ΑΦΟΣΙΩΣΗ

Η Πόρκια ήταν καλή γυναίκα, αγαπούσε τον άντρα της κι ήταν μυαλωμένη, γι αυτό και δεν θέλησε να τον ρωτήσει για τα μυστικά του προτού δοκιμάσει τον εαυτό της αν ήταν ικανή στις
δοκιμασίες. Πήρε λοιπόν ένα μικρό μαχαίρι που οι κουρείς το χρησιμοποιούν για να κόβουν νύχια, έδιωξε απ’το δωμάτιο της όλες τις υπηρέτριες και το έμπηξε βαθειά στο μερί της ώστε να τρέξει πολύ αίμα। Ύστερα από λίγο την έπιασαν φοβεροί πόνοι καί ψηλός πυρετός απ’ το τραύμα।
Ενώ λοιπόν ο Βρούτος αγωνιούσε και ήταν στενοχωρημένος Πορκία πάνω στους ποιο μεγάλους πόνους του μίλησε μ’ αυτά τα λόγια’: Εγώ Βρούτε είμαι ��όρη του Κάτωνα και σε παντρεύτηκα όχι μόνο για να σου κάνω συντροφιά στο κρεβάτι και στο τραπέζι, σαν τις παλλακίδες, αλλά για να συμμετέχω και στις χαρές σου και στις λύπες σου। Η δική σου στάση λοιπόν, σαν συζύγου είναι άμεμπτη। Εγώ όμως πως θα σου αποδείξω τα συναισθήματά μου και την ευγνωμοσύνη μου αν δεν συμμεριστώ ένα κρυφό σου πόνο και μια σου έγνοια που χρειάζεται εμπιστοσύνη। Ξέρω πως ο χαρακτήρας της γυναίκας θεωρείται αδύνατος για να κρατήση ένα μυστικό। Όμως, Βρούτε, πάνω στο χαρακτήρα επιδρά και η καλή ανατροφή καθώς και η καλή συντροφιά। Και γω έχω την τύχη νάμαι κόρη του Κάτωνα και γυναίκα του Βρούτου, Προηγουμένως βέβαια, αυτά τα δύο δεν μ’ έκαναν νάχω απόλυτη αυτοπεποίθηση। Τώρα όμως, διαπίστωσα μόνη μου, πως δεν με λυγίζει ο πόνος। Μόλις του είπε αυτά τα λόγια, του έδειξε το τραύμα της και του διηγήθηκε πως δοκίμασε τον εαυτό της.