Ποιοι συστρατεύτηκαν με τη μονή Βατοπεδίου και κατά του ελληνικού δημοσίου

Το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης, η κοινότητα του Αγίου Όρους και η Αρχιεπισκοπή Αθηνών συστρατεύτηκαν μαζί με τη μονή Βατοπεδίου με φόντο τις διεκδικήσεις της τελευταίας στη λίμνη Βιστωνίδα και την
απόφαση που αναμένεται να εκδοθεί από το Εφετείο Θράκης

Το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης, η κοινότητα του Αγίου Όρους και η Αρχιεπισκοπή Αθηνών συστρατεύτηκαν μαζί με τη μονή Βατοπεδίου με φόντο τις διεκδικήσεις της τελευταίας στη λίμνη Βιστωνίδα και την απόφαση που αναμένεται να εκδοθεί από το Εφετείο Θράκης. Τον Ιανουάριο 2003 κατατίθεται στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Ροδόπης αγωγή της Μονής Βατοπεδίου κατά του Ελληνικού Δημοσίου, με την οποία η Μονή ζητά να αναγνωριστεί η κυριότητά της σε έκταση, εμβαδού 27.044 τ.μ., που βρίσκεται στους δύο Νομούς Ξάνθης και Ροδόπης. Πρόκειται για την έκταση, που περιλαμβάνεται στις τρεις «αμφισβητούμενης νομιμότητας» αποφάσεις των τότε υφυπουργών Οικονομίας και Οικονομικών Γεωργίου Δρυ και Απόστολου Φωτιάδη, με τις οποίες αναγνωρίστηκαν δικαιώματα κυριότητας της Μονής Βατοπεδίου. Η παραπάνω αγωγή συζητήθηκε στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Ροδόπης στις 5 Νοεμβρίου 2003 και η απόφαση, παρόλο που εκδόθηκε στις 21 Απριλίου 2004, δημοσιεύτηκε στις 6 Νοεμβρίου 2008, 4,5 χρόνια μετά. Είχε μεσολαβήσει στις 22-6-2004 η «πρωτοφανής» στα δικαστικά χρονικά αποδοχή από τον αρμόδιο υφυπουργό Οικονομίας και Οικονομικών Πέτρο Δούκα του αιτήματος της Μονής Βατοπεδίου για μη έκδοση απόφασης επί της παραπάνω αγωγής της Μονής κατά του Ελληνικού Δημοσίου, η αφετηρία, δηλαδή, του φερόμενου μεγάλου σκανδάλου.

