Σε όλες τις εποχές οι ελάχιστοι έβλεπαν τους πνευματικούς ταγούς και τους εξέχοντες να κρύβουν την αλήθεια ακόμα και για ιστορικά γεγονότα ή να σιωπούν ή να αποπληροφορούν τους πάμπολλους στα κρίσιμα σημεία. Τα περί ελλείψεων εδαφών, τροφίμων, πρώτων υλών, καθαρού αέρα,
τα περί συντέλειας των αιώνων, τα περί μαύρου, κίτρινου, κόκκινου κινδύνων κλπ κλπ, είναι γνωστά σε όσους ανοίγουν κανένα βιβλίο ή παλιά εφημερίδα. Κατά τον θεωρητικό των Φεουδαρχών τον περιβόητο Μάλθους 1766-1834 και τους συν αυτώ, στα λόγια έχει αποδειχτεί επιστημονικοφανώς- ότι τα τρόφιμα σώνονται και τελεσίδικα τελειώνουν. Με την αύξηση του πληθυσμού δεν υπήρχε γη για καλλιέργεια, προφητεύθηκε ακόμα και αφελέστατα πιστεύτηκε , ότι στον πλανήτη δεν υπήρχε θέση-παρά μόνο για όρθιους- κλπ χαριέστατα των τότε ακαδημαϊκών κοράκων. Η μισή γη είναι ακόμα ανεξερεύνητη, αρκετή εγκαταλείφτηκε και χέρσωσε, τρόφιμα υπήρχαν τόσο πολλά που τα έκαιγαν για να διατηρηθεί η τιμή τους και η τιμή του καπιταλισμού, βουνά εξορυγμένο κάρβουνο που δεν αγοράζονταν από έλλειψη χρημάτων, αυτά σπάνιζαν γιατί η κρίση της υπερπαραγωγής και το επακόλουθό της η ανεργία έκλεινε εργοστάσια κλπ και σταματούσε από έναν αγωγό η ροή του χρήματος. Γενικά από το 1821 που έγινε η πρώτη οικονομική κρίση παρά τις προφητείες του Μάλθους είχαμε κρίσης υπερπαραγωγής και ποτέ κρίση έλλειψης, η μόνη κρίση έλλειψης είναι η έλλειψη μυαλού της σιωπηλής πλειοψηφίας, το μόνο που συνέβαινε και συμβαίνει είναι να αγοράζονται τα τρόφιμα και οι πρώτες ύλες πάμφθηνα και να πωλούνται πανάκριβα, το γιατί και πως εξηγημένο από τα π��λιά χρόνια στον κώδικα της Ελ Αμάρα, στην Παλαιά Διαθήκη, στον << Κατά σιτοπωλών>> και σήμερα στην αγωνία του τρίτου κόσμου αν επιζήσει. << Το πλιάτσικο του τρίτου κόσμου, αρδεύει όλες τις επιτυχίες>> Όλοι είχαν ανεχτεί τα κέρδη της κάθε ΒΡ που της κόστιζε η πληρωμή του πετρελαίου στους κατόχους λίγες πένες ή σεντς, την σίτιση της εκβιομηχάνισης από το απλήρωτο πετρέλαιο του τρίτου κόσμου (εκατόν είκοσι χώρες σήμερα) που αύξανε την πείνα και τις φτωχογειτονιές από Περσία μέχρι Βενεζουέλα με την απλή σκέψη- καλά την περνάμε η βενζίνα του αυτοκινήτου μου δέκα ίππων κοστίζει λιγότερο από το σανό ενός αλόγου- με τόσο φτηνό συντελεστή παραγωγής τελείωσαν δύο παγκόσμιοι πόλεμοι, έγινε η κρίση 1929-31, ανδρώθηκε η αυτοκινητοβιομηχανία κλπ. Με ακριβό και όλο ακριβότερο συντελεστή ανατέλλει νέου είδους κρίση, γιατί η υδρογονοβόμβα δεν επιτρέπει τρίτο παγκόσμιο για να αναβληθεί η κρίση. Οι Φεουδάρχες της εποχής του Μάλθους νόμιζαν ότι θα απότρεπαν την πτώση της φεουδαρχίας και την άνοδο της βιομηχανικής κοινωνίας με αποκρύψεις