ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΗΝ ΚΟΜΟΤΗΝΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΙΑ
21 Μαΐου 2012, admin, Δεν υπάρχουν σχόλια στο ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΗΝ ΚΟΜΟΤΗΝΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ Γ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΙΑ
Εφημαρίδα Χρόνος,ενημέρωση από την Θράκη. Στηλιτεύει με τη γραφή του την προσπάθεια αποδόμησης του ηρωικού χαρακτήρα και της ελληνικότητας Των ΣουλιωτώνΟ συγγραφέας μίλησε για το «εθνοαποδομητικό…..
ρεύμα» που ξεκίνησε από την ιδεολογία τουδιεθνισμού στις δεκαετίες του ΄60-΄70 και συναντήθηκε με την παγκοσμιοποίηση μετά το ΄80, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα και τους σκοπούς της
«Κάποιοι υποστήριξαν ότι μπορούμε να διαλυθούμε σε μια πολυπολιτισμική κοινότητα όπου δεν υπάρχουν πλέον εθνικές ταυτότητες»Την προσπάθεια αποδόμησης του ηρωικού χαρακτήρα και της ελληνικότητας των Σουλιωτών, επιχειρεί να στηλιτεύσει μέσα από το νέο του βιβλίο ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Γιώργος Καραμπελιάς. «Συνωστισμένες στο Ζάλογγο. Οι Σουλιώτες, ο Αλή Πασάς και η αποδόμηση της Ιστορίας» καλείται το βιβλίο, που το απόγευμα της Πέμπτης παρουσιάστηκε στην Κομοτηνή, παρουσία του ίδιου το�� συγγραφέα, που βρέθηκε καλεσμένος στην πόλη μας του συλλόγου Ηπειρωτών νομού Ροδόπης και της εφημερίδας «Αντιφωνητής». Αρκετός κόσμος παραβρέθηκε στην ενδιαφέρουσα παρουσίαση του βιβλίου του στην αίθουσα του Θρακικού Ωδείου, όπου ο συγγραφέας αναφέρθηκε στους λόγους και τα ερεθίσματα που τον οδήγησαν να το γράψει, αναδεικνύοντας ιστορικές στρεβλώσεις, όπως τις χαρακτήρισε, αναφερόμενος, «στις συνωστισμένες στην παραλία της Σμύρνης της Ρεπούση και στις συνωστισμένες στο Ζάλογγο…». Στην μελέτη αυτή ο συγγραφέας επιχειρεί να διερευνήσει τρία παραδειγματικά επεισόδια –ίσως τα πιο γνωστά στο ευρύτερο κοινό– της ιστορίας του Σουλίου. Πρόκειται για το Κούγκι και την πυρπόλησή του, για το Ζάλογγο και τον περιβόητο χορό του, καθώς και για την ανατίναξη του πύργου του Δημουλά από τη Δέσπω Μπότση, τα οποία εκτυλίχθηκαν κατά τη διάρκεια της κατάληψης του Σουλίου από τις δυνάμεις του Αλή πασά.
Ακόμα και ο τίτλος του βιβλίου παραπέμπει σε βιβλίο το οποίο διδάσκεται σε ελληνικά πανεπιστήμια και αφορά στο Σούλι. «Λέγεται Σούλι και Σουλιώτες και αναφέρει μέσα ότι οι Σουλιώτισσες προφανώς πέσανε από το Ζάλογγο σπρωγμένες προφανώς λόγω του συνωστισμού της μάχης. Επομένως πρόκειται για κυριολεκτικό συνωστισμό ο οποίος προηγείται εκείνου της Σμύρνης. Ο συνωστισμός της Σμύρνης από την κ.Ρεπούση όπως περιγράφεται στο βιβλίο εκδόθηκε το 2006, ενώ αυτό είναι του 1998. Επίσης το ίδιο βιβλίο λέει ότι στο Κούγκι δεν έγινε τίποτα, ο Σαμουήλ δεν είναι αυτός που ανατίναξε το Κούγκι, ήταν από τον Αλή Πασά ο οποίος έβαλε τον ήρωα του Σουλίου τον Φώτο Τζαβέλα να το ανατινάξει και επομένως δεν έχουμε ούτε ήρωα, είναι προδότης ο Φώτο Τζαβέλας, ο Σαμουήλ δεν έκανε τίποτα και στο Ζάλογγο οι γυναίκες σπρώχτηκαν και έπεσαν, πρόκε��ται δηλαδή για ένα τερατούργημα…».
