Να πως φτάσαμε ως εδώ

Στο γνωστό βιβλίο του Γιώργου Μανδίκου <<Εγώ είμαι ο Ευάγγελος Γιαννόπουλος>> διαβάζω λεπτομέρειες. Το κείμενο της δήλωσης είναι το ακόλουθο: “Ο υπογεγραμμένος Μιχαήλ Γ. Θεοδωράκης, ετών 24, φο��τητής
κάτοικος Ν. Σμύρνης, δηλώ ότι αποκηρύσσω τον ξενόδουλον κομμουνισμόν και την εθνοκτόνον ανταρσίαν και ότι ολόψυχως τίθεμαι εις την διάθεσιν της αγωνιζόμενης πατρίδος. Ο δηλών Μ.Γ.Θεοδωράκης- Αθήναι 18-4-49″

Η υπόθεση Μayo του Μητσοτάκη, ο οποίος είπε:
“Άγνωστοι φίλοι μας στο Λονδίνο, τους οποίους δεν γνωρίζω τους οποίους δεν γνωρίζω και που θέλουν να κρατήσουν για δικούς τους φορολογικούς ή άλλους λόγους την ανωνυμία, μας ενίσχυσαν” Φυσικά ανάμεσα σε αυτούς ήταν και ο πολύς (όπως θα λέγαμε ο πολλά βαρύς) Αλαφούζος, έντιμος κατά τα άλλα καθ’όλα, που προέβη στην επιβεβαίωση ύπαρξης του λογαριασμού….. Είναι εκείνος που το όνομά του ακούστηκε στην υπόθεση Κοσκωτά και σε δίκη για λαθρεμπόριο πετρελαίου κι αργότερα εξελίχθηκε σε <<βαρόνο>> των Media.

Oι πολίτες θα πρέπει επιτέλους να αρχίσουν να αντιστέκονται. Ο Δημ. Σωτηρόπουλος, καθηγητής στο αμερικάνικο Πανεπιστήμιο Ball State University, μας αποκαλύπτει (διμηνιαίο περιοδικό <<Πνευματική Ζωή>> μηνών Νοεμβρίου-Δεκεμβρίου 2001), ότι: “Κάθε φορά που ανεβαίνει η ανεργία, ανεβαίνουνε και οι μετοχές στο Χρηματιστήριο της Wall Street. Δηλαδή όσο υπάρχει άνεργο προλεταριάτο, μπορούνε να φοβίζουν τους εργαζόμενους να μην ζητάνε και τα ρέστα από τον εργοδότη.” Το ίδιο συμπληρώνω και εγώ, συμβαίνει με το δικό μας χρηματιστήριο. Μόνο που εδώ προσπαθούμε να ξεγελάσουμε τους πολίτες χρησιμοποιώντας τον όρο <<συγχώνευση επιχειρήσεων>> που βεβαίως οδηγεί σε απολύσεις και <<εθελούσιες>> εξόδους
Αποσπάματα από το βιβλίο του Γιώργου Κόμη, Ο Πειραιάς Και Οι Άνθρωποί Του (1901-2001)