ΜΙΑ ΑΘΩΑ ΚΡΟΥΑΖΙΕΡΑ

Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 ένας διοικητής νοσοκομείου αποφάσισε μαζί με την οικογένειά του να κάνουν μια κρουαζιέρα στην Μεσόγειο. Επισκέφθηκαν πολλά μέρη και τα παιδιά του ήταν ενθουσιασμένα με τις πόλεις και τις χώρες που συνάντησαν. Ήταν πραγματικά ένα αξέχαστο ταξίδι!!! Όταν έφτασαν στον τελευταίο προορισμό το Ισραήλ εξερχόμενοι του πλοίου και επισκεπτόμενοι με πούλμαν διάφορα μέρη στο τέλος τους οδήγησαν στο αδαμαντοκοπείο τους. Όταν μπήκαν μέσα στο αδαμαντοκοπείο τον πλησίασε ένας πωλητής προσφωνώντας τον με το όνομα του και σε άπταιστα ελληνικά του έκανε την εξής πρόταση να ψωνίσει ό,τι θέλει και τα χρήματά μπορούσε να τα δίνει λίγα λίγα στην Ελλάδα. Μετά το σοκ της ξαφνικής πρότασης που του έγινε πήρε κάτι πολύ μικρό που ήταν στο μέγεθος των οικονομικών του δυνατοτήτων και το πλήρωσε σε μετρητά και στεναχωρημένος που έβλεπε του άλλους συνεπιβάτες Έλληνες να ψωνίζουν αφειδώς χωρίς σκέψη γύρισε στο πλοίο. Όταν γύρισε στην Ελλάδα μου διηγήθηκε την ιστορία του, μου τόνισε ότι ήξεραν οι Ισραηλινοί ας τους ονομάσουμε αργυραμοιβούς την οικονομική κατάσταση κάθε επιβάτη και τις δυνατότητες αποπληρωμής των τιμαλφών που είχαν πουλήσει . Σήμερα οι τραπεζίτες τους που δάνεισαν τόσα πολλά στην Ελλάδα δεν γνώρισαν ότι δεν θα μπορέσουμε να ανταποκριθούμε στην αποπληρωμή των δανείων , που έδιναν αφειδώς για αγορά αχρήστων οπλικών συστημάτων και για ανούσιες σπατάλες του ελληνικού κράτους και των πολιτών (διακοποδάνεια, αγορά αυτοκινήτων, γαμοδάνεια κ.α)? Γνώριζαν σίγουρα. Σε τι απέβλεπαν? Και τι προσδοκούν? Ο καθένας ας σκεφτεί ότι θέλει.