ΔΕΚΤΗ Η ΑΓΩΓΗ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΕΚΤΑΣΗ 1.720 Τ.Μ. Τελικά με τη με αριθμό 87/2008 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ροδόπης έγινε δεκτή η αγωγή της Μονής Βατοπεδίου, αλλά μόνο για έκταση 1.720 τ.μ., ενώ απορρίφθηκε ως προς την υπόλοιπη έκταση, αφού είχε ξεσπάσει το “σκάνδαλο”. Κατά της παραπάνω απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ροδόπης τόσο το Ελληνικό Δημόσιο, όσο και η Μονή Βατοπεδίου άσκησαν εφέσεις ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Θράκης, οι οποίες δικάστηκαν στις 24 Οκτωβρίου 2014. «Τηρουμένων των αναλογιών του παρελθόντος είναι όντως μια πολύ μεγάλη υπόθεση, η οποία όμως έχει χάσει το ενδιαφέρον της», διαπίστωσε ο δικηγόρος από την Ξάνθη συνήγορος της Μονής Βατοπεδίου Στέργιος Γιαλάογλου και πρόσθεσε «η κύρια υπόθεση αφορά την εξέλιξη της δίκης που είχε γίνει το 2004, με την υπαιτιώδη πρωτόδικη απόφαση που εκδόθηκε 4 χρόνια μετά τη συζήτηση της αγωγής, το 2008. Και, αφού πήγε στον Άρειο Πάγο και ξανά γύρισε πίσω, τώρα δικάζεται κατεύθυνση στην κύρια βάση της και η θέση τόσο του δημοσίου όσο και της μονής κατά της πρωτόδικης απόφασης, η οποία σας θυμίζω, ενώ αφορούσε για τη διεκδίκηση 27.000 στρεμμάτων, ουσιαστικά δικαίωσε τη μονή μόνο ως προς την νησίδα, περίπου 3.000 στρέμματα, και απέρριψε ως προς τα λοιπά, ως προς τα παραλίμνια. Ουσιαστικά εκδικάζεται από την αρχή η υπόθεση. Η μονή διεκδικεί το σύνολο των παραλιμνίων εκτάσεων με τη λίμνη και το δημόσιο αντικρούει εφ’ όλης της ύλης. Κι έτσι έχουμε ύστερα από τόσα χρόνια την εξέλιξη της υπόθεσης αυτής, μόνο που έχει μια σημαντική διαφοροποίηση αυτή τη φορά». ΠΟΙΟΙ ΣΥΣΤΡΑΤΕΥΤΗΚΑΝ ΜΕ ΤΗ ΜΟΝΗ Το σημαντικό αυτή την φορά στη δίκη, σύμφωνα με τον κ. Γιαλάογλου είναι ότι «δε συμμετέχει μόνο η μονή και τ�� ελληνικό δημόσιο. Έχουν κάνει παρέμβαση υπέρ της μονής Βατοπεδίου και κατά του ελληνικού δημοσίου το Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως, η ιερά κοινότητα του Αγίου Όρους και η Αρχιεπισκοπή Αθηνών. Ουσιαστικά το θέμα είναι μείζον. Η εκκλησία πλέον στέκεται απέναντι στην απόφαση αυτή θεωρώντας ότι η συγκεκριμένη απόφαση που θα εκδοθεί, επειδή πρωτοδίκως αναίρεσε νομολογία πάρα πολλών ετών, ουσιαστικά αποκτά μείζονα σημασία για την εκκλησία, την ορθόδοξη εκκλησία, και γι’ αυτόν το λόγο σύσσωμα πλέον τα σχήματα συστρατεύτηκαν μαζί με τη μονή Βατοπεδίου και κατά του ελληνικού δημοσίου». Η Εκκλησία της Ελλάδος στην παρέμβασή της αποδέχεται πλήρως όλους τους ισχυρισμούς της Μονής Βατοπεδίου για το ιδιοκτησιακό καθεστώς της συγκεκριμένης έκτασης, ενώ το Οικουμενικό Πατριαρχείο δεν φαίνεται να αναμιγνύεται στη συγκεκριμένη υπόθεση, ενδιαφέρεται όμως για τη νομική ισχύ των τίτλων ιδιοκτησίας επί Βυζαντινής και Οθωμανικής περιόδου (Χρυσόβουλλοι Λόγοι και Πατριαρχικά Συγίλλια), δεδομένου ότι και το ίδιο είναι κύριο εκτάσεων με βάση ανάλογους τίτλους ιδιοκτησίας. Η απόφαση θα εκδοθεί μετά από εύλογο χρονικό διάστημα, όσο αρμόζει στη σοβαρότητα της απόφασης. «Πλέον τα χρονικά περιθώρια για τέτοιου είδους υποθέσεις δεν μπορούν πλέον να οριοθετηθούν, όπως κάναμε πριν από κάποια χρόνια για τη συγκεκριμένα απόφαση και ψάχναμε να βρούμε ποινικές ευθύνες για την καθυστέρηση των 4 ετών. Εδώ υπάρχουν σοβαρά θέματα, τα οποία δεν μπορούν να λυθούν στα χρονικά όρια που θέτει ο νόμος. Μιας τέτοιας σοβαρότητας υπόθεση που έρχεται μια φορά στα 50 χρόνια», θα πει ο κ. Γιαλάογλου. Όσο για το περιεχόμενο της απόφασης τονίζει πως «μια απόφαση στο ίδιο πλαίσιο, όπως ήταν αρχικά, θα ήταν πολύ αρνητική για το σύνολο της ελληνικής και της ορθόδοξης εκκλησίας γενικότερα, αλλά ουσιαστικά δεν θα ήθελα αυτή τη στιγμή να σκεφτώ κάποια τέτοια εξέλιξη. Πάρα πολλά ακίνητα έχουν δοθεί και ουσιαστικά εδώ υπήρχαν κράτη και γενικότερα και διευρωπαϊκά όπου αναγνωρίστηκε η αξία των χρυσοβούλων και δεν υπάρχει πλέον ζήτημα να αμφισβητηθεί από την ελληνική έννομη τάξη. Ουσιαστικά κάτι τέτοιο θα ήταν σαν να αυτομαστιγωνόμαστε ή να αυτοκτονούμε». Όσο για το ενδεχόμενο ανατροπής της αρχικής απόφασης, ο δικηγόρος Ξάνθης σ��μειώνει «η ανατροπή έχει ήδη συντελεστεί με την έκδοση τουλάχιστον 20 αποφάσεων πολυμελών πρωτοδικείων Αθηνών και Θεσσαλονίκης, που απέρριψαν τις αγωγές του ελληνικού δημοσίου, όταν προσεβλήθη το κύρος των ανταλλαγών. Ήδη με αποφάσεις των πρωτοδικείων Αθηνών και Θεσσαλονίκης, το κύρος των ανταλλαγών έχει γίνει πλέον απρόσβλητο. Έχουν ήδη δημιουργηθεί τα νέα δεδομένα. Όλη αυτή η επί χρόνια τώρα αντιδικία που αποφάσισε το ελληνικό δημόσιο, οδήγησε σε αυτά τα αδιέξοδα. Έχασε όλες τις δίκες και οι ανταλλαγές είναι απρόσβλητες. Τουλάχιστον έτσι όπως έχουν αποφανθεί τα πρωτοδικεία. Είναι μια απόφαση, που και σε συνδυασμό με όλες τις άλλες, θα σημάνει το οριστικό τέλος αυτής της υπόθεσης, ελπίζω προς όφελος αμφοτέρων των πλευρών». Η έκδοση της απόφασης αναμένεται με ενδιαφέρον.