Διαδρομή Πειραιάς- Αθήνα

Μου αρέσει να ταξιδεύω πάντα ακούγοντας μουσική. Χωρίς τις playlists μου και τα ακουστικά μου δεν είναι δυνατόν να περάσω την εξώπορτα. Χθες βγαίνοντας από το σπίτι φορούσα τα ακουστικά μου και τα γυαλιά ηλίου μου. Η ακοή μου και η όραση μου ήταν “μπλοκαρισμένες” κατέβηκα τις
σκάλες και μόλις βγήκα έξω -μπαμ! Όλο το κέντρο του Πειραιά μύριζε
θάλασσα! Φύσαγε βοριάς και η αλμύρα της θάλασσας είχε καλύψει όλο το καυσαέριο. Περνώντας μέσα από την αγορά τα καταστήματα με τα μπαχαρικά έσπασαν την μύτη μου. Κανέλα, γαρύφαλλο, μοσχοκάρυδο και τόσα άλλα. Φτάνοντας στον σταθμού του ηλεκτρικού παρατήρησα ότι μύριζε φρεσκoψημένο ψωμί. Έβγαλα τα γυαλιά μου και είδα το φως που έμπαινε μέσα στο σταθμό από τα ψηλά παράθυρα. Πόσο όμορφος είναι ο σταθμός το πρωί! Μου πήρε δύο χρόνια να μπορέσω να εντοπίσω την ομορφιά του; Τι στο καλό; Μπήκα στο τρένο. Και ήταν σαν να βρέθηκα ευθύς στο Manchester! Ήταν η μυρωδιά του Μanchester! Τι όμορφη στιγμή για να θυμηθώ το πως είχα περάσει εκεί. Έξω από το παράθυρο του βαγονιού περνούσαν οι εικόνες. Άλλες γκρίζες άλλες εξοχικές. Κατέβηκα στο Μοναστηράκι. Εκεί έβγαλα τα ακουστικά μου γιατί τελείωνε η μπαταρία του κινητού. Πόσες διαφορετικές μουσικές ακούγονται μέσα στο σταθμό; Κλασική από τα μεγάφωνα μαζί με το Mind the Gap between the train and the platform, μουσική από τα καταστήματα από πάνω: λαϊκή, rock, pop, μετά η μουσική του πλήθους! Βήματα, Συγγνώμες, Μικρές συζητήσεις, φωνές παιδιών- μεγάλων, ξένες γλώσσες να ακούγονται από τουρίστες. Αλλαγή γραμμής για Ευαγγελισμό. Εκεί δεν είχε μουσική. Ο αέρας φύσαγε δυνατά περνώντας όλες τις υπόλοιπες μελωδίες μαζί του. Ο ήλιος φώτιζε το πάρκο ενώ η στάση ήταν γεμάτη κόσμο με πολύχρωμα ρούχα! Τσουπ να και το 250! Η ανηφόρα προς την Φιλοσοφική ήταν μέσα στο χρώμα. Όλα πράσινα και ανθισμένα μέσα Πανεπιστημιούπολη! Είναι ολόκληρο δάσος! Και μόλις κατέβηκα στην στάση πεύκο και γιασεμί είχαν κατακλύσει την ατμόσφαιρα ενώ οι πικροδάφνες είχαν ακόμη φούξια και λευκά άνθη. Μπήκα μέσα στο κτήριο και όπα! Αλλαγή! Μύριζε καφές! Πήρα και γω καφέ και κάθισα έξω από την αίθουσα και περίμενα να δώσω μάθημα. Πόσα συναισθήματα ένιωσα μέσα σε μια ώρα και λίγα λεπτά! Πόσο ζωντανή ένιωσα για αυτή την λίγη ώρα!

Πηγή