Ιχσάν Αλή ένας Τουρκο-Κύπριος που αγαπούσε την Κύπρο και απεχθανόταν την τούρκικη προπαγάνδα.

Επειδή οι μέρες μοιάζουν ας αποδώσουμε ελάχιστο φόρο τιμής στον Ιχσάν Αλή.
Ο Δρ Ιχσάν Αλή γεννήθηκε το 1904 στο χωριό Βρέτσια στην Πάφο. Ο πατέρας του, που ήταν δάσκαλος, τον δίδαξε τα πρώτα του γράμματα. Αποφοίτησε από το ημιγυμνάσιο της Πάφου και ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του
σπουδές στο Τουρκικό Λύκειο Λευκωσίας. Μετέπειτα σπούδασε ιατρική στην Κωνσταντινούπολη και τη Γενεύη. Το 1934 η αγάπη του για την Κύπρο τον ώθησε να επιστρέψει και να υπηρετήσει στην Πάφο.
Κατάφερε να κερδίσει την εμπιστοσύνη και την αγάπη των ανθρώπων, μέσω της καθημερινής του επαφής μαζί τους και του έκδηλου ενδιαφέροντος που εξέφραζε για τα προβλήματα της κοινότητάς του. Ο Δρ Ιχσάν Αλή, όμως, δεν έχει μείνει στη μνήμη μόνο για τις φιλανθρωπικές του ενέργειες. Το πρόσωπό του, ο βίος και η ιδεολογία του αποτελούν σήμερα παράδειγμα. Όταν άρχισε η εξέγερση κατά των αποικιοκρατών (1955) αντιτάχθηκε έντονα προς τα ακραία στοιχεία που προσπαθούσαν να δημιουργήσουν επεισόδια ανάμεσα στις δύο κοινότητες. Στόχος της πολιτικής του υπήρξε πάντοτε η ειρηνική συμβίωση των δύο κοινοτήτων και πάλεψε γι’ αυτή του την πεποίθηση κατά τη διάρκεια όλης του της ζωής και μάλιστα ερχόμενος πολλές φορές σε σύγκρουση τόσο με τη σοβινιστική τουρκοκυπριακή ηγεσία όσο και με την αποικιοκρατική διοίκηση.
Συνεργάστηκε στενά με τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Αρχιεπίσκοπο Μακάριο Γ’, ο όποιος του προσέφερε το 1970 τη θέση του πολιτικού συμβούλου την οποία κατείχε μέχρι το θάνατό του το 1978. Ο Δρ Ιχσάν Αλή, ο Τουρκοκύπριος πολιτικός που δεν υποχώρησε μπροστά στις πιέσεις των τρομοκρατών (Ελληνοκύπριων και Τουρκοκύπριων):

Απόσπασμα από το βιβλίο με τίτλο : “ΑΙΜΑΤΗΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ”
Κύρια κατεύθυνση της τουρκικής προπαγάνδας ήταν ότι, η διά της βίας μετακίνηση του τουρκοκυπριακού πληθυσμού έγινε, προκειμένου «να προστατευθεί από την εξόντωση και τις σφαγές που σχεδίαζαν εναντίον των Τουρκοκυπρίων ο Μακάριος και οι Ελληνοκύπριοι».

Την τουρκική προπαγάνδα αντέκρουσαν πειστικά οι (τουρκικές) απαντήσεις του Ντερβίς Αλί Καβάζογλου (που αργότερα δολοφονήθηκε), του δρα Ιχσάν Αλή, του Ιμπραχίμ Χασάν Αζίζ και του Νουρεττίν Μεχμέτ Σεφέρογλου.

Στις 5 Νοεμβρίου 1964, ο δρ. Ιχσάν Αλή, απέστειλε εκτενή επιστολή προς τον Φινλανδό διοικητή της Ειρηνευτικής Δυνάμεως των Ηνωμένων Εθνών στην Κύπρο (UNFICYP) στρατηγό Τιμάγια:

«Εξοχότατε, με την επιστολή μου αυτή επιθυμώ πάνω απ’ όλα, να κάμω έκκληση στα ανθρωπιστικά σας αισθήματα, τα οποία ελπίζω να σας οδηγήσουν στη λήψη πιο δραστικών μέτρων για να σώσετε την Τουρκική κοινότητα από τους Τούρκους τρομοκράτες.

Ένιωσα την υποχρέωση να σας γράψω αυτό το γράμμα, όχι για να εκφράσω οποιαδήποτε πολιτικά σχόλια, αλλά γιατί καθημερινά η καρδιά μου ξεσκίζεται από τα βασανιστήρια που υφίσταται η Τουρκική κοινότητα από τους Τούρκους τρομοκράτες. Είναι πραγματικά πολύ λυπηρό, την εποχή που ο άνθρωπος προσπαθεί να κατακτήσει το διάστημα, να βλέπομε την Τουρκική κοινότητα να βασανίζεται αχρείαστα και χωρίς κανένα λόγο από τους Τούρκους τρομοκράτες.

Θα ήθελα να σας υποδείξω τα ακόλουθα γεγονότα:

(α) Αρκετοί Τούρκοι που έχουν επιστρέψει στα σπίτια τους, απειλούνται από τους τρομοκράτες για να τους υποχρεώσουν να εγκαταλείψουν τα σπίτια και τις περιουσίες τους και να επιστρέψουν στις άθλιες κατασκηνώσεις που ήταν προηγουμένως.

