[…] Η Ελλάς, κατηνάλωσεν ολόκληρον τεσσαρακονταετίαν εις αγόνους συζητήσεις περί κομμάτων και κομματαρχών` άπαν δε το χρήμα, αντί έργων χρησίμων προς πόλεμον ή προς ειρήνην, εδαπάνησεν εις συντήρησιν κοπαδίου κομματικών κηφήνων, χάριν των οποίων στέργει την πενίαν, την κακοπραγίαν, την ασημότητα και τους εμπαιγμούς του κόσμου όλου.Ομολογούμεν ότι λαός επί τοσούτον χρόνον τοιαύτα ανεχθείς είναι εν μέρει άξιος της τύχης του` δεν αρνούμεθα ότι οι οπωσδήποτε αποκτήσαντες την πλειονοψηφίαν είχον την συνταγματικήν αρμοδιότητα να διανείμωσι το αίμα και τον ιδρώτά του μέχρι τελευταίας σταγόνος εις τους οπαδούς των` προθύμως αναγνωρίζομεν ότι και οι διάδοχοί των έχουσι το κοινοβουλευτικόν δικαίωμα να εξακολουθήσωσι την χαραχθείσαν αύλακα μέχρι παντελούς ολέθρου και χρεωκοπίας` αλλ΄αν υπό τον αριστερόν μαστόν έχουσι καρδίαν και όχι πέτραν, νομίζομεν ότι καιρός είναι πλέον να παύσωσι σφαγιάζοντες ολόκληρον έθνος προς συντήρησιν αγέλης κατασκευαστών πλειονοψηφίας.”
Το απόσπασμα είναι από το βιβλίο : Εμμανούηλ Ροΐδης, Τα ” ανθελληνικά”,Αφορισμοί και σκαλαθύρματα, Εκδόσεις Ροές, Αθήνα 2005
Αφήστε μια απάντηση