Καταδρομέας Μπικάκης

Λίγο έξω από την Λευκωσία ,στο Δαλί, μία μικρή ομάδα καταδρομέων ενεδρεύει και παρατηρεί ένα ολόκληρο μηχανοκίνητο τάγμα τούρκων να προελαύνει προς τις θέσεις της , με σκοπό να προωθηθεί μέσα στην καρδιά της Λευκωσίας। Προηγούνται βαριά άρματα μάχης Μ47 και ακολουθεί το τουρκικό πεζικό।
Η μικρή ομάδα των καταδρομών εξαπολύει πυρά με τα αντιαρματικά ΠΑΟ και αλλάζει συνεχώς θέσεις।Εξαφανίζονται, όπως κάνουν οι καταδρομείς, για να εμφανιστούν μετά εκεί που δεν το περιμένεις, αλλά είναι πλέον πολύ αργά όταν τους αντιληφθείς। Ο Μπικάκης μένει πίσω।
Μέσα στη βοή της μάχης δεν αντελήφθη την αποχώρηση των συντρόφων του। Παρέμεινε μόνος εκεί να πολεμήσει με τα τουρκικά άρματα και ένα ολόκληρο τάγμα।Κατέστρεψε έξι τουρκικά Μ47।Τέσσερις μέρες έμεινε ο Μπικάκης μόνος του, σκάβοντας μέσα στο χώμα, αλλάζοντας θέσεις συνεχώς βάλλοντας ασταμάτητα εναντίον ολοκλήρου του τάγματος- πρωτοφανης αναμέτρηση ανθρώπου και μηχανών।Το τουρκικό τάγμα αποσύρθηκε τελικά। Ο Μπικάκης άυπνος, χωρίς νερό και φαγητό, δεν έφυγε από τη θέση του έως την αποχώρηση των Τούρκων। Κατόπιν πηγαίνει να βρεί τους συντρόφους του που μάχονταν με νύχια και με δόντια στην περιοχή της Σχολής Αυξεντίου, ατάραχος με το ΠΑΟ στα χέρια και δύο βλήματα που του απέμειναν। Βλέπει δεκάδες Τούρκους να εισέρχονται στο κτίριο της Σχολής για να σωθούν από τα πυρά των συντρόφων του। Εκεί και η ηγεσία των τουρκικών δυνάμεων। Ο Μπικάκης λες και πηγαίνει περίπατο, παρατηρεί….σταματά και εξαπολύει την αντιαρματική ρουκέτα του ΠΑΟ εναντίον του ισόγειου κτιρίου। Σκοπεύει με ακρίβεια। Η ρουκέτα διαπερνά ένα παράθυρο και εκρήγνυται με σφοδρότητα μέσα στον κλειστό χώρο, σπέρνοντας το θάνατο σε όσους Τούρκους ήταν μέσα।
Οι Τούρκοι στον άλλο όροφο, συγκλονισμένοι από την έκρηξη, προσπαθώντας να συνέλθουν μέσα στα ουρλιαχτά των κομματιασμένων συντρόφων τους, δεν μπορούν να καταλάβουν τι συνέβη। Απλώς ο Μπικάκης βάλλει από την πλευρά των Τούρκων και προχωρά τώρα στον επόμενο όροφο। Διαπερνά και πάλι το παράθυρο, η Σχολή φλέγεται και οι Τούρκοι πανικόβλητοι κατά δεκάδες την εγκαταλείπουν। Ο Μπικάκης όμως δεν σταματά।Βρίσκει ένα πολυβόλο και όρθιος αρχίζει και κυριολεκτικά θερίζει τους οπισθοχωρούντες। Η πρόταση του διοικητού του για την απονομή Χρυσού Αριστείου Ανδρείας έμεινε στα συρτάρια, όπως έγινε και στην περίπτωση πολλών άλλων Ελλήνων μαχητών।
Ο Μπικάκης γύρισε στην Κρήτη έχοντας ακόμη επάνω του φωτογραφία της αγαπημένης του Ελένης। Έγινε οικοδόμος। Έκανε οικογένεια। Άφησε την τελευταία του πνοή το 1994 στην εθνική οδό Αθηνών-��ατρών σε τροχαίο ατύχημα.