13 Aρχαίοι Έλληνες μία Αρχαία Ελληνίδα και πως πέθαναν.

Αισχύλος: Ο Θρύλος ισχυρίζεται ότι ένας αετός πέρασε τη φαλάκρα του ποιητή για βράχο και άφησε να πέσει πάνω στο κεφάλι του ποιητή μία χελώνα. (Έτσι σκοτώνει τις χελώνες ο αετός και μετά τις τρώει). Ο θρύλος προσθέτει ότι κάποιος χρησμός του είχε προείπει: <<Ουράνιον σε βέλος κατακτείνει>>

Αίσωπος: Τον Αίσωπο τον έστειλε ο βασιλιάς Κροίσος για να πάρει κάποιον χρησμό από το Μαντείο των Δελφών. Συκοφαντήθηκε όμως από τους παρευρισκόμενους στο Μαντείο, ότι έκλεψε την ασημένια φιάλη του Θεού Απόλλωνα. Έτσι, καταδικάστηκε να γκρεμιστεί από τους κατοίκους από την κορυφή του Παρνασσού Υάμπεια. Πράγμα που έγινε.
Ανάχαρσις: Ο προληπτικός αδελφός του Βασιλιά της Σκυθίας Σαύλιος, επειδή νόμιζε ότι θέλει ο αδελφός του να μεταφέρει τη λατρεία των Ελευσινίων της Αθήνας στη Σκυθία, τον σκότωσε με το τόξο, κατηγορώντας τον για ασέβεια.
Αρχιμήδης: Φονεύθηκε κατά την άλωση των Συρακουσών από αγροίκο και βάρβαρο στρατιώτη, τον οποίο θέλησε να διώξει από το εργαστήριό του για να μην του διακόψει τις σκέψεις, λέγοντας το γνωστότατο από τότε <<Μη μου τους κύκλους τάραττε>>
Βίας: Βρήκε το θάνατο στις επάλ��εις του καθήκοντος αφού μίλησε για πολλή ώρα, αν και υπέργηρος, υπερασπίζοντας κάποιον ενώπιον του δικαστηρίου, έγειρε, μετά το τέλος του λόγου του, το κεφάλι του στην αγκαλιά του εγγονού του και πέθανε.
Δημοσθένης: Καταδικάστηκε με απαίτηση του Αντίπατρου σε θάνατο και κατέφυγε στον ναό του Ποσειδώνα στην Καλαυρεία, ήπιε δηλητήριο και πέθανε.
Ευριπίδης: Πέθανε ξαφνικά στην Αρεθούσα, πολύ κοντά στην Αμφίπολη, κατασπαραγμένος από τους άγριους σκύλους του βασιλιά Αρχέλαου του οποίου ήταν φιλοξενούμενος.
Ζήνων: Υποβλήθηκε σε μαρτυρικό θάνατο από άγριο κοπάνισμα μέσα μεγάλο γουδί, ύστερα από διαταγή του τυράννου της Ελέας Νέαρχου.
Ησίοδος: Πήγε στη Λοκρίδα και έμεινε στο σπίτι κάποιου Μιλήσιου. Εκεί φονεύθηκε από τους γιούς του Μιλήσιου, οι οποίοι νόμιζαν ότι ατίμασε την αδελφή τους και το σώμα του το έρριξαν στη θάλασσα.
Ισοκράτης: Αυτοκτόνησε με θάνατο από ασιτία, μετά την ήττα των Αθηναίων στη Χαιρώνεια.
Περίανδρος (Ο Κορίνθιος): Παρανοϊκή μορφή φιλοσόφου, θέλοντας να εξαφανίσει, σε μεγάλη ηλικία, κάθε ίχνος του, διέταξε δύο έμπιστους σωματοφύλακες να παραφυλάξουν τη νύχτα σε ένα ορισμένο σημείο και να σκοτώσουν τον πρώτο διαβάτη που θα περνούσε από κει και αμέσως να τον θάψουν. Την ίδια εντολή είχε δώσει και σε άλλους τέσσερις να σκοτώσουν σε μικρή απόσταση τους δύο πρώτους και σε άλλους οκτώ να σκοτώσουν σε μεγαλύτερη απόσταση τους τέσσερις προηγούμενους. Η διαταγή εξετελέσθη και έτσι έμεινε άγνωστος ο τάφος του Περίανδρου, διότι ο διαβάτης που πέρασε από εκεί μεταμφιεσμένος σε χωρικό ήταν ο ίδιος ο Περίανδρος.
Σαπφώ: Γκρεμίστηκε από ένα βράχο στο Λεύκατα (στη Λευκάδα), ύστερα από ερωτική απογοήτευση που δοκίμασε από τον ωραίο αλλά ακατάδεχτο ναυτικό Φάωνα.
Σοφοκλής: Πνίγηκε καταπίνοντας μία ρώγα σταφυλιού
Χίλων: Πέθανε σε πολύ μεγάλη ηλικία στη Πίσα από υπερβολική χαρά που του δημιουργήθηκε όταν αγκάλιασε το γιό του που επέστρεψε από την Ολυμπία νικητής στο αγώνισμα της πυγμαχίας.