Οι Έλληνες περιμένουν το μάνα εξ ουρανού, δεν διεκδικούν τη σωτηρία τους.

Επί Βυζαντίου κλείνονταν στις εκκλησίες και έψελναν Τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια, Ως λυτρωθείσα των δεινών ευχαριστήρια…. Και τα κάστρα έπεφταν ένα-ένα και οι βάρβαροι προχωρούσαν ακάθεκτοι. Όταν δε έπεφτε η Πόλη έλεγε ο Γεννάδιος Σχολάριος: Είναι θέλημα Θεού η Πόλη να Τουρκέψει και εξηγούσε ότι οι Έλληνες (που λιμοκτονούσαν) δεν ήταν σωστοί δούλοι του Θεού, είχαν παραβεί το Θεϊκό νόμο. Το 1821 αφόρισε το Πατριαρχείο τους επαναστάτες και την Επανάσταση. Ας δούμε όμως από πού προ��ρχόμαστε διαβάζοντας ένα δημοσίευμα και ας μιμηθούμε και ας ενστερνιστούμε καλά τι γράφει. Σημειωτέον ότι τα γράφουν αυτά Αμερικανάκια που όλη μέρα τους βρίζουμε και μας φταίνε για όλα.
«…Γιά χιλιάδες χρόνια παλαιότεροι πολιτισμοί, όπως αυτοί των Περσών, των Ασσύριων, των Βαβυλώνιων, έβλεπαν τον άνθρωπο ως ένα απεχθές ον που σέρνονταν μπροστά σε θεότητες και δυνάστες. Οι ‘Ελληνες όμως, πήραν τον άνθρωπο και τον έστησαν στα πόδια του. Τον δίδαξαν να είναι υπερήφανος. Ο κόσμος είναι γεμάτος θαύματα, έλεγε ο Σοφοκλής, αλλά τίποτα δεν είναι πιό θαυμάσιο από τον άνθρωπο.
Οι ‘Ελληνες έπεισαν τον άνθρωπο, όπως ο Περικλής το τοποθέτησε, ότι ήταν δικαιωματικά ο κάτοχος και ο κύριος του εαυτού του και δημιούργησαν νόμους γιά να περιφρουρήσουν τις προσωπικές του ελευθερίες. Οι αρχαίοι Έλληνες ενθάρρυναν την περιέργεια που είχε ο άνθρωπος γιά τον εαυτόν του και γιά τον κόσμο που τον περιτριγύριζε, διακηρύττοντας μαζί με τον Σωκράτη ότι μιά ζωή χωρίς έρευνα δεν αξίζει τον κόπο να την ζούμε.
Οι ‘Ελληνες πίστευαν στην τελειότητα σε όλα τα πράγματα, γι’ αυτό μας κληροδότησαν την ομορφιά, που φτάνει από τον Παρθενώνα και τα ελληνικά αγάλματα, τις τραγωδίες του Αισχύλου, του Ευρυπίδη και του Σοφοκλή, την ποίηση του Ησίοδου και του ‘Ο��ηρου, μέχρι τα ζωγραφισμένα αγγεία ενός απλού νοικοκυριού.
Χωρίς τους ‘Ελληνες μπορεί ποτέ να μην είχαμε αντιληφθεί τι είναι αυτοδιοίκηση. Αλλά, πολύ περισσότερο ακόμα και από την γλώσσα μας, τους νόμους μας, τη λογική μας, τα πρότυπά μας της αλήθειας και της ομορφιάς, χρωστάμε σε αυτούς την βαθειά αίσθηση γιά την αξιοπρέπεια του ανθρώπου.
Από τους ‘Ελληνες μάθαμε να φιλοδοξούμε χωρίς περιορισμούς, να είμαστε, όπως είπε ο Αριστοτέλης, αθάνατοι μέχρι εκεί που μας είναι δυνατό…».
(The New York Times, Μάρτιος 1975)
Εμείς σήμερα τι σχέση μπορεί να έχουμε με τους Αρχαίους Έλληνες; Εκτός του θαυμασμού που νιώθουμε για αυτούς, καθισμένοι στον καναπέ μοιραίοι και άβουλοι αντάμα προσμένοντας ίσως κάποιο θάμα. Οι βάρβαροι μας πήραν την δημόσια γη γιατί στα σπλάχνα της ο ορυκτός πλούτος είναι πάρα πολύ πλούσιος. Παίρνουν τις περιουσίες των Ελλήνων σπίτια εργοστάσια χωράφια…. Δηλητηριάζουν, ηθελημένα ή αθέλητα τους υδροφόρους ορίζοντες. Περικόψανε τους μισθούς των στρατιωτικών με αποτέλεσμα παρά πολλοί να θελήσουν την αποστρατεία πριν την ώρα τους και οι εναπομείναντες τα χρήματα που παίρνουν να μην τους φτάνουν για να ζήσουν. Εάν θέλουν δε να χρησιμοποιήσουν τα όπλα τα οποία έχουν για ανάγκη της πατρίδας θα βρουν τους S300 να σαπίζουν σε κοντέινερ ή να αγνοείται η τύχη τους, τυφλά αεροπλάνα χωρίς ραντάρ, υποβρύχια να γέρνουν, τανκς χωρίς επάρκεια βλημάτων τα λέοπαρντ συγκεκριμένα, και φρεγάτες να τρυπάνε με αμμοβολή. Θησαυρίζουν οι Μαυραγορίτες ταΐζοντας το λαό σκουπίδια. Φάρμακα γενόσιμα, οι κλινικές των νοσοκομείων κλείνουν η μία πίσω από την άλλη και οι εναπομείνασες υπολειτουργούν. Τα παιδιά μας και να θέλουμε να τα σπουδάσουμε καταντάει αδύνατο πλέον.! Δεν είναι ντροπή σε όποιο πολιτικό χώρο και να ανήκει ο καναπεδάτος Έλληνας να σηκωθεί και να πάει στους πολιτικούς που ψήφιζε τόσα χρόνια και να ζητήσει εξηγήσεις. Και να σκεφτεί ότι δεν αξίζει ούτε την δουλεία αλλά ούτε και τον μαρτυρικό θάνατο που του έχουν επιβάλει οι Βάρβαροι με συνοδοιπόρους πολιτικούς που παρουσιάζονται σαν σωτήρες.
Ζήτω Η Ελλάς! Ζήτω το Έθνος!