Η ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΟΥ

Πρωτίστως πρέπει να καταλάβετε καλά την φύσιν του ανθρώπου και τας περιπετείας της. Παλαια δηλαδή ο οργανισμός μας δεν ήτον ο ίδιος , όπως τώρα ήτο διαφορετικός . Πρώτα πρώτα τα φύλα τα φύλα των ανθρώπων ήσαν τρία , και όχι όπως σήμερα δύο , αρσενικόν και θηλυκόν . Υπήρχεν ακόμη και ένα τρίτον , αποτελούμενο απ’ αυτά τα δύο . Το όνομα του μένει ακόμη, το ίδιον όμως έχει εξαφανισθή :το αρσενικοθήλυκον. Ητο τότε ένα ξεχωριστόν φύλον , και συνεδύαζε και εις την εμφάνισιν και εις το όνομα τα δύο άλλα , το αρσενικόν και το θηλυκόν . Τώρα δεν υπάρχει παρά μόνον ως λέξις που χρησιμοποιείται ως ύβρις . Έπειτα ολόκληρος ο κορμός του κάθε ανθρώπου ήτο στρογγυλός και είχεν ολόγυρα ράχην και πλευράς . Είχε τέσσαρα χέρια και άλλα τόσα σκέλη , και δύο πρόσωπα επάνω εις ένα λαιμόν κυλινδρικόν όμοια κα απαράλακτα , που έβλεπαν προσ αντίστροφον το καθένα διεύθυνσιν , και ένα κρανίον ε��άνω απο τα δύο πρόσωπα , και αυτιά τέσσαρα και διπλά γεννητικά όργανα , και όλα τ’ άλλα , όπως τα ημπορούσε κανείς επί τη βάσει αυτών να φαντασθή . Μετακινείτο δε όχι μόνον όρθιον , όπως τώρα , αν ήθελε προς την μίαν ή προς την αντίθετον διεύθυνσιν αλλά οσάκις αποφάσιζε να τρέξη γρήγορα , όπως οι ακροβάται γυρίζουν τα πόδια προς τα επάνω σαν τροχός και κάνουν τούμπες , έτσι και τότε εστηρίζοντο και εις τα οκτώ των άκρα και μετεκινούντο πολύ γοργά περιστροφικώς . Ο λόγος τώρα που ήσαν τρία τα φύλα και είχαν αυτήν την εμφάνισιν , είναι διότι το αρσενικόν ήτον αρχικώς του ηλίου γέννημα , το θηλυκόν της γής , της σελήνης το ανάμεικτον αφού και η σελήνη αποτελείται και απο τα δύο . Περιφερικά πάλιν ήσαν και αυτά και ο τρόπος της μετακινήσεως των , διότι ωμοίαζαν με τους προγόνους των . Η σωματική των δύναμις και η αντοχή των ήσαν τρομερά , και είχαν απέραντον έπαρσιν . Τα έβαλαν μάλιστα και με τους θεούς αυτό που διηγείται ο Όμηρος διά τον Ώτον και τον Εφιάλτην , αναφέρεται εις εκείνους κυρίως : ετόλμησαν να κατασκευάσουν ανάβασιν προς τον ουρανόν δια να κτυπήσουν τους θεούς
15. Ο Ζεύς τότε συνεσκέπτετο με τους άλλους , τι να τους κάμουν , και δεν εύρισκον λύσιν . Να τους σκοτώσουν και με τους κεραυνούς να εξαφανίσουν το γένος των , όπως τους Γίγαντας δεν τους ήρχετο η λατρεία τότε και αι θυσίαι των ανθρώπων εχάνοντο . Ούτε πάλιν να τους ανέχωνται ν’ ασχημονούν . Τέλος ύστερ’ από πολλά είχεν ο Ζεύς μίαν έμπνευσιν και τους λέγει:<< Έχω , μου φαίνεται , ένα μέσον , ώστε και να διατηρηθή η ανθρωπότης και να παραιτηθή απο την αυθάδειάν της : να γίνουν ασθενέστεροι . Επί του παρόντος >> είπε << θα τους κόψω εις δύο μέρη τον καθένα έτσι θα γίνουν αφ' ενός μεν ανίσχυροι , αφ' ετέρου δε χρησιμώτεροι δι' ημάς , αφού θα είναι αριθμητικώς περισσότεροι . Θα περιπατούν δε ορθοί με τα δύο πόδια . Άν όμως αποδειχθή ότι εξακολουθούν να είναι ανυπότακτοι και δεν θέλουν να καθίσουν ήσυχα . δευτέραν φοράν >>, είπε << θα τους χωρίσω και πάλιν εις δύο , ΄ςστε να περιπατούν με το ένα σκέλος σαν να παίζουν κουτσοπόδι >>. Είπε και ήρχισε να σχίζη τους ανθρώπους εις δύο , όπως αυτοί που σχίζουν τα μεσπίλα δια να τα διατηρήσουν , ή όπως αυτοί που σχίζουν τα αυγά με την τρίχα . Τον καθένα που εχώριζε , ανέθετεν εις τον Απόλλωνα να του γυρίση το πρόσωπον και το ήμιση του λαιμού προς το μέρος της τομής έτσι θα έβλεπεν ο άνθρωπος το σχίσιμόν του και θα εγίνετο φρονομώτερος . Επίσης τα άλλα τον διέταξε να τα τακτοποιήση
ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΣΥΜΠΟΣΙΟΝ
υπό Ι. ΣΥΚΟΥΤΡΗ