότητα τους αγγλόδουλους και πλησίασαν, γερμανόφιλοι όντες, για αγγλικά συμφέροντα την κόκκινη μηλιά. Ένας μεγάλος πολιτικός που δεν αναφέρεται σχεδόν ποτέ ο Αλεξ. Παπαναστασίου είχε πει: Η κρισιμότης εις την οποίαν έχουν περιέλθει το εθνικά μας πράγματα και οι μεγάλοι κίνδυνοι προς τους οποίους φερόμεθα επιβάλλουν, περισσότερον από πάντοτε, γυμνήν, οσονδήποτε ωμή και αν είναι, την αλήθειαν. Και την αλήθειαν αυτήν, όπως την βλέπωμεν και την πιστεύωμεν, θεωρούμεν καθήκον μας να διακηρύξωμεν’. Με το ανωτέρω προοίμιο άρχιζε το γνωστό πύρινο μανιφέστο του της 12 Φεβρουαρίου 1922 ο οραματιστής της Ελληνικής Δημοκρατίας Αλεξ. Παπαναστασίου. Η ομοιότητα των γεγονότων των ημερών μας, ως προς τα εθνικά και ιδίως ως προς τα εσωτερικά μας πράγματα και προ παντός η ηθική εξαχρείωση και η δεινή κρισιμότητα των πολιτικών και κοινωνικών μας πραγμάτων επιβάλλουν και σήμερα την επίκλησή του.
Διότι είναι έκδηλα γύρω μας τα συμπτώματα της καταπτώσεως και της διαλύσεως και προφανείς οι κίνδυνοι προς τους οποίους φερόμεθα’. Πρέπει επιτέλους ο δύσμοιρος και εξαθλιωμένος λαός να μάθει από τι απειλείται.