ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ 300 ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΥΝΟΔΟΙΠΟΡΟΥΣ ΤΟΥΣ… ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥΣ

Ο πολίτης έχει χάσει και το τελευταίο απομεινάρι εμπιστοσύνης προς την ιδέα του κράτους,απ΄όπου δεν έχει πια να περιμένει την εξυπηρέτηση και της πιό απλής του ανάγκης।Οι δημόσιες υπηρεσίες λειτουργούν με την αρρυθμία ανεπίβλεπτης χαλασμένης μηχανής, που εργάζεται χωρίς κανένα σκοπό και χωρίς αποδοτικότητα। Μα το κουρέλιασμα των κοινωνικών αξιών χειρότερο। Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, συν ταυτιζόμενο από την ολοένα αυξανόμενη πώρωση, αποκτήσεως αγαθών, έφερε σε πολλούς τέτοια υπερένταση ατομικισμού, ώστε η κοινωνική αλληλεγγύη να λογαριάζεται απ΄αυτούς σαν πρόσθετο εμπόδιο στον αγώνα τους για την επιβίωση। Δεν κάνω λόγο ποιες τάξεις προπάντων της κοινωνίας κατρακύλησαν στον κατήφορο της αντικοινωνικής αδιαντροπιάς,ούτε στον ξεπεσμό της εθνικής αξιοπρέπειας που παρουσιάζει το θέαμα των λίγων ευτυχώς, που αν και Έλληνες, την καταγωγή και την εμφάνιση, συνεργάζονται,με τους κατακτητές του ΔΝΤ, για την αύξηση των βασάνων του λαού । Κι όμως , γύρω και πάνω απ΄αυτήν την μαυρίλα, υπάρχει φως। Είναι το φως της ψυχικής ανάτασης των Ελλήνων και ο πόθος της λευτεριάς από την χρηματική δουλεία που τους έχει επιβληθεί। Οι Έλληνες έχουν την μυστική δύναμη να μετατρέπουν την εξασθένιση σε ατσάλωμα νεύρων, την ανείπωτη αγωνία για το αύριο, σε αδυσώπητο μίσος και την παράλυση κράτους και κοινωνίας σε πειθαρχημένες ομάδες που θα σώσουν την ζωή και την ψυχή του ανάδελφου Έθνους των Ελλήνων।