Εβραίοι Νομπελίστες, Γιάννη Καλαμίτση, το γήρας ου γαρ έρχεται μόνον .

Όποιος σε γνωρίσει από κοντά καταμαγεύεται. Είσαι μάγκας με τα όλα σου. Αθληταράς, μπερμπάντης, (παντρεμένος, για δουλειά δήθεν είχες πάει και σε φωτογραφίζανε στο Πόρτο Κατσίκι με αιθέριες υπάρξεις). Έχεις γράψει στίχους που τους μελοποίησαν οι μεγαλύτεροι συνθέτες και τραγουδούν και χορεύουν με υπερηφάνεια οι Έλληνες. Τα ελληνικούλια σου τέλεια,,,, θα τολμούσα να σε παρομοιάσω με τον Ντάστιν Χόφμαν στον άνθρωπο της βροχής που θυμάται ολόκληρο τον τηλεφωνικό κατάλογο, έτσι κι εσύ τόσα πολλά λεξικά έχεις διαβάσει. Έχεις γνώμη επί παντός επιστητού, φάρμακο για το σάκχαρο, κανέλλα Κευλάνης, βότανο για την ποδάγρα, συνταγές μαγειρικής, άνθρωπος ορχήστρα. Τα θεατρικά σου δε κείμενα ανεπανάληπτα. Από το 1989 ή 1990, αν δεν κάνω λάθος και θυμάμαι καλά και ραδιοφωνικός παραγωγός. Ποτέ δεν δεχόσουν τον τίτλο δημοσιογράφος, ήθελες να σε αποκαλούν παραγωγό. Αυτή σου την απαίτηση δεν την καταλάβαινα μέχρι την περασμένη εβδομάδα που σε άκουσα να εκθειάζεις τους Εβραίους και να λες πόσα πολλά βραβεία Νόμπελ έχουν στην κατοχή τους διότι έχουν παιδεία, εν αντιθέσει με τους Έλληνες που τα Νόμπελ τους μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Τότε κατάλαβα!!!!!!! Ένας δημοσιογράφος θα το έψαχνε λίγο το θέμα και δεν θα έλεγε τέτοιες μπούρδες, ενώ όταν μιλάει ένας ραδιοφωνικός παραγωγός πρέπει να το δεχτούμε γιατί είναι αυθεντία. Το μόνο που δεν ζήτησες είναι να σε δοξάσουμε. Γιαννάκη, αντιγράφω και σου παραθέτω την βιογραφία ενός Έλληνα που τον ευγνωμονεί όλος ο γυναικείος πληθυσμός του πλανήτη,(δεν τιμήθηκε με Νόμπελ) και σαν αυτόν υπάρχουν τουλάχιστον άλλοι εκατό που δεν έχουν πάρει Νόμπελ αλλά ήταν άνθρωποι και επιστήμονες. Στις ΗΠΑ υπάρχουν πάνω από 12.000 Έλληνες καθηγητές κολλεγίων και πανεπιστημίων. Τυχαίο; Δεν νομίζω!!!!!!
Ο Γεώργιος Παπανικολάου 13 Μαΐου 1883 – 19 Φεβρουαρίου 1962 υπήρξε διάσημος Έλληνας γιατρός, βιολόγος και ερευνητής.Βιογραφία
Γεννήθηκε στην Κύμη της Εύβοιας, σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και το 1907 μετέβη στη Γερμανία όπου παρακολούθησε μαθήματα βιολογίας υπό τους καθηγητές Χαίκελ και Βάισμαν. Στη συνέχεια γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου όπου και άρχισε τις βιολογικές έρευνες επί του «καθορισμού του φύλου» στα οστρακόδερμα υπό τον καθηγητή Ρίχαρντ Έρτβιχ. Μετά την ανακήρυξή του σε διδάκτορα του Πανεπιστημίου επέστρεψε στην Αθήνα το 1910 όπου και νυμφεύθηκε την Ανδρομάχη Μαυρογένη και στη συνέχεια μετέβη στο Μονακό όπου και εργάσθηκε στο ωκεανογραφικό ινστιτούτο του Πριγκιπάτου συμμετέχοντας στην ομάδα ωκεανογραφικής εξερεύνησης του Πρίγκιπα του Μονακό (1911).
Επανερχόμενος στην Ελλάδα συμμετείχε των Βαλκανικών πολέμων και το 1913 αναχώρησε για τις ΗΠΑ όπου και εργάσθηκε ως βοηθός στο κλάδο της ανατομίας στο Πανεπιστήμιο Κορνέλ. Ακολούθως εκλέχθηκε υφηγητής, έκτακτος καθηγητής και τέλος τακτικός καθηγητής της ανατομίας και ιστολογίας της ιατρικής σχολής του Πανεπιστημίου αυτού.
