Το μακελειό της Μπανάνας. Έτσι υποστηρίζουν οι USA τις εταιρίες τους

Oι αρχηγοί των εργατών από τα δεξιά στα αριστερά: Pedro M. del Río, Bernardino Guerrero, Raúl Eduardo Mahecha, Nicanor Serrano and Erasmo Coronel.

Ήταν Νοέμβριος του 1928 στην πόλη Θιενάγα, στην περιοχή της Σάντα Μάρτα στην Κολομβία όταν οι εργάτες στις καλλιέργειες της μπανάνας αποφάσισαν ότι ο κόμπος είχε φτάσει στο χτένι. Οι μισθοί μικροί και αυτοί σε κουπόνια σίτισης, το ωράριο τεράστιο και οι συνθήκες ζωής άθλιες. Το μόνο που
είχαν ζητήσει από την αμερικάνικη United Fruit Company ήταν να δωθεί σε αυτούς και στις οικογένειες τους ένα χάπι που θα τους έσωζε από λιμό που τους θέριζε που δεν τους δόθηκε. Η απεργία ξεκίνησε. Κράτησε έναν μήνα. Οι εργάτες τώρα ζητούσαν γραπτώς από την εταιρία την τήρηση του 8ωρου, 6 μέρες δουλειά την εβδομάδα και την κατάργηση των κουπονιών του φαγητού. Η ετ��ιρία έτρεχε και δεν έφτανε. Η Αμερικάνικη κυβέρνηση στέλνει τελεσίγραφο στις αρχές της Κολομβίας. Η απεργία πρέπει να τελειώσει αλλιώς οι ΗΠΑ θα εισβάλλουν στην χώρα. Στις 6 Δεκεμβρίου του 1928 η κυβέρνηση καλεί τους απεργούς να συγκεντρωθούν στην κεντρική πλατεία για να βρεθεί μία λύση. Οι εργάτες έρχονται όλοι μαζί, άντρες και γυναίκες με παιδιά στους ώμους τους. Ο στρατός είχε πάρει θέσεις πάνω στα κτήρια και γύρω από την πλατεία. Κανένας αντιπρόσωπος της εταιρίας δεν εμφανίστηκε μόνο ο στρατηγός Cortés Vargas με την εντολή του οποίου οι σφαίρες έπεσαν βροχή. Κανένας δεν κατάφερε να ξεφύγει. 3000 άνθρωποι εκτελέστηκαν και οι σωροί τους ρίχθηκαν στην θάλασσα. Η United Fruit Company λειτουργούσε με τις ίδιες τακτικές μέχρι το 1975. Μετά άλλαξε όνομα και συνεχίζει μέχρι και σήμερα να μας πουλάει μπανάνες.