Κατά τον Γιώργο Καραμπελιά το «εθνοαποδομητικό ρεύμα» κυριάρχησε στα ελληνικά πανεπιστήμια επί 20-30 χρόνια, αλλά παρέμενε άγνωστο στην ελληνική κοινωνία, μέχρι που πέρασε στα σχολικά βιβλία, οπότε έγινε ευρύτερα γνωστό και προκάλεσε τις ανάλογες αντιδράσεις. Ο ίδι��ς μίλησε για την επιθυμία ορισμένων, «να αρνηθούν ότι πριν από την επανάσταση υπήρχε εθνική συνείδηση, γι ‘αυτό δεν λένε ποτέ πια έθνος – κράτος, αλλά κράτος – έθνος. Υποστηρίζουν ότι το κράτος δημιούργησε το ελληνικό έθνος, επομένως εφόσον το κράτος μας είναι πρόσφατο, είναι πρόσφατο και το ελληνικό έθνος το νεότερο, άρα είναι παραμύθια η ιστορική συνέχεια των Ελλήνων. Αποτελούμε ένα νεοπαγές έθνος και μιας και είμαστε πολύ πρόσφατο έθνος μπορούμε να διαλυθούμε σε μια πολυπολιτισμική κοινότητα όπου δεν υπάρχουν πλέον εθνικές ταυτότητες». Μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια, όπως τόνισε ο κ. Καραμπελιάς, «έπρεπε να αποδομηθεί και το Σούλι, το πιο ηρωικό παράδειγμα του ελληνισμού πριν από την επανάσταση. Το Σούλι υπήρξε και πριν από τον Αλή Πασά, αρχίζει από το 1600 περίπου, μετά από την επανάσταση του Διονύσιου Φιλόσοφου. Οι Σουλιώτες ανέβηκαν στα βουνά, είχαν κάνει 8 μεγάλους πολέμους με τους Τούρκους πριν από τον Αλή Πασά και επί Αλή Πασά επί 15 χρόνια μέχρι το 1803 που κατόρθωσε με την περικύκλωση του Σουλίου και με την προδοσία να τους διώξει από το Σούλι».
Ανατρέχοντας σε βιβλία ο κ. Καραμπελιάς διαπίστωσε τη χρήση μίας χαρακτηριστικής φράσης, ότι, «οι Σουλιώτες γεννήθηκαν Αρβανίτες, έζησαν Σουλιώτες και πέθαναν Έλληνες, δηλαδή δια του θανάτου τους έγιναν Έλληνες»., Η χρήση αυτής της φράσης εντάσσεται, όπως είπε, σ’ αυτό το σχήμα το ιδεολογικό που θέλει να μας πει ότι οι Έλληνες πριν την επανάσταση του ’21 δεν είχαν εθνική συνείδηση, δεν είχαν συμμετάσχει σε εθνικούς αγώνες». Μάλιστα ο συγγραφέας του βιβλίου συνέδεσε την προσπάθεια αποδόμησης της ιστορίας με αυτό που βιώνει σήμερα ο ελληνικός λαός, λέγοντας, πως, «η κατάσταση που βιώνουμε σήμερα προϋπέθεσε τα προηγούμενα 20-30 χρόνια την αποδόμηση της εθνικής μας συνείδησης και της ταυτότητας μας ως έθνος, μια ατομικοποίηση άκρατη που οδήγησε και σε όλα τα φαινόμενα που ξέρουμε του ζαμανφουτισμού, του καταναλωτισμού».
