ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ – «ΕΘΝΑΡΧΗΣ ή ΠΡΟΔΟΤΗΣ;»

Πολλά έχουν γραφτεί για τον Ελευθέριο Βενιζέλο και πολλές χωρίς λογική πράξεις έκανε, όπως η καλλιέργεια και η βρώση της ζέας, οι ξαφνικές εκλογές του 1920, ας διαβάσουμε τι του
καταλογίζει η ιστορία σχεδόν έναν αιώνα μετά.

Γεμάτος άπορία γιά τήν έμμονή καί έπιμονή πού δείχνουν οι συμπατριώτες μου νά παραμείνει θρονιασμένος στό βάθρο τών Εθναρχών ό ‘Ελευθέριος Βενιζέλος, καθώς έπίσης καί νά θεωρείται «δημι­ουργός τής Ελλάδος τών δύο Ηπείρων καί τών πέντε θαλασσών», κάτι πού ούδόλως άνταποκρίνεται στήν πραγματικότητα, αποφάσισα νά γράψω όσα έπονται. —


Τό ότι είμαστε ή χώρα τής υπερβολής αποδεικνύεται καί από τίς ρήσεις: «Μηδέν άγαν», «Ούκ έν τώ πολλώ τό ευ», «Πάν μέτρον άριστον».


Γεμίσαμε τή χώρα μας μέ Λεωφόρους καί άνδριάντες του Βενιζέλου. Μέ τό νά δώσουμε τό όνομα του «’Εθνάρχου» στό μεγαλύτερο διεθνές άεροδρόμιο τής χώ­ρας πετύχαμε τήν απογείωση τής υπερ­βολής! Τελικά τί ήταν ό Βενιζέλος «’Εθνάρχης» ή μήπως «προδότης»; Χωρίς φόβο καί πάθος καί μέ άπόλυτη ειλικρίνεια, παραθέτω εδώ λίγα άπό τά πολλά ιστορικά στοιχεία καί παρακαλώ νά κρίνετε ποιό έκ τών δύο του ταιριάζει!… ; Είναι ξεκάθαρο ότι όσα γράφω θά προκαλέσουν μεγάλα παλιρροϊκά κύματα είς βάρος μου. Δέν φοβούμαι, όμως για τΰα. Στηρίζω την αλήθεια,

β. ύπολογίζω ότι οί Κρητικοί φίλοι μου θά σταθούν στό πλευρό μου, στά τριάμισι χρόνια πού έζησα κοντά τους, έκανα χίλιους φίλους μπιστικούς καί πιστεύω στό τραγούδι που λέει; Σάν είν’ ή άγάπη μπιστικία, παλιώνει, μά δέ λειώνει, τσι χίλιους χρόνους μιά φορά νά σμίξει, καινουργιώνει, καί

γ. θε­ωρώ γελοίες δηλώσεις τού τύπου: «Αντε. ρέ, ξέρεις ποιός είμαι έγώ;» Κάτι τέτοια μάς όδήγησαν στή σημερινή κατάσταση)! Αύτή είναι ή τύχη όσων στηριζόμενοι στα δανεικά ξεπουλάνε τά Ιδανικά!…


Προχωρούμε τώρα στά ντουκουμέντα καί σάς παρακαλώ νά τά έρμηνεύσετε μέ ψυχική ήρεμία καί ύπομονή:

– 1. Τά οχυρωματικά έργα τού μηχανικού Μινέικο, πού έκαναν τό Μπιζάνι άπόρθητο, κατασκευάστηκαν από τό λοχαγό του τουρ­κικού στρατού Νικολάκι ’Εφέντι. ‘Επει­δή ήταν χριστιανός καί ή καρδιά του χτυπούσε Ελληνικά, παρέδωσε τά σχέδια στούς ‘Έλληνες. Ετσι έκπορθήθηκε τό άπόρθητο Μπιζάνι, άφήνοντας εχθρούς καί φίλους άναυδους! Μετά τήν είσοδο στά Γιάννενα καί τούς πανηγυρισμούς μέ έντολή του Κωνσταντίνου, τά στρα­τεύματα μας συνέχισαν τήν πρός βορράν πορεία, προκειμένου νά άπελευθερώσουν καί τή Β.Ήπειρο. Δυστυχώς όμως ή προέλαση πρός τόν Αύλώνα δεν συνεχίστηκε, αφού τήν 1η Μαρτίου 1913 τό «Διπλωματικό Δαιμόνιο» του ‘Ελ. Βενιζέλου άνακάλεσε τήν έντολή του Αρχιστρατή­γου. “Ετσι έτάφη η έλευθερία ένός λαού, προκειμένου νά ικανοποιηθεί τό Mare Nostrum τών Ιταλών!

Γιά νά μήν πάει τίποτα στραβά στά διε­στραμμένα σχέδιά του, ο Βενιζέλος έστει­λε στήν Κορυτσά τόν έμπιστό του στρατηγό Παπούλα, μέ έντολή νά καταπνίξει στό αίμα κάθε άπελευθερωτική κίνηση!

