Σήμερα το πρωί

Ακούγοντας ειδήσεις στο ραδιόφωνο το πρωί, άκουσα τον εκφωνητή να αναφέρει σαν είδηση τις δηλώσεις της κ. Αλ Σαλέχ που ήταν καλεσμένη το προηγούμενο βράδυ στην εκπομπή του κ. Νίκου Χατζηνικολάου Εnikos. Αναρωτήθηκα με αυτά που συμβαίνουν στη χώρα μας που οι αυτοκτονίες έχουν πάρει το ρυθμό γεωμετρικής προόδου, που οι άνθρωποι της διπλανής μας πόρτας από αξιοπρέπεια και την κάλυψη της νύχτας τρώνε μέσα από σκουπιδοτενεκέδες, που βλέπεις σπίτια να φωτίζονται
με κεράκια που τρεμοπαίζουν, που οι λίστες αναμονής για ένα πιάτο φαί στα συσσίτια είναι τεράστιες, που γονείς έχουν παρατήσει τα παιδιά τους αριστερά και δεξιά φοβούμενοι την σύλληψη, που καραβάνια νέων εγκαταλείπουν την χώρα αναζητώντας την τύχη τους και μεροκάματο στον υπόλοιπο κόσμο, που κατά απαίτηση της αγριεμένης Τρόικας όπως την αποκαλούν πρέπει να κλείσει η αμυντική βιομηχανία μας, να εκκενωθούν τα νησιά με λίγους κατοίκους, και και και, αν το τι είπε η Αλ Σαλέχ είναι προτεραιότητα για της ειδήσεις. Έστυψα το μυαλό μου προσπάθησα να βρω το λόγο και την αιτία και μέχρι τώρα που γράφω αυτές τις λέξεις απάντηση δεν βρήκα. Κάτι που μου άρεσε και με καλύπτει εν μέρει είναι ο αυτοπροσδιορισμός του John Swindon:Το επάγγελμα του δημοσιογράφου είναι να καταστρέφει την αλήθεια, να ψεύδεται εντελώς, να διαστρεβλώνει, να δυσφημεί, να φέρεται δουλοπρεπώς και να πουλάει την πατρίδα του και το γένος του για τον επιούσιο. Είμαστε τα εργαλεία και οι δουλοπάροικοι πλουσίων ανδρών πίσω από τη σκηνή. Είμαστε οι μαριονέτες που τους τραβούν τους σπάγκους και χορεύουμε. Τα ταλέντα μας, οι ικανότητές μας και οι ζωές μας είναι όλα περιουσιακά στοιχεία των ισχυρών. Είμαστε διανοούμενες πόρνες