Δήμητρα Συμεωνίδου
ρεύμα» που ξεκίνησε από την ιδεολογία τουδιεθνισμού στις δεκαετίες του ΄60-΄70 και συναντήθηκε με την παγκοσμιοποίηση μετά το ΄80, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα και τους σκοπούς της
«Κάποιοι υποστήριξαν ότι μπορούμε να διαλυθούμε σε μια πολυπολιτισμική κοινότητα όπου δεν υπάρχουν πλέον εθνικές ταυτότητες»Την προσπάθεια αποδόμησης του ηρωικού χαρακτήρα και της ελληνικότητας των Σουλιωτών, επιχειρεί να στηλιτεύσει μέσα από το νέο του βιβλίο ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Γιώργος Καραμπελιάς. «Συνωστισμένες στο Ζάλογγο. Οι Σουλιώτες, ο Αλή Πασάς και η αποδόμηση της Ιστορίας» καλείται το βιβλίο, που το απόγευμα της Πέμπτης παρουσιάστηκε στην Κομοτηνή, παρουσία του ίδιου το�� συγγραφέα, που βρέθηκε καλεσμένος στην πόλη μας του συλλόγου Ηπειρωτών νομού Ροδόπης και της εφημερίδας «Αντιφωνητής». Αρκετός κόσμος παραβρέθηκε στην ενδιαφέρουσα παρουσίαση του βιβλίου του στην αίθουσα του Θρακικού Ωδείου, όπου ο συγγραφέας αναφέρθηκε στους λόγους και τα ερεθίσματα που τον οδήγησαν να το γράψει, αναδεικνύοντας ιστορικές στρεβλώσεις, όπως τις χαρακτήρισε, αναφερόμενος, «στις συνωστισμένες στην παραλία της Σμύρνης της Ρεπούση και στις συνωστισμένες στο Ζάλογγο…». Στην μελέτη αυτή ο συγγραφέας επιχειρεί να διερευνήσει τρία παραδειγματικά επεισόδια –ίσως τα πιο γνωστά στο ευρύτερο κοινό– της ιστορίας του Σουλίου. Πρόκειται για το Κούγκι και την πυρπόλησή του, για το Ζάλογγο και τον περιβόητο χορό του, καθώς και για την ανατίναξη του πύργου του Δημουλά από τη Δέσπω Μπότση, τα οποία εκτυλίχθηκαν κατά τη διάρκεια της κατάληψης του Σουλίου από τις δυνάμεις του Αλή πασά.Ακόμα και ο τίτλος του βιβλίου παραπέμπει σε βιβλίο το οποίο διδάσκεται σε ελληνικά πανεπιστήμια και αφορά στο Σούλι. «Λέγεται Σούλι και Σουλιώτες και αναφέρει μέσα ότι οι Σουλιώτισσες προφανώς πέσανε από το Ζάλογγο σπρωγμένες προφανώς λόγω του συνωστισμού της μάχης. Επομένως πρόκειται για κυριολεκτικό συνωστισμό ο οποίος προηγείται εκείνου της Σμύρνης. Ο συνωστισμός της Σμύρνης από την κ.Ρεπούση όπως περιγράφεται στο βιβλίο εκδόθηκε το 2006, ενώ αυτό είναι του 1998. Επίσης το ίδιο βιβλίο λέει ότι στο Κούγκι δεν έγινε τίποτα, ο Σαμουήλ δεν είναι αυτός που ανατίναξε το Κούγκι, ήταν από τον Αλή Πασά ο οποίος έβαλε τον ήρωα του Σουλίου τον Φώτο Τζαβέλα να το ανατινάξει και επομένως δεν έχουμε ούτε ήρωα, είναι προδότης ο Φώτο Τζαβέλας, ο Σαμουήλ δεν έκανε τίποτα και στο Ζάλογγο οι γυναίκες σπρώχτηκαν και έπεσαν, πρόκε��ται δηλαδή για ένα τερατούργημα…».