Μπακλαβαδάκια

Οι μνημονιακές πολιτικές, σε δόσεις των εκατό τεμαχίων, δεν είναι πια επαχθείς. Μη μου στενοχωριέστε, λυθήκαν όλα τα προβλήματά μας, η εφορία και οι τράπεζες δεν αποτελούν π��έον πρόβλημα. Η μέθοδος ονομάζεται μυθριδατισμός. Πολύ
ωραία αυτή η ιδέα με την εξόφληση των οφειλών στο δημόσιο σε εκατό δόσεις. Κόβεις μπακλαβαδάκια τις οφειλές του άλλου, που δεν μπορεί να πληρώσει, και τους γλυκαίνεις. Του έρχεται πιο μαλακή πληρωμή – και μπορεί και να σε ψηφίσει κιόλας, για το καλό που του έκανες.

Το γιατί τώρα εκείνος που δεν είχε να πληρώσει τόσον καιρό θα τα καταφέρει να εξοφλήσει τα χρέη του υπερσυσσωρευμένα στο μέλλον δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία, το θέμα είναι να φύγουν τώρα τα αγκάθια από τη μέση, που έρχονται και εκλογές, και μετά βλέπουμε, μήπως αυτοί θα είναι κυβέρνηση για να βρουν το πρόβλημα μπροστά τους;

Στο κάτω κάτω, τι του ζητάς του άλλου να πληρώσει; Έναν φόρο εισοδήματος, έναν φόρο (μπορεί και δύο) ακίνητης περιουσίας, τέλη αυτοκινήτου, ασφαλιστικές εισφορές στον ΟΑΕΕ, αν είναι ελεύθερος επαγγελματίας. Κατόπιν τούτου, μη διανοηθείς καν να καταργήσεις την έκτακτη εισφορά αλληλεγγύης και τον φόρο επιτηδεύματος, δεν υπάρχει πρόβλημα, θα πληρώσει σε εκατό δόσεις ο άλλος, πλούσια πράγματα, μια χαρά θα τα καταφέρει έτσι που τα μαστόρεψες εσύ και άσε τους τροϊκανούς να δυσανασχετούν, αυτοί δεν ξέρουν, άλλωστε τα μνημόνια τέλειωσαν, βγαίνουμε στις αγορές τώρα, τα είπαμε τα συμφωνήσαμε – no problem!

Πολύ καλή κι αυτή η φάση με τα κόκκινα δάνεια των τραπεζών. Πασάς ο άλλος, ο δανειολήπτης, αφού του έδωσες τις δόσεις για τις οφειλές στο δημόσιο, του σκαρώνεις και μια ρύθμιση με την τράπεζα για το επαγγελματικό του δάνειο, είχε δεν είχε μέχρι τώρα να πληρώσει δεν έχει και τόση σημασία, αφού εσύ τον διευκολύνεις τώρα να πληρώνει για μια ολόκληρη ζωή.

Το περίεργο είναι που τσίμπησαν και οι τράπεζες σ’ αυτή τη φιλολαϊκή ρύθμιση και βιάζονται να την εφαρμόσουν, δεν κρατιούνται σου λέω, παρά το γεγονός ότι κανονικά δεν θα ’πρεπε να τους πολυεξυπηρετεί. Όπως και να το κάνεις, όταν ο ένας κερδίζει ο άλλος λογικά πρέπει να χάνει, έτσι πάνε αυτά, δεν υπάρχει τζάμπα φαΐ, το έχουμε ξαναπεί. Εφόσον οι ρυθμίσεις των κόκκινων δανείων είναι υπέρ του πελάτη, αυτό σημαίνει πως είναι εις βάρος της τράπεζας. Άφρονες λοιπόν οι τραπεζίτες, όπως τότε που τζογά��ιζαν με τα κρατικά ομόλογα και έδιναν τα θαλασσοδάνεια σε εκδότες, σε κόμματα και σε λοιπούς διαπλεκόμενους επιχειρηματίες…

Αλλά μάλλον δεν είναι έτσι τα πράγματα, αυτοί μια φορά την πατάνε, δεν την ξαναπαθαίνουν, απλώς -σου λέει κι ο τραπεζίτης- τώρα που η κυβέρνηση διευκολύνει το κοινό με τις δόσεις θα υπάρξει κάποιο υπόλοιπο και για τους διακανονισμούς των δανείων, άλλωστε ως γνωστόν τα στρες τεστ πήγαν μια χαρά και οι τράπεζές μας είναι καλά θωρακισμένες.

Φυσικά, στον κάθε καταναλωτή θα μείνει κι ένα υπόλοιπο ώστε να πηγαίνει να ψωνίζει, ειδικά την Κυριακή, από τα καταστήματα, που τώρα θα έχουν το δικαίωμα να κάνουν και προσφορές όλο το χρόνο κατά το δοκούν. Μερικοί λένε ότι αυτά τα μέτρα ευνοούν μόνο τα μεγάλα καταστήματα, αλλά αυτοί δεν ξέρουν, άλλωστε για τα μικρά έχει ο Θεός, δεν πρόκειται εδώ για το θάνατο του εμποράκου αλλά για το happy end του success story.

Απομένει μια μικρή λεπτομέρεια σε όλ’ αυτά, τι θα γίνει με τη βιωσιμότητα του χρέους και, πάνω απ’ όλα, τι θα γίνει με τον ερχομό της τρόικας. Αν έρθει δηλαδή, γιατί έτσι όπως πάει η συζήτηση νομίζω ότι δεν χρειάζεται πια η τρόικα στην Ελλάδα, τώρα μπορο��με και βγάζουμε τα μάτια μας και μόνοι μας. Αλλά με δόσεις…

Χριστόφορος Κάσδαγλης