Μετά από μακρές έρευνες επί της εκφυλιστικής κληρονομικής επίδρασης του οινοπνεύματος σε ινδικά χοιρίδια ο Παπανικολάου στράφηκε σε προβλήματα αναπαραγωγής σχετιζόμενα με τη λειτουργία των γεννητικών οργάνων, τον καθορισμό του φύλου, τη λειτουργία των ενδοκρινών αδένων, καθώς και των φυλετικών ορμονών.
Το 1923 εφάρμοσε τη μέθοδό του σε γυναίκες προς μελέτη των φυσιολογικών γεννητικών λειτουργιών και στη συνέχεια για τη διάγνωση του καρκίνου της μήτρας. Η πρώτη του ανακοίνωση επί της χρησιμοποίησης της κυτταρολογικής μεθόδου προς διάγνωση του καρκίνου της μήτρας το 1928 έγινε δεκτή με πολύ σκεπτικισμό καθόσον η κρατούσα τότε γνώμη για τέτοιου είδους έρευνα και εφαρμογή επί αποφολιδουμένων κυττάρων ήταν πρακτικ�� αδύνατη. Τέτοια διάγνωση θεωρούνταν δυνατή, μέχρι την εποχή εκείνη, μόνο με την τομή του πάσχοντος οργάνου.
Οι έρευνες το Παπανικολάου επεκτάθηκαν στη συνέχεια στις κυτταρολογικές αλλοιώσεις στο καρκίνο του αυχένα. της μήτρας και του ενδομητρίου των οποίων τα πορίσματα δημοσίευσε το 1943 από κοινού μετά του καθηγητή γυναικολογίας Έρμπερτ Τράουστ σε ειδική μονογραφία υπό τον τίτλο «Διάγνωσις του καρκίνου της μήτρας μέσω των κολπικών επιχρισμάτων» (Diagnosis of Uterine Cancer by the Vaginal Smear). Η δημοσίευση της εργασίας αυτής ήταν επόμενο να κεντρίσει το παγκόσμιο ιατρικό ενδιαφέρον και να προκαλέσει την άμεση δοκιμαστική χρησιμοποίηση της μεθόδου σε διάφορα νοσοκομεία. Το 1944 έγινε η πρώτη εφαρμογή επί του ουροποιητικού συστήματος και στη συνέχεια επί του πεπτικού και άλλων συστημάτων του οργανισμού.
Ο Παπανικολάου με τις εργασίες του αυτές έγινε ο θεμελιωτής νέου επιστημονικού κλάδου της «αποφολιδωτικής κυτταρολογίας» βασιζόμενη ακριβώς στη μελέτη των αποφιλιδουμένων κυττάρων του οργανισμού στις διάφορες κοιλότητες αυτού. Η μέθοδος αυτή που έλαβε προς τιμή του την ονομασία «Μέθοδος Παπανικολάου» ή «Τεστ Παπανικολάου» και κατά συγκοπή «Τέστ Παπ» άνοιξε ευρείς νέους ορίζοντες στην ιατρική έρευνα στη γενετήσια φυσιολογία και ενδοκρινολογία ειδικότερα για τον καρκίνο. Οι δημοσιευμένες εργασίες του Παπανικολάου υπερβαίνουν τις εκατό ενώ τρεις αποτελούν ειδικές μονογραφίες.
Το 1954, ο Παπανικολάου δημοσίευσε το μνημειώδες έργο «Άτλαντας της Αποφολιδωτικής Κυτταρολογίας» (Atlas of Exfoliative Cytology), εδραιώνοντας και επίσημα πια τη νέα ιατρική πρακτική και ειδικότητα που ουσιαστικά ανέπτυξε από το μηδέν.
Ο Παπανικολάου τιμήθηκε με πλείστες διακρίσεις μεταξύ των οποίων είναι το μετάλλιο Τιμής της Αμερικα��ικής Εταιρίας Καρκινολογίας το 1952.
Σήμερα το τεστ Παπανικολάου (τεστ-παπ) χρησιμοποιείται παγκοσμίως για την διάγνωση του καρκίνου της μήτρας, επί της προκαρκινικής δυσπλασίας και άλλων κυτταρολογικών ασθενειών του γυναικείου αναπαραγωγικού συστήματος.
Το 1995 τυπώθηκε απ’ ��ην Τράπεζα της Ελλάδος χαρτονόμισμα αξίας 10.000 δραχμών, στο οποίο απεικονίζεται ο Γεώργιος Παπανικολάου.