Πονηροί οι πολιτικοί μας, όχι έξυπνοι. Μας καταδίκασαν στο μαρτύριο του Σίσυφου

Κατα τον Όμηρο, ο Σίσυφος ήταν ο πονηρότερος άνθρωπος του κόσμου Ο Σίσυφος ήταν ο κτίστης της Εφύρας που αργότερα την ονόμασαν Κόρινθο Εκεί, όταν Βασίλευε, περίζωσε τον Ισθμό με τείχη κι απαιτούσε απο τους διαβάτες αυθαίρετα να καταβάλουν διόδια Διηγούνται πολλά γιά πλείστους δόλους αυτού, γιά τούς οποίους καταδικάσθηκε στόν Άδη νά κυλάει μιά πέτρα
Ο Αριστοφάνης στους <<Αχαρνής>> γράφει: <<Γιατί λοιπόν ολο τά στρίβεις, κι ολο τεχνάσματα σοφίζεσαι, για να χρονοτριβείς? Πάρε , σάν θέλεις,απο τον Ιερώνυμο καμμιά σκοτοδιασοπυκνότριχη του Άδη περικεφαλαία η βάλε σέ ενέργεια τίς μηχανές του Σισύφου, αλλά κατάλαβέ το, πώς , μιά φορά που ρχήνισε τούτος ο αγώνας δεν παίρνει πια αναβολή>>।
Στην Οδύσσεια το μαρτύριο του Σισύφου περιγράφεται ως εξής: Με τα δυό του χέρια ανασηκώνει και σπρώχνει με πολύ κόπο, μια μεγάλη πέτρα προς την κορυφή ενός βουνού। Την στιγμή όμως που φτάνει στην κορυφή, η ίδια η Κραταιίς, (το υπέρβαρο βάρος ή κατ΄άλλους προσωποποίηση των δυνάμεων της φύσεως), σπρώχνει την πέτρα αντίθετα και την κάνει να ξανακυλάει προς την πεδιάδα। Έπειτα απ΄αυτό ο Σίσυφος ξαναρχίζει।
Λέγεται για άτομα τα οποία βλέπουν το έργο τους να ματαιώνεται την τελευταία στιγμή και είναι υποχρεωμένα να ξαναρχίσουν πάλι από το μηδέν,(Πελοποννησιακή Πρωτοχρονιά 1963, Ρισπέν, Μυθολογία).
Ο Παυσανίας (Κορινθιακά, Ε1) λέει ότι ο Σίσυφος ξέροντας πως ο Ζεύς είχε απαγάγει την Αίγινα, την κόρη του Ασωπού, είπε στον πατέρα της που την αναζητούσε ότι δεν θα του το φανερώσει προτού αναβλύσει για χάρη του νερό και στον Ακροκόρινθο। Όταν ο Ασωπός παραχώρησε την πηγή, τότε το φανέρωσε και για τούτο τιμωρείται στον Άδη।(Βλέπε και Απολλόδωρος, Βιβλ।Α, ΙΧ 3 και Λεξικό Σούδας, λέξη Σίσυφος-Πελοποννησιακή πρωτοχρονιά 1962, σελ। 238 και 1959, σελ। 145).
Φαίνεται πως με το όνομα του Σισύφου χαρακτήριζαν τον πανούργο άνθρωπο, όπως προκύπτει από τα λόγια του Αισχίνη(περί της Παραπρεσβείας,43)।
Με τον Σίσυφο και τον συμβολισμό του ασχολείται ιδιαίτερα ο Paul Diel (ο συμβολισμός στην ελληνική μυθολογία).