Ο αποθανών δεδικαίωται; Ιδού το ερώτημα! Ο Νόμος σε ερωτά, η Πατρίς σε ακούει, η Αλήθεια σε δικάζει.

ΔΙΑΒΑΖΩ ΚΑΠΟΥ ΣΤΑ ΠΥΡΛΕΙΑ
Παρά τοις Αιγυπτίοις οι νεκροί εδικάζοντο προ της ταφής. Τον νεκρόν έφερον εις τας όχθας ένθα υπήρχον οι Δικασταί και ο δημόσιος κατήγορος εξεφώνει προς τον νεκρόν το
όποιος και αν είσαι δος λόγον των πράξεων σου εις την πατρίδα. Ο Νόμος σε ερωτά, η Πατρίς σε ακούει, η Αλήθεια σε δικάζει.
Εκεί ο νεκρός παρίσταντο άνευ ισχύος, άνευ συνοδείας, αδιακρίτως αν ητο πλούσιος ή πτωχός, άρχων ή αρχόμενος! Μόνην συνοδείαν είχε την αρετήν ή την κακίαν. Όστις είχεν αδικηθεί ή προσβληθεί αδίκως, ήρχετο κατά σειράν να εκθέσει τας εναντίον του πράξεις και να ικανοποιηθεί. Ούτω, εάν απεδεικνύετο οτι η διαγωγή του εις την Κοινωνία ητο κακή ή επιβλαβής, κατεδικάζ��το, εστερείτο του Μνημοσύνου ή και αυτής της ταφής, δι’ ο και πολλοί κακοί βασιλείς δεν ενταφιασθήκαν, καιτοι προητοίμαζον κολοσσιαίας Πυραμίδας. Εάν όμως ητο ενάρετος και είχε ωφελήσει την Πατρίδα του συνήθροιζον όλους τους συγγενείς του νεκρού, έφερον πλησίον αυτού τα τέκνα του, ίνα ακούσωσι του πατρός των τα έργα δια να έχωσι ταυτας ως μαθήματα. Λόγος επαινετικός εκφωνείτο, κατά τον οποίον όμως ουδέν ανέφερον περί καταγωγής του αλλά μόνον περί των πράξεων του,
Παρ΄ ημιν εις τους επιταφίους μόνον μνεία των καλών πράξεων γίνεται και των αξιωμάτων, τα οποία κατείχεν ο “εκλιπών”, χωρίς να ερευνάτε, αν καλώς ή κακώς τα απέκτησε. κτλ.
Αυτά μας μεταδίδει ο Πύρλας για τους σοφούς Νόμους των Αρχαίων Αιγυπτίων, θέλοντας να καυτηριάσει τα ήθη της εποχής του. Ήθη που δεν άλλαξαν καθόλου από τότε γιατί, και σήμερα, αντί να δικάζονται οι θνητοί καταδικάζονται οι αθάνατοι. Άπειρα τα ελληνικά δυστυχώς παραδείγματα εδώ αιώνες: Σωκράτης Κίμων, Αριστείδης, Κολοκοτρώνης,κλπ. κλπ