Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης

Η οικογένεια Μαυρομιχάλη ήταν από τις μεγαλύτερες και πλουσιότερες κοτζαμπασήδικες οικογένειες της Μάνη. Λέγεται ότι οι ρίζες της αρχικής οικογένειας ξεκινούν από την περιοχή της Ανατολικής Θράκης. Κάποιες οικογένειες από την περιοχή της Ανδριανούπολης ήλθαν και εγκαταστάθηκαν στην Μάνη. Ένας απόγονος αυτών των οικογενειών, ονόματι Μιχάλης, έμεινε σε πολλή μικρή ηλικία ορφανός. Στη Μάνη συνήθιζαν τα ορφανά παιδιά να τα αποκαλούν μαύρα. Έτσι ο ορφανός Μιχάλης έγινε Μαυρομιχάλης και γενάρχης της γενιάς των Μαυρομιχαλαίων. Πατέρας του Πετρόμπεη ήταν ο Πιέρρος και παππούς του ο καπετάν Γιωργάκης. Κατά την επανάσταση του Ορλόφ του 1770, ο θείος του πατέρα του, Καπετάν Γιάννης, σε κάποια μάχη με τους Τουρκους, έξω από την Πύλο, αιχμαλωτίζεται μαζί με τον ηλικίας 12 ετών γιό του Γιώργη. Ο μικρός Γιώργης αλλαξοπίστησε, άλλαξε το όνομά του σε Μεχμέτ, έγινε πλοίαρχος του Οθωμανικού στόλου, γνωστός ως Σουκιούρμπεης με μεγάλη επιρροή στο δοβλέτι. Στον θείο του αυτόν οφείλει ο Πετρόμπεης το μπεηλίκι της Μάνης, που πήρε το 1816, μετά την καθαίρεση του προηγούμενου μπέη, Θεοδωρόμπεη Γρηγοράκη. Ένας Άγγλος παπάς π��υ συνάντησε τον Πετρόμπεη στην άλωση της Τρίπολιτσας, τον περιγράφει ως εξής:<< Παχύσαρκος, αργοκίνητος, καλοστεκούμενος, είναι πρόθυμος να δεχθεί οιαδήποτε διακυβέρνηση, αρκεί να του εξασφαλίσει πλούτη, ησυχία, καλοπέραση και ασφάλεια. Φορούσε πουκάμισο με πολύτιμα κεντήματα και χρυσά κουμπιά και κάλτσες χρυσοκεντημένες.>> Ο Πετρόμπεης δεν είχε κρύψει ποτέ τις φιλοδοξίες του να γίνει ηγεμόνας της ελεύθερης Ελλάδος και διεκδικούσε το θρόνο του νέου ελληνικού βασιλείου. Έλεγε μετά την εκλογή του Καποδίστρια ως Κυβερνήτη της Ελλάδος:<< Ο θρόνος που επροσφέρατε στον Καποδίστρια ανήκει εις εμέ>> και στον ίδιο τον Καποδίστρια: << Ο τόπος όπου κάθησαι ανήκει εις εμέ>> Δεν ήταν ο μόνος. Βλέψεις να γίνει βασιλιάς των Ελλήνων είχε και ο επονείδιστος Υδραίος Γεώργιος Κουντουριώτης, αλλά και ο Μαυροκορδάτος, ο Κωλέττης, ο λόρδος Μπάυρον και δεκάδες άλλοι. Εγωισμοί, τοπικισμοί, αδιαλλαξία, πάθη, μίση, που κατάλληλα υποδαύλιζαν οι ξένοι, κυρίως οι Άγγλοι για τα δικά τους συμφέροντα, πιστοί στο αξίωμα τους ‘’διαίρει και βασίλευε’’. Οι Μοραΐτες υποτιμούσαν τους Ρουμελιώτες και οι Ρουμελιώτες μισούσαν τους Μοραΐτες. Οι Υδραίοι και οι Σπετσιώτες περιφρονούσαν τους Μοραΐτες και οι Μοραΐτες φθονούσαν τους νησιώτες. Οι Μανιάτες εχθρεύονταν τους πάντες και εισέπρατταν τα ίδια συναισθήματα από όλους τους άλλους. Μέσα σε αυτό το κλίμα αμοιβαίας καχυποψίας και του εσωτερικού ανταγωνισμού, βρίσκουμε το 1811 τον Πετρόμπεη στην Πόλη, να εκλιπαρεί την Πύλη για τον διορισμό του ως Μπέη της Μάνης. Έχει προσεταιριστεί τους Γάλλους, ζητάει τη μεσολάβησή τους και δηλώνει πιστός φίλος τους. Τους ζητούσε μάλιστα δάνειο 50.000 πιάστρα για να ανατρέψει τον Κωνσταντήμπέη της Μάνης και υποσχόταν ότι θα εξοφλήσει το χρέος με τη σοδειά του λαδιού της Μάνης την επόμενη χρονιά. Οι Γάλλοι συναινούσαν και επεδίωκαν δραστήρια τον διορισμό του ως Μπέη της Μάνης, αλλά η Πύλη αρνιόταν πεισματικά, γιατί αντιδρούσε η αγγλική πρεσβεία που ήθελε να εξυπηρετήσει τα δικά της συμφέροντα. ‘Έγραφε ο Μαυρομιχάλης στον Γάλλο πρέσβη της Πόλης τον Ιανουάριο του 1815:<< Καθικευτεύω την εξοχότητά σας να με βοηθήσετε να πάρω το μπεηλίκι και έτσι να ματαιώσουμε τα σχέδια των κοινών εχθρών μας, των Άγγλων. Είμαι αποφασισμένος σε κάθε περίπτωση να ακ��λουθήσω και να ευνοήσω τις απόψεις των Γάλλων με όλες μου τις δυνάμεις>> Παρά τα παρακάλια όμως και τις πιέσεις των Γάλλων δεν επέτυχε αυτό που επεδίωκε γιατί στη θέση του Κωσταντημπέη κατέλαβε ο Θεοδωρόμπεης Γρηγοράκης. Λίγο όμως ύστερα ο Μπέης Γρηγοράκης, με τη δικαιολογία ότι δεν εκπλήρωνε τις υποχρεώσεις του στην Πύλη- στην πραγματικότητα όμως είχε συνάψει στενές σχέσεις με τον Αλή Πασά της Ηπείρου- καθαιρέθηκε, μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη και εκτελέστηκε. Έτσι βλέπουμε το 1816 μπέη της Μάνης τον Πέτρο Μαυρομιχάλη, που θα μείνει στην ιστορία γνωστός ως Πετρόμπεης. Εδώ πρέπει να σημειώσω ότι εκείνος που μετέφερε στην Πόλη, αποκαθιστώντας στη θέση του τον Πετρόμπεη, ήταν ο παραπάνω Μεχμέτ Σουκιούρμπεης, εξωμότης θείος του Πετρόμπεη, ο οποίος κάλεσε με μπαμπεσιά τον προγραμμένο Γρηγοράκη στο καράβι του, το οποίο είχε αράξει στην Μάνη και, όταν εκείνος προσήλθε ανύποπτος, φορτωμένος δώρα για το φίλο ��ου και συμπατριώτη του πλοίαρχο, ο τελευταίος τον συνέλαβε και τον μετέφερε στην Πόλη.


Από το βιβλίο του Θεόδωρου Δημοσθ. Παναγόπουλου Τα Ψιλά Γράμματα της Ιστορίας.