Αντιστάσου για να ζήσεις.

Πρέπει να παραδεχθούμε ότι: Γνωρίζουμε, ότι δεν γνωρίζουμε τίποτε. Έτσι από τους μάρτυρες της καταστροφής, δεν ομίλησε κανείς. Στους αργαλειούς της καταστροφής και της υποκρισίας, της απάτης και του ψεύδους βασιλεύει ο νόμος της σιωπής. Σε τούτα τα μεγάλα υφαντήρια, οι διάσημοι ανά την γη εγκέφαλοι, ύφαναν τον μέλλον του ελληνικού λαού. Ενός Λαού τέλειου και βραβευμένου και αδίκους σκλαβωμένου και υποτακτικού των μνημονίων.
Ξεδιάντροπα μας ξεγέλασαν και ιδού πώς φτάσαμε ως εδώ. Οι εξουσίες πηγάζουν από το λαό για το λαό. Ποιo λαό όμως; Ένα λαό αδικημένο; Προδομένο; Που παραχωρεί τα κυριαρχικά του δικαιώματα αντί πινακίου φακής; Και ζητά συγγνώμη δι’ απλής επιστολής; Ε! Φτάνει πια,βάλε γνώση, σκέψη, δύναμη. Στάσου υπερήφανα Έλληνα ήρωα, ήρωα! Άρχοντα Ηπείρων και θαλασσών. Γνωρίζεις, ότι όλοι σε ζηλεύουν, για τούτο θέλουν να σε καταστρέψουν. Σύντομα θα σε εξαφανίσουν (φίλε μου, δειλέ και φοβισμένε). Τα νηστικά κοράκια με νύχια γαμψά! Πολιτισμού αγρίμια. Όλα εδώ μαζεύτηκαν κι απαιτούν χρέη, ανύπαρκτα και ξεχασμένα, μακαρίτικα και παραγραμμένα.Τελειώνω με λίγους στίχους, από ένα υπέροχο ποίημα, του διακεκριμένου Γιάννη Κανατσέλη,ποιητού και λογοτέχνου. «Ένας λαός, με παρελθόν ένδοξο / δεν αφήνει το κορμί του / να το τρώνε σκουλήκια / και την πορεία του / δεν ανακόπτει κανένα εμπόδιο». Το ποίημα έχει τίτλο «Λευτέρωσε την πατρίδα». Όλγα Κυρίτσηπηγη