Σκέψεις περί ηθικής αρετής από τον Αριστοτέλη.

Ακόμα όσα υπάρχουν σ΄ εμάς απ΄ τη φύση, πρώτα αποκτούμε τη δυνατότητα για να τα υλοποιήσουμε και έπειτα προχωρούμε στις αντίστοιχες ενέργειες ( αυτό ακριβώς είναι φανερό στην περίπτωση των αισθήσεων γιατί δεν αποκτήσαμε την αντίστοιχη αίσθηση ούτε επειδή είδαμε πολλές φορές, ούτε επειδή ακούσαμε πολλές φορές αλλά αντίθετα έχοντάς τις κάναμε τη χρήση τους και δεν τις αποκτήσαμε χρησιμοποιώντας τις ) τις αρετές όμως τις αποκτούμε , αφού προηγουμένως τις ασκήσουμε όπως βέβαια συμβαίνει και στις άλλες τέχνες γιατί αυτά που πρέπει να μάθουμε να τα κάνουμε αυτά τα μαθαίνουμε κάνοντάς τα, όπως για παράδειγμα κάποιοι γίνονται οικοδόμοι κτίζοντας και κιθαρίστες παίζοντας κιθάρα. Έτσι λοιπόν κάνοντας δίκαιες πράξεις γινόμαστε δίκαιοι, ενεργώντας συνετά γινόμαστε συνετοί και κάνοντας ανδραγαθήματα γινόμαστε γενναίοι.
Απόδειξη αποτελεί και αυτό που συμβαίνει στις πόλεις Οι νομοθέτες δηλαδή κάνουν τους πολίτες καλούς με τον εθισμό και η επιθυμία βέβαια κάθε νομοθέτη αυτή είναι, ενώ όσοι δεν το κατορθώνουν αποτυγχάνουν, και επομένως ως προς αυτό το σημείο διαφέρει ένα καλό πολίτευμα από ένα λιγότερο καλό. Επιπλέον για τους ίδιους λόγους και με τα ίδια μέσα και αποκτιέται κάθε αρετή και καταστρέφεται και το ίδιο συμβαίνει και στην τέχνη γιατί απ΄ το παίξιμο της κιθάρας γίνονται και οι καλοί κιθαρίστες και οι κακοί. Κατ΄ αναλογία βέβαια και οι οικοδόμοι και όλοι οι υπόλοιποι γιατί απ΄ το καλό κτίσιμο θα προκύψουν καλοί οικοδόμοι ενώ απ΄ το κακό κακοί. Αν βέβαια δεν ήταν έτσι τα πράγματα, καθόλου δεν θα χρειαζόταν ο δάσκαλος αλλά όλοι θα γίνονταν καλοί ή κακοί. ΑριστοτέληςΗθικά Νικομάχεια