Πετρέλαιο και Ιαπωνία

Τα γνωρίσματα της Ιαπωνικής οικονομίας είναι:Αγορές ακριβών καυσίμων, χωρίς αντίρρηση ή αντίδραση. Μονομερείς λιτότητες, χαμηλά ημερομίσθια, εξαντλητική ισόβια εργασία στον ίδιο εργοδότη, απασχόληση, μηχάνημα. Ο ευτυχής Ιάπωνας τριάντα πέντε χρόνια βιδώνει τη βίδα Νο39. Σπάνιο το χαμόγελο στην Ιαπωνία, μόνο το επαγγελματικό επιτρέπεται. Το πενθήμερο για τους γενίτσαρους του κρατικού μηχανισμού και το δωδεκάωρο, στις διάφορες μορφές του για όλους τους εργαζομένους.
Η Αμερική θέλει τις οικονομίες της ελευθέρας αγοράς συμπληρωματικές της αμερικάνικης παραγωγής και όχι ανταγωνιστικές δηλαδή θέλει να επιβάλει διπλό έλεγχο στην κάθε οικονομία. Πρώτα ελέγχει το κόστος παραγωγής δια μέσου των καυσίμων και δεύτερον να ελέγχει τις επενδύσεις και τις επαναεπενδύσεις κάθε χώρας δια μέσου της πώλησης πολεμικού υλικού με το μηχανισμό της αποεπένδυσης . Η δίδυμη σκέψη των αμερικάνικων, που στηρίζεται στη δύναμη που τους έδωσε η ανισόμετρη ανάπτυξη είναι απλή και έχει βάση δύο δεδομένα. Πρώτο δεδομένο. Η αγορά καυσίμων είναι πάντοτε παραγωγική δαπάνη. Το πετρέλαιο όσο ακριβά και αν πληρωθεί παράγει προϊόντα δηλαδή κάλυμμα για το κάθε ντόπιο χαρτονόμισμα, διατηρεί σταθερή παραγωγή, απασχόληση και εξαγωγή των προϊόντων που πωλούνται πληρώνονται και απορροφούν δολάρια. Δεύτερο ��εδομένο. Η αγορά πολεμικού υλικού είναι πάντοτε αντιπαραγωγική δαπάνη, τα έξοδα των πολεμικών δαπανών δεν παράγουν προϊόντα και συνεπώς κάλυμμα για κάθε ντόπιο χαρτονόμισμα, δημιουργούν όμως κάλυμμα για το αμερικάνικο δολάριο, απασχόληση στην Αμερική, κέρδη για το κύκλωμα της αμερικάνικης οικονομίας, διατηρούν την πολεμική της ισχύ και αναγκάζουν την Ρωσία να εξοπλίζεται. Είναι κερδοφόρο για την αμερικανική ο��κονομία τα δολάρια, όσα περισσεύσουν σε όλες τις χώρες από τις αγορές πολεμικού υλικού να τρέπονται προς την Ιαπωνική αγορά που την ελέγχει η αμερικανική οικονομία σε όλα της τα στάδια από παραγωγή μέχρι επένδυση παρά σε αγορές χρυσού ή Ευρωπαϊκών εμπορευμάτων που ενδυναμώνουν ανταγωνιστικές της αμερικανικής οικονομίες. Η Αμερική δεν επιτρέπει την παραμικρή προσέγγιση στους Δυτικούς και φυσικά στους Ρώσους προς την Ιαπωνία, δεν επιτρέπει στην Ιαπωνία να αγοράζει ευρωπαϊκά προϊόντα, επιβάλλει όμως στην Ευρώπη να αγοράζει τεράστιες ποσότητες ιαπωνικών προϊόντων που στην ουσία είναι αμερικάνικα με χαμηλό εργατικό κόστος. Η Ευρώπη τι να κάνει γκρινιάζει αλλά τα αγοράζει, το αμφισβητεί, αλλά δεν προχωρεί. Το Ιαπωνικό φαινόμενο είναι μελετημένη σύγχρονη μορφή εξάρτησης βιομηχανικής χώρας.