γεωργικών προϊόντων, ακρίβειες, αποχές στην καλλιέργεια κλπ. Το αποτέλεσμα γνωστό. Ένας από τους ελάχιστους της τότε εποχής εκείνης ήταν ο πατέρας του Μάλθους, αν και γαιοκτήμονας. Όταν οι πάμπολλοι <<ωσανάδες>>, οι φιλόσοφοι, οι αρχιπαπάδες, οι χωροφύλακες, οι δημοσιογράφοι, επικροτούσαν τις βλάσφημες προφητείες του γιού και ανηγόρευαν σε πανεπιστήμονα τον λειψό Μάλθους, καθημερινά στο οικογενειακό τραπέζι, του αποδείκνυε με επιχειρήματα που η πραγματικότητα επιβεβαίωνε, το <<τι βλακείες σε βάζουν να γράφεις και να λες γιέ μου>> Στον επίλογο της κεφαλαιοκρατίας η φράση σώνονται τα τρόφιμα, αντικαταστάθηκε με τη φράση σώνεται το πετρέλαιο από αύριο, σε τρία, πέντε, είκοσι, χρόνια δεν θα υπάρχει σταγόνα. Το παραμύθι εξακολουθεί. Παρά όλες τις βαρύγδουπες γεωμετρικές και αριθμητικές αυξήσεις. Η παραγωγή τροφίμων έδειξε και την μισανθρωπιά και το τι και ποιού φερέφωνο ήταν ο Μάλθους. Το ίδιο σήμερα και για αιώνες στο μέλλον η πετρελαιοπαραγωγή και σαν κινητήρια δύναμη και σαν μελλοντικός άρτος – θα βγάλει ψεύτες της ίδιας ποιότητας όλους τους σύγχρονους Κίσινγκερ Μάλθους. Δεν είναι καθόλου μικρός ο πλανήτης μας και κανένας δεν γνωρίζει τι κρύβουν οι πάγοι στους πόλους και η θάλασσα στα βάθη της. Όσο θα τελειώσουν οι γυναίκες και τα μυρμήγκια, θα τελειώσει και το πετρέλαιο.
Σε όλες τις εποχές οι ελάχιστοι έβλεπαν τους πνευματικούς ταγούς και τους εξέχοντες να κρύβουν την αλήθεια ακόμα και για ιστορικά γεγονότα ή να σιωπούν ή να αποπληροφορούν τους πάμπολλους στα κρίσιμα σημεία. Τα περί ελλείψεων εδαφών, τροφίμων, πρώτων υλών, καθαρού αέρα, τα περί συντέλειας των αιώνων, τα περί μαύρου, κίτρινου, κόκκινου κινδύνων κλπ κλπ, είναι γνωστά σε όσους ανοίγουν κανένα βιβλίο ή παλιά εφημερίδα. Κατά τον θεωρητικό των Φεουδαρχών τον περιβόητο Μάλθους 1766-1834 και τους συν αυτώ, στα λόγια έχει αποδειχτεί επιστημονικοφανώς- ότι τα τρόφιμα σώνονται και τελεσίδικα τελειώνουν. Με την αύξηση του πληθυσμού δεν υπήρχε γη για καλλιέργεια, προφητεύθηκε ακόμα και αφελέστατα πιστεύτηκε , ότι στον πλανήτη δεν υπήρχε θέση-παρά μόνο για όρθιους- κλπ χαριέστατα των τότε ακαδημαϊκών κοράκων. Η μισή γη είναι ακόμα ανεξερεύνητη, αρκετή εγκαταλείφτηκε και χέρσωσε, τρόφιμα υπήρχαν τόσο πολλά που τα έκαιγαν για να διατηρηθεί η τιμή τους και η τιμή του καπιταλισμού, βουνά εξορυγμένο κάρβουνο που δεν αγοράζονταν από έλλειψη χρημάτων, αυτά σπάνιζαν γιατί η κρίση της υπερπαραγωγής και το επακόλουθό της η ανεργία έκλεινε εργοστάσια κλπ και σταματούσε από έναν αγωγό η ροή του χρήματος. Γενικά από το 1821 που έγινε η πρώτη οικονομική κρίση παρά τις προφητείες του Μάλθους είχαμε κρίσης υπερπαραγωγής