Πιστέψαμε σε αξίες κάλπικες, θεοποιήσαμε την ύλη και κακοποιήσαμε την ανθρωπιά μας!

Πιστέψαμε σε αξίες κάλπικες, θεοποιήσαμε την ύλη και κακοποιήσαμε την ανθρωπιά μας! Λοιμοί… σεισμοί… καταποντισμοί… πλημμύρες… θύελλες, καταστροφές, καθημερινά εκατοντάδες θύματα και κάποιοι ούτε που μπορούν να δουν πόσο περαστικοί και εφήμεροι είναι πάνω σ’ αυτό τον Πλανήτη και συνεχίζουν τις επιδιώξεις τους αδιαφορώντας για τους πολλούς!

Όπου βασιλεύει το συμφέρον πεθαίνουν και φιλίες και συγγένειες
δυστυχώς! Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για μεγάλα συμφέροντα με μόνη πατρίδα και θρησκεία το κέρδος και το χρήμα! Πού να μείνει χώρος για να νοιαστούν για τους λαούς. Οι λίγοι που είναι γύρω από το τραπέζι και μοιράζονται τα κομμάτια της πίτας, αυτοί τους αφορούν. Με αυτούς ασχολούνται και με τα συμφέροντα τους. Οι υπόλοιποι ας προσαρμοστούν στο τίποτα, διαφορετικά ας πεθάνουν, όπως είχε πει κάποιος κάποτε… ονόματα δε λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε! Πάντως σταθερά μας τα παίρνουν, σταθερά μας δουλεύουν, σταθερά μας πλανεύουν, όλα κανονικά και σταθερά χρόνια τώρα και το σπουδαιότερο; Μας αρέσει! Όταν βλέπεις ένα λαό να βγαίνει στους δρόμους, να σπάει και να απαιτεί μόνο για τις ομάδες και όλη του την καταδίκη για προσωπικά και εθνικά θέματα, να την περνάει πάνω σ’ ένα καναπέ, ως απλός θεατής των γεγονότων, λες και συμβαίνουν σε άλλους, αλλού, πιστεύεις πως υπάρχει σωτηρία γι’ αυτό το λαό; Την πραγματική απόλαυση και ικανοποίηση την βιώνεις καλύτερα μετά από προσπάθεια και κόπο, οτιδήποτε άκοπο εγκυμονεί το ανικανοποίητο, την εξάρτηση, την υποδούλωση και δυστυχώς οι νεώτερες γενιές βρήκαν έτοιμα και είναι απαίδευτες σε αγώνες.

Όταν το θέμα του ποδοσφαίρου γίνεται πολιτικό θέμα και ‘’διορθώνεται’’ άμεσα, ενώ οι περικοπές που οδήγησαν τους πολίτες στην αδυναμία πληρωμής των λογαριασμών και χρεών τους, με συνέπεια πολλοί να κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους, είναι ένα θέμα που σέρνεται στην αντιπαράθεση/συζήτηση επί έτη τώρα χωρίς ουσιαστική λύση, βλέπει κανείς φως στο τούνελ για το παρόν και μέλλον του μέσου πολίτη αυτής της Χώρας; Όταν θεωρούμε μέσο πολίτη τον έχοντα εισόδημα 500 Ε μηνιαίως, ενώ θα έπρεπε αυτό να ήταν το όριο φτώχειας, υπάρχει ελπίδα για δίκαιη και ορθή σκέψη και καλύτερο μέλλον;

Ήρθαν οι θεσμοί και έφυγαν, ούτε που τους πήραμε χαμπάρι… σε άλλους καιρούς θα ήταν το πρώτο θέμα συζήτησης, όξυνσης πνευμάτων και βροχής κατηγοριών! Ας είναι, είπαμε και μόνο στην ιδέα ‘’κανονικότητα’’ τα βλέπουμε όλα με τρισδιάστατους φακούς ωραιοποιημένα!

Πάντως γεγονός είναι πως δεν έχουμε ξεφύγει, παρά τη 10ετή κρίση, από το γνωστό ‘’να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα’’. Δυστυχώς η κρίση δεν μας έκανε καλύτερους ανθρώπους, δεν φθάσαμε στο ‘’εμείς’’, είμαστε ακόμα στο εγώ και διατηρούμε έντονο ‘’ρατσισμό’’ μεταξύ μας, σε θέματα επαγγελμάτων και ηλικιών!

Νίκη Άννα Παπουλάκου.