Γηράσκω δ’ αεί διδασκόμενος

Αυτά τα λόγια ανήκουν στον νομοθέτη και σοφό Σόλωνα τον Αθηναίο । Ωστόσο την μεγάλη τους διάδοση την οφείλουν στο παρακάτω περιστατικό που το οποίο το αναφέρει το περιοδικό Μαθητική Εστία :
Κάποια μέρα μια παιδούλα παρουσιάστηκε στον Σωκράτη και του ζήτησε λίγη φωτιά για να πάει στο δικό της σπίτι। Ο Σωκράτης , βλέποντας ότι το κοριτσάκι δεν είχε φέρει τίποτε μαζί του για να μεταφέρει τ ‘ αναμμένα κάρβουνα , είπε:
-Κοριτσάκι μου , να σου δώσω φωτιά μα πως θα τη μεταφέρεις…θα καείς।
Τότε το κοριτσάκι έσκυψε στη γωνία , γέμισε τη χούφτα του με στάχτη και πάνω στη στάχτη έβαλε τα πυροκόκκινα κάρβουνα ।
– Γηράσκω αεί διδασκόμενος , που αποδόθηκε στην Νεοελληνική με το όσο ζώ , τόσο μαθαίνω ή δεν το έχω που πεθαίνω , μα όσο ζω τόσο μαθαίνω.