και ποτέ κρίση έλλειψης, η μόνη κρίση έλλειψης είναι η έλλειψη μυαλού της σιωπηλής πλειοψηφίας, το μόνο που συνέβαινε και συμβαίνει είναι να αγοράζονται τα τρόφιμα και οι πρώτες ύλες πάμφθηνα και να πωλούνται πανάκριβα, το γιατί και πως εξηγημένο από τα π��λιά χρόνια στον κώδικα της Ελ Αμάρα, στην Παλαιά Διαθήκη, στον << Κατά σιτοπωλών>> και σήμερα στην αγωνία του τρίτου κόσμου αν επιζήσει. << Το πλιάτσικο του τρίτου κόσμου, αρδεύει όλες τις επιτυχίες>> Όλοι είχαν ανεχτεί τα κέρδη της κάθε ΒΡ που της κόστιζε η πληρωμή του πετρελαίου στους κατόχους λίγες πένες ή σεντς, την σίτιση της εκβιομηχάνισης από το απλήρωτο πετρέλαιο του τρίτου κόσμου (εκατόν είκοσι χώρες σήμερα) που αύξανε την πείνα και τις φτωχογειτονιές από Περσία μέχρι Βενεζουέλα με την απλή σκέψη- καλά την περνάμε η βενζίνα του αυτοκινήτου μου δέκα ίππων κοστίζει λιγότερο από το σανό ενός αλόγου- με τόσο φτηνό συντελεστή παραγωγής τελείωσαν δύο παγκόσμιοι πόλεμοι, έγινε η κρίση 1929-31, ανδρώθηκε η αυτοκινητοβιομηχανία κλπ. Με ακριβό και όλο ακριβότερο συντελεστή ανατέλλει νέου είδους κρίση, γιατί η υδρογονοβόμβα δεν επιτρέπει τρίτο παγκόσμιο για να αναβληθεί η κρίση. Οι Φεουδάρχες της εποχής του Μάλθους νόμιζαν ότι θα απότρεπαν την πτώση της φεουδαρχίας και την άνοδο της βιομηχανικής κοινωνίας με αποκρύψεις γεωργικών προϊόντων, ακρίβειες, αποχές στην καλλιέργεια κλπ. Το αποτέλεσμα γνωστό. Ένας από τους ελάχιστους της τότε εποχής εκείνης ήταν ο πατέρας του Μάλθους, αν και γαιοκτήμονας. Όταν οι πάμπολλοι <<ωσανάδες>>, οι φιλόσοφοι, οι αρχιπαπάδες, οι χωροφύλακες, οι δημοσιογράφοι, επικροτούσαν τις βλάσφημες προφητείες του γιού και ανηγόρευαν σε πανεπιστήμονα τον λειψό Μάλθους, καθημερινά στο οικογενειακό τραπέζι, του αποδείκνυε με επιχειρήματα που η πραγματικότητα επιβεβαίωνε, το <<τι βλακείες σε βάζουν να γράφεις και να λες γιέ μου>> Στον επίλογο της κεφαλαιοκρατίας η φράση σώνονται τα τρόφιμα, αντικαταστάθηκε με τη φράση σώνεται το πετρέλαιο από αύριο, σε τρία, πέντε, είκοσι, χρόνια δεν θα υπάρχει σταγόνα. Το παραμύθι εξακολουθεί. Παρά όλες τις βαρύγδουπες γεωμετρικές και αριθμητικές αυξήσεις. Η παραγωγή τροφίμων έδειξε και την μισανθρωπιά και το τι και ποιού φερέφωνο ήταν ο Μάλθους. Το ίδιο σήμερα και για αιώνες στο μέλλον η πετρελαιοπαραγωγή και σαν κινητήρια δύναμη και σαν μελλοντικός άρτος – θα βγάλει ψεύτες της ίδιας ποιότητας όλους τους σύγχρονους Κίσινγκερ Μάλθους. Δεν είναι καθόλου μικρός ο πλανήτης μας και κανένας δεν γνωρίζει τι κρύβουν οι πάγοι στους πόλους και η θάλασσα στα βάθη της. Όσο θα τελειώσουν οι γυναίκες και τα μυρμήγκια, θα τελειώσει και το πετρέλαιο.
Αφήστε μια απάντηση