Πώς ψηφίζουν οι Ελληνες της Σκοτίας

Για χιλιάδες Σκοτσέζους που θα πάνε στις κάλπες την ερχόμενη εβδομάδα, το δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της χώρας είναι ζήτημα τιμής. Για άλλους είναι ένα βήμα στο άγνωστο με πολλές και, πιθανόν, δυσάρεστες συνέπειες που
υπάρχει ενδεχόμενο να υποθηκεύσει το μέλλον της χώρας και την αλματώδη πρόοδο που έχει κάνει τις τελευταίες δεκαετίες.
Για το��ς Ελληνες που ζουν εδώ και χρόνια στη χώρα, και δεν κουβαλούν το ιστορικό βάρος της κόντρας μεταξύ Σκοτσέζων και Αγγλων, το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος μπορεί να έχει σημαντικές επιπτώσεις. Μιλώντας στο «Εθνος» καταθέτουν την άποψή τους και δίνουν έμφαση στις οικονομικές συνέπειες που θα έχει για τη χώρα η απόφαση για ανεξαρτησία.


ΣΟΦΙΑ ΛΑΥΡΑΝΟΥ
Δεν μου αρέσει να βλέπω κράτη να διαλύονται

Η 83χρονη Σοφία Λαυράνου ζει στο Εδιμβούργο από το 1961, δηλαδή περισσότερο από μισό αιώνα. Το θέμα του δημοψηφίσματος την απασχολεί πολύ το τελευταίο διάστημα και είναι αποφασισμένη να πάει και η ίδια στις κάλπες στις 18 Σεπτεμβρίου. Οπως εξηγεί στο «Εθνος», θα ψηφίσει «όχι» αφού θεωρεί ότι η Σκοτία δεν έχει να κερδίσει πολλά πράγματα από την ανεξαρτησία της. «Είμαι μεγάλη και έχω ζήσει τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Δεν μου αρέσει να βλέπω κράτη να διαλύονται. Εδώ και χρόνια γίνονται προσπάθειες τα κράτη να ζουν ενωμένα. Δεν βλέπω τον λόγο να το αλλάξουμε αυτό», λέει.

Οπως λέει, οι Σκοτσέζοι που θα ψηφίσουν «ναι» δεν το κάνουν επειδή σκέφτονται τα πιθανά οικονομικά οφέλη που θα έχει μια τέτοια κίνηση. «Είναι φανατικοί πατριώτες και όπως λένε θέλουν να ζήσουν ανεξάρτητοι στη μικρή Σκοτία τους. Οταν τους ρωτάω τους λόγους που θέλουν να χωρίσουν το νησί στη μέση, μου απαντούν ότι αισθάνονται όπως αισθάνονται και πολλοί Ελληνες για τους Τούρκους».

Η κ. Λαυράνου λέει ότι η σημερινή Σκοτία δεν είναι ίδια με αυτήν που γνώρισε στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Εχει προοδεύσει πολύ και δεν υπάρχει λόγος να ρισκάρει. «Σήμερα το Εδιμβούργο είναι η «Αθήνα του Βορρά». Οταν ήρθα εγώ ήταν κατάμαυρο από το κάρβουνο. «Μαύρο Εδιμβούργο» το έλεγαν. Επιπλέον, έχει καλύτερα πανεπιστήμια και καλύτερο σύστημα υγείας από την Αγγλία. Δεν είμαι σίγουρη αν με το «ναι» στο δημοψήφισμα όλα αυτά θα διατηρηθούν».

ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ ΠΙΤΤΙΚΑΣ
Το «διαζύγιο» κρύβει πολύ σοβαρούς κινδύνους

Ο Επαμεινώνδας Πιττικάς ζει στη Σκοτία 37 χρόνια και είναι επιμελητής στη σχολή διοίκησης επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Δ. Σκοτίας. Οπως λέει, κατά παρέκκλιση της τακτικής του, θα ψηφίσει στις 18 Σεπτεμβρίου και θα ρίξει «όχι» στην κάλπη. Από τις συζητήσεις που έχει με συμπατριώτες μας διαπιστώνει ότι υπάρχει σκεπτικισμός για το ενδεχόμενο της ανεξαρτησίας.