Νά έθνάρχης νά μάλαμα!…

– 2. Στό βιβλίο «Έλ. Βενιζέλος έθνάρχης ή έθνικός όλετήρας» τού διακεκριμένου συγγραφέως Κ. Μπαρμπή, θα διαβάσετε καί τ’ άκόλουθα: «Στή Ρωσική διπλωματική Λευκή Βίβλο περιλαμβάνεται έκθε­ση του πρεσβευτή στή Βουλγαρική πρωτεύουσα, ή όποία αναφέρει: «Ό Έλ. Βενιζέλος μου δήλωσε άπερίφραστα ότι κα­τά τή γνώμη του οί Έλληνες είναι υποχρεωμένοι (!) νά παραχωρήσουν στήν Βουλγαρία, τήν Καβάλα, τή Δράμα, τίς Σέρρες καί τό Μοναστήρι». Νά τί θά πεί «έθναρχική γενναιοδωρία»!…

– 3. Τό πόσο «έθνάρχης» ήταν ό Έλ. Βε­νιζέλος, προκύπτει κι’ άπό τά λόγια του πρός τόν ύπουργό Εξωτερικών τής Ίταλίαςτό 1913 στή Ρώμη. Σέ συζήτηση γύρω από τήν τύχη τών Δωδεκανήσων είπε: «Τό ζήτημα τών Δωδεκανήσων αφορά αποκλειστικά καί μόνον τήν Ιταλίαν καί τήν Τουρκίαν». Αν αυτό δέ λέγεται προδοσία, πώς λέγεται;

– 4. Έφοδιασμός δύο Γερμανικών κατα­δρομικών: Τήν 23η ‘Ιουλίου 1914, ο πρεσβευτής τής Γερμανίας έπισκέφτηκε τόν Έλ. Βενιζέλο στήν κατοικία του, μία ώρα πρίν τά μεσάνυχτα καί επέμεινε νά λάβει εκείνη τή στιγμή άδεια ανθρακεύσεως γιά δύο καταδρομικά! Σημειώστε, παρακα­λώ, ότι μόλις τήν προηγούμενη μέρα ό πρεσβευτής τής Ελλάδος Νικ. Θεοτόκης ενημέρωσε τηλεγραφικώς τόν Βενιζέλο ότι «ή συμμαχία μεταξύ Γερμανίας / Τουρκίας έκλείσθη σήμερον». Ό Βενιζέλος, έλαφρά τή συνειδήσει, έγραψε σέ έπισκεπτήριό του πρός τόν Λιμενάρχη Πει­ραιώς έντολή γιά 800 τόνους άνθράκων!

Αν αύτή ή πράξη δέν ήταν προδοτική, πείτε σείς πώς νά τήν χαρακτηρίσω! (Τά δύο καταδρομικά είχαν σταλεί γιά νά ένισχύσουν τό τουρκικό πολεμικό ναυτικό, οι δέ Βρετανοί τά άναζητούσαν γιά νά τά βυθίσουν).


– 5. Τήν 11ην Σεπτεμβρίου 1916 ο ’Ελ. Βενιζέλος «δραπέτευσε» από τήν Αθήνα καί μέσω Χανίων καί Μυτιλήνης έφθασε στή Θεσσαλονίκη, όπου έσχημάτισε έπαναστατική κυβέρνηση, γνωστή ώς Κυβέρνηση ’Εθνικής Αμύνής. ’Ηταν τόσο «λαοπρόβλητος» πού γιά τήν άσφάλειά του ζήτησε καί έλαβε άπό τό Γάλλο στρατη­γό Σαρράϊγ, φρουρά σωμαιοφ��λακής. Αυτό θά πει νά είσαι «ΕΘΝΑΡΧΗΣ»! Ό πολύ γνωστός Γάλλος συγγραφέας Έδουάρδος Ντριώ γράφει σέ σύγγραμ­μά του: «Ημείς οί Γάλλοι τό 1914 έσωθήκαμε διά τής ένώσεως. Ή Ελλάς έχάθη λόγω τής διαιρέσεως έξ αίτιας τού κινή­ματος τής Θεσσαλονίκης». Κι’ αύτό ήταν έργο του «δημιουργού τής Ελλάδος τών δύο ’Ηπείρων καί τών πέντε θαλασσών»,


– 6. Οι Έλληνες του Πόντου δημιούρ­γησαν τό «αυτόνομο Ελληνικό Κράτος του Πόντου». Στίς 16 Απριλίου 1916 ό Βαλής τής Τραπεζούντας παρέδωσε έπίσημα τήν διοίκηση τής πόλεως στούς ‘Έλληνες. Τό νεοσύστατο κράτος άναγνωρίστηκε άμέσως καί άπό τίς χώρες τής ΑΝΤΑΝΤ, όχι όμως κι’ άπό τόν Βενιζέλο πού τούς πρότεινε νά ένσωματωθούν στήν Αρμενία!


Κλείνει τήν έπιστολή του τονίζοντας ότι ό άνθρωπος στόν όποιο όφειλε πολύτιμη συμβολή στήν υπόθεση τής ειρήνης είναι ό Πρόεδρος τής Τουρκικής Δημοκρατίας Μουσταφά Κεμάλ πασάς και τόν προτείνει γιά τό βραβείο είρήνης.

Αν ό Έλ. Βενιζέλος δέν ήταν τοσες δεκαετίες νεκρός, θά του έδινα τή άπάντηση. Τώρα θά περιοριστώ ο λέξη: ΝΤΡΟΠΗ! Δέν τήν άπευθύνω νεκρό προδότη, άλλά στούς ζωντανούς συμπατριώτες μου πού τόν ανακήριξαν ΕΘΝΑΡΧΗ καί Δημιουργό τής Έλλάδας τών δύο Ηπείρων καί τών πέντε Θαλασσών! Ντρέπομαι γιά λογαριασμό τους.

Θωμάς Θεολόγης. Ίστοριοδίφης / συγγραφέας

Πηγή