Κατά τον Γιώργο Καραμπελιά το «εθνοαποδομητικό ρεύμα» κυριάρχησε στα ελληνικά πανεπιστήμια επί 20-30 χρόνια, αλλά παρέμενε άγνωστο στην ελληνική κοινωνία, μέχρι που πέρασε στα σχολικά βιβλία, οπότε έγινε ευρύτερα γνωστό και προκάλεσε τις ανάλογες αντιδράσεις. Ο ίδι��ς μίλησε για την επιθυμία ορισμένων, «να αρνηθούν ότι πριν από την επανάσταση υπήρχε εθνική συνείδηση, γι ‘αυτό δεν λένε ποτέ πια έθνος – κράτος, αλλά κράτος – έθνος. Υποστηρίζουν ότι το κράτος δημιούργησε το ελληνικό έθνος, επομένως εφόσον το κράτος μας είναι πρόσφατο, είναι πρόσφατο και το ελληνικό έθνος το νεότερο, άρα είναι παραμύθια η ιστορική συνέχεια των Ελλήνων. Αποτελούμε ένα νεοπαγές έθνος και μιας και είμαστε πολύ πρόσφατο έθνος μπορούμε να διαλυθούμε σε μια πολυπολιτισμική κοινότητα όπου δεν υπάρχουν πλέον εθνικές ταυτότητες». Μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια, όπως τόνισε ο κ. Καραμπελιάς, «έπρεπε να αποδομηθεί και το Σούλι, το πιο ηρωικό παράδειγμα του ελληνισμού πριν από την επανάσταση. Το Σούλι υπήρξε και πριν από τον Αλή Πασά, αρχίζει από το 1600 περίπου, μετά από την επανάσταση του Διονύσιου Φιλόσοφου. Οι Σουλιώτες ανέβηκαν στα βουνά, είχαν κάνει 8 μεγάλους πολέμους με τους Τούρκους πριν από τον Αλή Πασά και επί Αλή Πασά επί 15 χρόνια μέχρι το 1803 που κατόρθωσε με την περικύκλωση του Σουλίου και με την προδοσία να τους διώξει από το Σούλι».
Ανατρέχοντας σε βιβλία ο κ. Καραμπελιάς διαπίστωσε τη χρήση μίας χαρακτηριστικής φράσης, ότι, «οι Σουλιώτες γεννήθηκαν Αρβανίτες, έζησαν Σουλιώτες και πέθαναν Έλληνες, δηλαδή δια του θανάτου τους έγιναν Έλληνες»., Η χρήση αυτής της φράσης εντάσσεται, όπως είπε, σ’ αυτό το σχήμα το ιδεολογικό που θέλει να μας πει ότι οι Έλληνες πριν την επανάσταση του ’21 δεν είχαν εθνική συνείδηση, δεν είχαν συμμετάσχει σε εθνικούς αγώνες». Μάλιστα ο συγγραφέας του βιβλίου συνέδεσε την προσπάθεια αποδόμησης της ιστορίας με αυτό που βιώνει σήμερα ο ελληνικός λαός, λέγοντας, πως, «η κατάσταση που βιώνουμε σήμερα προϋπέθεσε τα προηγούμενα 20-30 χρόνια την αποδόμηση της εθνικής μας συνείδησης και της ταυτότητας μας ως έθνος, μια ατομικοποίηση άκρατη που οδήγησε και σε όλα τα φαινόμενα που ξέρουμε του ζαμανφουτισμού, του καταναλωτισμού».
Δήμητρα Συμεωνίδου
Αφήστε μια απάντηση