ΝΙΚΗΤΑΡΑΣ

<< Δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ για τα λάφυρα।Και ο τελευταίος απο τους ανθρώπους του είναι πλουσιότερος απ’ αυτόν । Αγωνίζεται μόνο για την ελευθερία। Το θάρρος του
είναι ακαταδάμαστο । Ρίχνεται στην μάχη ασυγκράτητος । Πρώτος αρχίζει τελευταίος τελειώνει ।
Και τον πασά αν σκοτώσει δεν σταματάει ώσπου να μην απομείνει ούτε ένας εχθρός… >>Ο ίδιος μου είπε πως μέσα σε μισό χρόνο σκότωσε πάνω από τριακόσιους Τούρκους। Γι’ αυτό τον ονόμασαν ”Τουρκοφάγο” । Τρέφει προς άλλους μεγαλοψυχία και φιλικά αισθήματα। Τον εκτιμούν όλοι, λαός και στρατιώτες। Γενναίος και ανιδιοτελής , πενήντα χρόνων περίπου, μέτριο ανάστημα , γεροδεμένος αλλά όχι παχύς । Το παρουσιαστικό του και κυρίως οι τρόποι του θυμίζουν τους ήρωες της αρχαίας Ελλάδας । Ανάμεσα στους θαρραλέους και τους ριψοκίνδυνους είναι ο πρώτος । Τους ξεπερνάει όλους στην ευστροφία , στην δραστηριότητα και στην ευγένεια και σου εμπνέει εμπιστοσύνη । Λακωνικός στην ομιλία του που ζωντανεύει απο μια ζεστή φωνή ,αδράχνει γρήγορα και δυναμικά την κατάσταση , ενώ τα γλυκά γαλάζια μάτια του ερευνούν , προσπαθώντας να διαπεράσουν τον συνομολητή του। Παντού διακρίνει την κατάλληλη στιγμή και ξέρει να την εκμεταλλευθεί σωστά । Παίρνει αμέσως αποφάσεις και καταστρώνει επί τόπου σχέδια για δράση με τόση γρηγοράδα και σιγουριά , που προκαλεί τρόμο στον εχθρό। Οι στρατιώτες του τον λατρεύουν। Τους μαθαίνει να τον ακολουθούν στη μάχη για τη δόξα,αλλά και στον δρόμο που καρτερή ο θάνατος>>।
Για την δράσ�� του στα Δερβενάκια αφηγείται ο Κολοκοτρώνης: << Ο Νικήτας τους έπεσε απο κοντά και , ως την Κλένια που τους επήγε , πεντακόσιους εσκότωσε και έναν πασά। Απαράτησαν τα καμήλια και τα φορτώματά τους>> , ενώ ο επόμενος μάρτυρας βεβαιώνει ότι: << Ο δημιουργός αυτής της νίκης , ο γενναίος Νικήτας , πήρε σ’ αυτή την περίσταση το τίτλο του Τουρκοφάγουαπο τον απίστευτο αριθμό απίστων που θέρισε το γιαταγάνι । Πάνω απο 2000 άλογα , 700 καμήλες , όλες οι αποσκευές του εχθρού , κανόνια , τέντες , σημαίες , μεγάλος αριθμός όπλων υπήρξαν τα τρόπαια της ένδοξης αυτής ημέρας που στοίχισε στους Έλληνες εκατό μόνο στρατιώτες >>
Αυτός , λοιπόν , ο ανεπανάληπτος ήρωας , αυτός ο γίγαντας του ηρωισμού και του πατριωτισμού , αυτός ο πρωτοκαπετάνιος , τον οποίο λάτρευαν οι στρατιώτες και τον ακολουθούσαν στην δόξα , αλλά και ”στον δρόμο που καρτερεί ο θάνατος ” , αυτός που λευτέρωσε την πατρίδα του , φυλακίστηκε το 1839 από τον Όθωνα , ένα άλλο κωλόπαιδο της Βαυαρίας ,το οποίο έφεραν να κυβερνήσει την Ελλάδα , και κλείστηκε στις περιβόητες φυλακές της Αίγινας , μέσα σ’ ένα υπόγειο σκοτεινό κελί , για να αποφυλακισθεί ενάμισι χρόνο αργότερα , εντελώς τυφλός । Τα επόμενα χρόνια που έζησε , τα πέρασε μέσα σε απόλυτη, χωρίς προηγούμενο φτώχεια , στερούμενος και τα απολύτως αναγκαία για την καθημερινή του τροφή। Εδώ δεν μπορώ να αποφύγω τα σχόλια । Αχάριστοι Έλληνες । Είχατε να ταΐζετε τον Όθωνα, τους Βαυαρούς , τον Μαυροκορδάτο , τον Κωλέτη και τους ομοίους τους και δεν είχατε , όχι μια δραχμή, αλλά ένα λεπτό για τον Νικηταρά ; Ντροπή σας!
<< Του Νικήτα του Τουρκοφάγου η φαμελιά δεν παίρνει ένα λεπτό >> είπε ο ΜακρυγιάννηςΤΑ ΨΙΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΔΗΜΟΣΘ.ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