(β) Οι Τούρκοι τρομοκράτες, η τουρκική κυβέρνηση και μερικές ανεύθυνες εφημερίδες ισχυρίζονται από την μια ότι οι Τούρκοι έχουν αποκλεισθεί και στερούνται βασικά είδη τροφίμων, ενώ από την άλλη οι Τούρκοι τρομοκράτες δεν επιτρέπουν στους Τούρκους να αγοράζουν τίποτα από τους Έλληνες συμπατριώτες τους ή να έχουν οποιαδήποτε συναλλαγή μαζί τους. Αν και οι ίδιοι οι τρομοκρά��ες συναλλάττονται με τους Έλληνες, δεν επιτρέπουν στον λαό να κάμει το ίδιο. Δύο είναι οι λόγοι γι’ αυτό. Πρώτα γιατί πιστεύουν, λανθασμένα, ότι με το να προσπαθήσουν να αποτρέψουν τις συναλλαγές και την επαφή με τους Έλληνες, θα δημιουργήσουν την εντύπωση στο εξωτερικό ότι οι δύο κοινότητες δεν μπορούν να ζήσουν μαζί και δεύτερο, για να εκμεταλλευθούν την περίπτωση, με το να κάμνουν οι ίδιοι αγορές από τους Έλληνες και να πουλούν στην κοινότητά τους σε εξαιρετικά ψηλές τιμές.

Με ποιες αρχές ή ηθική συμβιβάζονται αυτές οι πράξεις; Θα έπρεπε να μην είχα καθόλου ανθρώπινα αισθήματα, όπως τους τρομοκράτες, για να μην λυπάμαι για τους Τούρκους συμπατριώτες μου που με επισκέπτονται και παραπονούνται καθημερινά με δάκρυα στα μάτια. Κατά τη γνώμη μου, είναι καθήκον της Κυπριακής κυβερνήσεως να σώσει αυτούς τους αθώους και καταπιεζομένους ανθρώπους από τα δόντια των τρομοκρατών.

Η «πράσινη γραμμή» όμως, που δημιουργήθηκε από τους αποικιοκράτες για να εξυπηρετήσουν τους σκοτεινούς τους σκοπούς, δεν επιτρέπει στην κυβέρνηση να κάμει κάτι τέτοιο. Δεν αμφιβάλλει κανένας ότι είναι πολ�� εύκολο για την κυπριακή κυβέρνηση να σώσει τους καταπιεσμένους Τούρκους από τους τρομοκράτες. Αν όμως η κυβέρνηση ήθελε αποφασίσει να εξαλείψει την τρομοκρατία και να σώσει τους Τούρκους, οι αποικιοκράτες και οι συνεργάτες τους, που επιθυμούν την συνέχιση της ανωμαλίας στον τόπο, θα χρησιμοποιήσουν τη διαστρεβλωμένη προπαγάνδα τους για να δώσουν στη διεθνή κοινή γνώμη και ιδιαίτερα στην τουρκική κυβέρνηση, την οποία πάντοτε παραπλανούσαν, την λανθασμένη εντύπωση ότι η κυπριακή κυβέρνηση ακολουθεί επιθετική πολιτική.

Εξοχότατε, είναι για τους πιο πάνω λόγους που θεώρησα καθήκον μου να κάμω και πάλι έκκληση στα ανθρωπιστικά σας αισθήματα. Αν σας δηλώσω ότι, στην επαρχία μου μόνο, χιλιάδες Τούρκοι υποφέρουν από τους Τούρκους τρομοκράτες, πιστεύω ότι θα το θεωρήσετε ιερό σας καθήκον να εκθέσετε αυτά τα γεγονότα στα Ηνωμένα Έθνη και στην τουρκική κυβέρνηση. Ενόψει των αδιαμφισβήτητων αυτών γεγονότων, πιστεύω ότι είναι καθήκον της εξοχότητάς σας να προσπαθήσει να πείσει την τουρκική κυβέρνηση ότι ο τουρκικός πληθυσμός υποφέρει από τις ενέργειες τ��ν Τούρκων τρομοκρατών και όχι από τους Έλληνες συμπατριώτες τους.

Ο πολιτισμός και ο ανθρωπισμός απαιτούν όπως όλοι όσοι ενδιαφέρονται για το κυπριακό πρόβλημα, περιλαμβανομένης της τουρκικής κυβερνήσεως, αφήσουν τις πολιτικές μηχανορραφίες και ακολουθήσουν ρεαλιστική πολιτική και σώσουν την Τουρκική κοινότητα από την αξιοθρήνητη κατάσταση που βρίσκεται σήμερα»

Παρόμοιες και εκτενέστερες επιστολές, ο δρ Ιχσάν Αλή απέστειλε κατ’ επανάληψη στον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ Ου Θαντ (16 Φεβρουαρίου 1965, 18 Αυγούστου 1965 και 15 Σεπτεμβρίου 1965), καθώς και προς τον Τούρκο πρωθυπουργό Σουάτ Ούρκουπλου (24 Οκτωβρίου 1965).

Στις 8 Δεκεμβρίου 1965, ο Ιχσάν Αλή τηλεγράφησε προς τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ το ακόλουθο μήνυμα: «Αναμφισβήτητα, οι Τούρκοι της Κύπρου κινδυνεύουν από τους Τούρκους τρομοκράτες και όχι από τους Έλληνες όπως ισχυρίστηκε ο Τούρκος αντιπρόσωπος στα Ηνωμένα Έθνη.

Όλοι οι Τούρκοι, εκτός των τρομοκρατών, επιθυμούν αρμονική συμβίωση με τους Έλληνες και ανυπομονούν ν’ ακούσουν την απόφαση των Ηνωμένων Εθνών ότι υποστηρ��ζουν την εφαρμογή της Εκθέσεως Πλάζα και ότι καταδικάζουν κάθε ξένη επέμβαση. Παρακαλώ κυκλοφορήσατε το παρόν τηλεγράφημα»