Όλοι να πληρώσετε….

Αλλά μιας και το έφερε η κουβέντα για χορηγίες και εισφορές, θα σας αποκαλύψω μερικές αλήθειες πιο πικρές, αφού πρώτα σας πω ότι, κάθε πρόσωπο, που γινόταν μέλος της Φιλικής Εταιρίας αναλάμβανε την υποχρέωση να καταβάλλει, ό,τι ποσό μπορούσε, για τις ανάγκες της. Το ονοματεπώνυμο του, ο….
τόπος
καταγωγής του, ο τόπος κατοικίας και το ποσό εισφοράς, καταγράφονταν και στέλνονταν στην έδρα της Εταιρίας. Είχα την καλή τύχη, να πέσει στα χέρια μου, ένα σπάνιο έγγραφο, με εξακόσια ενενήντα δύο ονόματα μελών της Φιλικής Εταιρίας. Μέσα σε αυτόν τον κατάλογο, εκτός από τα εκατοντάδες ονόματα, ανώνυμων, απλών ανθρώπων άγνωστων ηρώων, αληθινών πατριωτών, που κατηχούνται και καταβάλλουν τον οβολό τους, λάμπουν δια της απουσίας της εισφοράς τους, κάποιοι επώνυμοι μεγαλόσχημοι, που τους συναντάμε συνέχεια μέσα στις σελίδες της ιστορίας και τους ακούμε να λιβανίζονται στις εθνικές επετείους. Λοιπόν κανένας από αυτούς, δεν φαίνεται να έδωσε ούτε ένα γρόσι, για τον κοινό σκοπό. Αυτοί απλώς περίμεναν να επωφεληθούν και να κερδίσουν από τις θυσίες των άλλων. “Ή θα πληρώσετε, ή όλοι θα χαθούμε!” Νομίζω ότι ήρθε καιρός να μάθουμε ποιοι είναι: Άρτης( Ουγγαροβλαχίας) Ιγνάτιος, Βρεσθαίνης Θεοδώρητος, Άνθιμος Γαζής, Αναγνώστης Δεληγιάννης, Δεληγιάννης Ιωάννης, Ζαΐμης Ανδρέας, Ζαΐμης Ασημάκης, Κανακάρης Αθανάσιος, Κορίνθου Ζαχαρίας, Κριέζης Αντώνιος, Λέσβιος Βενιαμίν, Ναυπλίας Γρηγόριος. Μαυρομιχάλης Γεώργιος, Μαυτοκορδάτος Αλέξανδρος, Νάκος Λάμπρος, Νοταράς Ανδρέας, Νοταράς Πανούτσος, Νοταράς Σωτήριος, Παλαιών Πατρών Γερμανός, Πετμεζάς Βασίλειος, Πετμεζάς Νικόλαος, Ρέντης Θεοχάρης, Σισίνης Γεώργιος, Φραντζής Αμβρόσιος. Όπως βλέπετε δεκατρείς κοτσαμπάσηδες, από τους πλουσιότερους του Μοριά, ένας της Ρούμελης και ένας μεγαλοκαραβοκύρης της Ύδρας καθώς και πέντε πλούσιοι, από τους πλέον επιφανείς Δεσποτάδες δε δίνουν φράγκο, ούτε για τη Φιλική Εταιρία, ούτε για τον Αγώνα! Αυτό έλειψε! Να πληρώσουν εκείνοι για να ζήσουν καλά οι Ραγιάδες;! Την θέση αυτή την είχε προβάλει πολύ καθαρά και κυνικά, ο Κοτσαμπάσης των Καλαβρύτων, Σωτήρης Χαραλάμπης, όταν συγκεντρώθηκαν στο Αίγιο τον Ιανουάριο του 1821, για να ακούσουν τον Παπαφλέσσα που είχε κατέβει στην Πελοπόννησο εκ μέρους της Φιλικής Εταιρίας, για να τους πείσει να επαναστατήσουν: “Αλλά εμείς εδώ, είπεν (ο Σωτ. Χαραλάμπης), αφού σκοτώσωμεν τους Τούρκους, εις ποιον θα παραδοθώμεν; Ποίον θα έχωμεν ανώτερον; Ο ραγιάς, ευθύς αφού πάρη τα όπλα, δεν θα μας ακούη και δεν θα μας σέβεται και θα πέσωμεν εις τα χέρια εκείνουν, ο οποίος προ ολίγου δεν ημπορούσε να κρατήση να φάγη!” Μόνοι δικαιολογημένοι είναι οι Δεσποτάδες, γιατί ευφυώς η λαϊκή σοφία αποφαίνεται, ότι, “έχουν μόνο δύο χέρια. Με το ένα ευλογούν, με το άλλο παίρνουν, τρίτο δεν έχουν για να δώσουν!”
Από το βιβλίο του Θεόδωρου Δημοσθ. Παναγόπουλου ”Όλα στο φως”