«Δεν ξέρω αν η γνώμη μου αντανακλά το σύνολο των Ελλήνων που ζουν εδώ, αλλά πολλοί ανησυχούν ότι αν η Σκοτία γίνει ανεξάρτητη θα βρεθεί εκτός ΕΕ. Μπορεί να χρειάζονται βίζα ή να βρεθούν αντιμέτωποι με αλλαγές στο καθεστώς των επιχειρήσεων. Επιπλέον, όλα τα έξοδα που θα χρειαστεί να γίνουν για τομείς όπως η άμυνα θα τα καλύψουν οι ίδιοι οι πολίτες με βαρύτερη φορολογία», τονίζει. Οπως λέει «στο δημοψήφισμα θα απαντήσω βάζοντας το μυαλό μου να δουλέψει. Πολλοί Σκοτσέζοι απαντούν μόνο με την καρδιά. Οταν δίνεται δικαίωμα ψήφου σε 16χρονα παιδιά, είναι επόμενο ότι πολλοί θα πάνε στην κάλπη με τη λογική του Μπρέιβχαρτ.

ΣΠΥΡΙΔΟΥΛΑ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΟΥ
Οι υπέρμαχοι της απόσχισης δεν έχουν εναλλακτικό σχέδιο

Η Σπυριδούλα Αθανασιάδου ζει από το 1997 στη Σκοτία και εργάζεται στο Ινστιτούτο Ρόσλιν ως ερευνήτρια στον κλάδο της κτηνιατρικής. Οπως εξηγεί, για πολλούς λόγους είναι αποφασισμένη να ψηφίσει «όχι» στο δημοψήφισμα. «Οι περισσότεροι ακαδημαϊκοί είναι εναντίον της ανεξαρτησίας. Η έρευνα χρηματοδοτείται σε μεγάλο βαθμό από την Αγγλία και όσοι είναι υπέρ του «ναι» δεν εξηγούν με τι κονδύλια θα συνεχιστεί. Επιπλέον, δεν πιστεύω ότι υπάρχει πιθανότητα να μείνουμε στην Ευρωπαϊκή Eνωση. Οσοι ζητούν από τον κόσμο να ψηφίσει «ναι» δεν έχουν εναλλακτικό σχέδιο και η πολιτική τους είναι καθαρά σε θεωρητικό επίπεδο. Αν δεν πάνε καλά τα πράγματα θα ζητήσουμε να γυρίσουμε πίσω λέγοντας ότι αλλάξαμε γνώμη;», αναρωτιέται.

Οπως εξηγεί, το κόστος της δημιουργίας νέων δομών θα είναι δυσβάσταχτο για τους πολίτες, πολλοί εκ των οποίων έχουν την εντύπωση ότι το μόνο που θα αλλάξει είναι το Σύνταγμα της χώρας. «Από τα πιο απλά, όπως τη δημιουργία συνόρων, έως τα πιο πολύπλο��α, όπως είναι η δημιουργία νέων δημόσιων υπηρεσιών, το κόστος θα είναι μεγάλο. Κανένας δεν έχει προϋπολογίσει το ποσό αλλά ούτε και τον χρόνο που θα χρειαστεί για να γίνουν οι απαραίτητες αλλαγές. Πολλοί αναφέρουν το μοντέλο της Νορβηγίας ως παράδειγμα, αλλά για να φτάσουμε σε αυτό το επίπεδο θα χρειαστούν τουλάχιστον τρεις γενιές. Νομίζω ότι η πρόθεση της Αγγλίας να παραχωρήσει ακόμα περισσότερα δικαιώματα στη Σκοτία θα πρέπει να μας αρκεί».