ΕΥΘΥΜΑ ΚΑΙ ΣΟΒΑΡΑ…..ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΓΕΡΑ ΝΕΥΡΑ

ΓΡΑΦΕΙ: Ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΕΤΡΙΔΗΣ-ΠΙΣΙΔΗΣ

Μυστήρια γεγονότα συνέβησαν πριν από χρόνια σε Μουσείο της Αγγλίας, συγκεκριμένα στο Μάντσεστερ, όπου ένα αιγυπτιακό άγαλμα άρχισε να… κινείται, κάτι ��ου αναστάτωσε τους αιγυπτιολόγους. Πρόκειται για το άγαλμα
του Νεμπ Σενού, το οποίο είχε προσφερθεί στον θεό Όσιρι (είναι ηλικίας 4.000 ετών) και ανακαλύφθηκε στις ανασκαφές μιας πυραμίδας. Το εν λόγω άγαλμα φυλάσσεται και εκτίθεται στο Μουσείο από το 1933.

Πολλοί μίλησαν για την κατάρα της μούμιας και πολλά έχουν ακουστεί στο μακρινό παρελθόν για μούμιες που «ζωντάνεψαν», όταν θυμήθηκαν τη στρίγκλα πεθερά τους ή την άπιστη συμβία τους που τους κεράτωνε με τον αράπη δούλο της και για να τον ξεφορτωθεί – τον σύζυγο – του ’ριχνε φαρμάκι στο φαγητό ή μια κόμπρα στο κρεβάτι. Έβγαινε, λοιπόν, από τον τάφο του, σκελετός μέσα σε γάζες και με τα χέρια του ίδιες πιρούνες έψαχνε για θύματα να κατευνάσει την οργή του.

Τέτοιες μαύρες σκέψεις περνούσαν από το μυαλό όσων είδαν το άγαλμα του Νεμπ Σενού να μετακινείται. Θορυβημένοι κι ίσως τρομοκρατημένοι οι επιστήμονες και οι φύλακες του Μουσείου έβαλαν κάμερες που παρακολουθούσαν την αίθουσα και πίστευαν πως έλυσαν το μυστήριο. Διαπίστωσαν, λοιπόν, πως, όταν η αίθουσα γέμιζε επισκέπτες, το λίθινο άγαλμα συντονιζόταν με τα βήματά τους και άρχιζε το … σουλάτσο.

Πάντως εγώ αμφιβάλλω για τη λύση του μυστηρίου που προέκυψε από τις κάμερες. Νομίζω πως είναι μια «κίνηση» διαμαρτυρίας από τον Νεμπ Σενού για τον κόσμο που έρχεται να διαταράξει τον αιώνιο ύπνο του. Μάλλον αυτό είναι. Κι επειδή έχουμε κι εδώ στην Αττική μια ανάλογη περίπτωση, αξίζει να την αναφέρουμε.

Στην Ελευσίνα, λοιπόν, κάποιος έβλεπε από το μπαλκόνι του πρώτου ορόφου όπου καθόταν στην αυλή του απέναντι σπιτιού ένα κόκκινο πλαστικό σκαμπό να… κινείται. Στην αρχή δεν έδωσε σημασία, μετά όμως τα χρειάστηκε. Την άλλη μέρα ζύγωσε το σπίτι κι από τα κάγκελα είδε πάλι το σκαμπό να … περπατά. Όμως, έβαλε τα γέλια, όταν είδε από τα πλαϊνά του σκαμπό να υπάρχει μια… χελώνα μέσα που της άρεσε να κάνει τις βόλτες της κατ’ αυτόν τον τρόπο. Είχε συνηθίσει να βλέπει το «σουλάτσο» της χελώνας, ακόμα και αργότερα όταν χειμώνιασε. Φανταστείτε, όμως, την έκπληξή του, όταν θυμήθηκε πως η χελώνα (όπως ο�� αρκούδες και τα φίδια) είναι από τα ζώα της φύσης που για 5 μήνες τον χειμώνα το ρίχνουν στον… ύπνο – το φαινόμενο της χειμερίας νάρκης. Ο άνθρωπος ακόμη το ψάχνει.

Και πάμε σε άλλη περίπτωση, μεταφυσική θα έλεγα. Πριν από χρόνια ένας νέος γνώρισε σε πάρτι μια όμορφη κοπέλα αδύνατη με άσπρο φόρεμα. Χριστίνα την έλεγαν. Χόρεψαν μαζί πολλούς χορούς όλο το βράδυ κι ένιωσε πως ήταν ερωτευμένος μαζί της. Στις 11.00΄ του είπε πως πρέπει να φύγει, γιατί θα ανησυχούσαν οι γονείς της. Ζήτησε να την συνοδέψει κι επειδή έκανε κρύο της έδωσε την καπαρντίνα του. Όταν έφτασαν κοντά στο σπίτι της, τον καληνύχτισε με ένα φιλί στο μάγουλο και του είπε πως θα συναντηθούν την άλλη μέρα στο ίδιο μέρος.

Έφυγε μες στην καλή χαρά και την άλλη μέρα πήγε στο σημείο της συνάντησης. Περίμενε αρκετή ώρα χωρίς να έρθει η κοπέλα. Έτσι αποφάσισε να βρει το σπίτι της και να χτυπήσει την πόρτα. Του άνοιξε μια γυναίκα μες στα μαύρα. Όταν της είπε πως ζητά τη Χριστίνα, αυτή έβαλε τα κλάματα και του είπε πως πέθανε πριν από έναν μήνα. Αυτός δεν την πίστεψε. Της είπε μάλιστα πως γνωρίστηκαν και χόρεψαν το προηγούμενο βράδυ. Η χαροκαμένη μάνα τον έστειλε στο γειτονικό νεκροταφείο, όπου δεξιά από την είσοδο υπήρχε το μνήμα της. Αναστατωμένος ο νέος πήγε στο κοιμητήριο και είδε κοντά στην είσοδο το μνήμα, όπου κάτω από τον μαρμάρινο σταυρό ήταν η φωτογραφία της και δίπλα η καπαρντίνα του.

Πηγή