Μια Ιστορία της ανατολής

Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε ένα χωριό κοντά στα σύνορα της Τουρκίας και του Ιράν . Συγχωριανός μου ήταν ο πρωθυπουργός Σουλεϊμάν, δεύτερος ξάδελφος της μητέρας μου ,και τον θυμάμαι παιδί που ερχόταν τακτικά στο σπίτι μας . Έτσι και εγώ όπως και εκείνος όταν τελείωσα το σχολείο( περπατώντας 3ωρες κάθε μέρα μα όταν χιόνιζε κάναμε και 20 μέρες να πάμε)αποφάσισα να πάω σε μεγάλη πόλη να προκόψω .Πήγα στην Ινσταμπούλ και βρήκα μια καμαρούλα και έστησα το νοικοκυριό μου .Πίστευα ότι θα έβρισκα δουλειά εύκολα αλλά τα μόνα μεροκάματα που έκανα ήταν σαν χαμάλης . Αλληλογραφούσα με το χωριό μου ,αλλά μέχρι να έρθει απάντηση περνούσαν δυο και τρεις μήνες .Στο χρόνο επάνω μου γράφει η μητέρα μου γιατί δεν πας στον Ξάδελφο μου και θείο σου τον Σουλεϊμάν να σε βοηθήσει? Μια κουβέντα είναι να πάω να τον βρω , έπρεπε πρώτα να φτιάξω καλά ρούχα και να μαζέψω παράδες για εισιτήρια .Κοντά στο σπίτι μου είχε ένα γέρο Αρμένη ράφτη που οπότε και να περνούσα δεν είχε ποτέ πελάτη , τον επισκέφτηκα, μα όταν μπήκα μέσα στο ραφτάδικο ,δεν ήξερα από πού να φύγω χωρίς να τον σπρώξω όταν έβαλε τα κλάματα και μιλούσε στη γλώσσα του με λυγμούς .Με τα πολλά μου εξήγησε ότι έμοιαζα στον γιο του που τον έχασε στην σφαγή ,ήταν τότε το παιδί του 20 χρόνων και είχε το ίδιο μπόι με εμένα και τις ίδιες πλάτες .Κάθισα κοντά του μέχρι που νύχτωσε και αφού μου πήρε τα μέτρα ,μου είπε να πάω ξανά σε πέντε μέρες όπως και έκανα. Μου είχε έτοιμα δυο κουστούμια αρκετά πουκάμισα και πανωφόρια, λεφτά δεν ήθελε με τίποτα ήταν του γιού του και μου είπε ότι μου τα χάρισε και αν μπορούσα να περνώ να πίνουμε καφέ , έτσι και είχα χρόνο. Μόλις μάζεψα λεφτά πήγα στην Άγκυρα και πρωί -πρωί πήγα στο Πρωθυπουργικό Μέγαρο και ζήτησα να δω τον πρωθυπουργό ,δέκα μέρες η ίδια περίπου ιστορία , από γραφείο σε γραφείο , περιμένετε, πέστε μου τι τον θέλετε, ο πρωθυπουργός είναι σε σύσκεψη, ελάτε πάλι και να δούμε, μέχρι που μια μέρα τον είδα που έφτασε με την λιμουζίνα του και άρχισα να φωνάζω ντε-ντε Σουλεϊμάν, ντε-ντε Σουλεϊμάν και συνέχισα όταν οι χωροφύλακες πήγαν να με απομακρύνουν με ποιο δυνατή φωνή ντε-ντε, ντε-ντε.Γύρισε με είδε και κάτι είπε στον άνδρα που είχε μαζί του . Μετά από λίγα λεπτά έμπαινα στο γραφείο του .Όταν του είπα ποιος ήμουν πραγματικά χάρηκε και σαν πραγματικός συγγενής με έβαλε να καθίσω ,μου πρόσφερε καφέ, έδωσε εντολή να μην μας διακόψουν ,και άρχισε να με ρωτά για όλους τους συγγενείς και γνωστούς, στο τέλος με ρώτησε και τι ήθελα .Του είπα ότι ήθελα δουλειά .Βεβαίως μου απαντά θα σε κάνω υπουργό ,όχι του λέω ντε-ντε θέλω να είμαι φύλακας σε Μουσείο Τι γραμματικές γνώσεις έχεις με ρωτά και του λέω .Σηκώθηκε όρθιος και άρχισε να κόβει βόλτες στο δωμάτιο ,στο τέλος μου είπε άκου ανιψιέ για να γίνεις φύλακας χρειάζονται χαρτιά και διπλώματα που εσύ δεν έχεις ,ενώ άμα σε κάνω υπουργό δεν χρειάζεται τίποτα και είσαι και της εμπιστοσύνης μου υπουργός ή τίποτα .ΕΤΣΙ ΕΓΙΝΑ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΑΡΧΗΓΟΣ ΚΟΜΜΑΤΟΣ .

ΥΓ. Κάθε παρομοίωση ή συσχετισμός με την χώρα μας είναι κακόβουλη , εμείς έχουμε φωστήρες πρωθυπουργούς , υπουργούς , βουλευτές που έχουν με την αξία τους ανέλθει και όχι λόγω κληρονομικότητας .