Υπάρχει εξήγηση που δεν ήταν πολύς ο κόσμος στο Σύνταγμα την Τετάρτη.

Εδώ και ένα δυό χρόνια δεχόμαστε ένα καταιγισμό τούρκικων σειρών από τα εθνοσωτήρια, και όταν λέω εθνοσωτήρια ξέρω τι λέω, κανάλια. Πολλοί Έλληνες καταφέρθησαν εναντίον των Μιντιαρχών για τις επιλογές τους. Αυτό όμως δεν ήταν και δεν είναι σωστό διότι επέτυχαν το ακατόρθωτο ξύπνησαν μνήμες που οι Έλληνες τις είχαν καταπνίξει λόγω πόνου και μία τέτοια ιστορία πόνου σας παραθέτω ξανά μιας και την είχα αναρτήσει και πέρσι. Και να είστε σίγουροι ότι αυτό θα συμβεί, γιατί η ιστορία επαναλαμβάνεται. Κάποτε ήταν ένας Σουλτάνος πολύ σπάταλος αυτός και το χαρέμι του, έτσι έβαζε τον βεζίρη του να βάζει συνέχεια φόρους, φόρο εάν είχες άλογο, φόρο εάν είχες καλύβι, φόρο εάν πήγαινες εκκλησία, φόρο εάν είχες ένα ζευγάρι βόδια, φόρο ανάλογα πόσα παιδιά είχες, κάθε μέρα και άλλο φόρο……..
Ρώταγε κάθε φορά τον Μπεζεβέγκη που είχε για τα χαράτσια τι λέει ο κόσμος. Του έλεγε ο Μπεζεβέγκης, ότι ο κόσμος φωνάζει και ο Σουλτάνος απαντούσε μην δίνεις σημασία, βάλτους και άλλο φόρο, έτσι έβαζε κάθε τρεις και λίγο χαράτσια και έκοβε κεφάλια. Μια μέρα πάει στο Σαράι μετά από νέο γδάρσιμο και τον ρωτάει ο Σουλτάνος τι λέει ο κόσμος; Τίποτε του απαντά αυτός, δεν μιλάνε δεν φωνάζουν, σιωπή. Άλλαξε σαράντα χρώματα ο Σουλτάνος και βγάζει φωνή μεγάλη και λέει βγάλτε όλους τους φόρους, κλείστε τις πόρτες, προλαβαίνουμε δεν προλαβαίνουμε .Δεν πρόλαβε όμως, ο λαός ξεσηκώθηκε και μετά από μέρες τον έσφαξαν σαν αρνί αυτόν και τους τρακόσους γενίτσαρους που είχε.