Κατάντια….. Νόμιμο και ηθικό

Οι επιστήμονες φεύγουν από την Ελλάδα. Φεύγουν σωρηδόν ιδιαίτερα οι προικισμένοι με αποτέλεσμα να είναι εμφανείς οι ελλείψεις. Ιδιαίτερα το συναντάμε αυτό με τους γιατρούς. Τώρα που οι περισσότεροι γιατροί έχουν αποχαιρετίσει τα πάτρια εδάφη, στα νοσοκομεία υπηρετούν μόνο κακοπληρωμένοι και φοβισμένοι ειδικευόμενοι. Από επιμελητή και πάνω πρέπει να έχεις χοντρή τσέπη για να τους συναντήσεις ή πολιτικό μέσο. Μία μέρα έτυχε να χρειαστεί να πάμε στα εξωτερικά ιατρεία του Λαϊκού νοσοκομείου. Εκεί το χειρουργικό και το αγγειοχειρουργικό ήταν απαρτισμένο από νέους, πολύ νέους γιατρούς ενώ η υπεύθυνη αγγειοχειρούργος εκτός από πολύ νέα πρέπει να ήταν και πολύ άσχετη. Ενώ βρισκόμασταν μέσα για εξέταση μιλούσε στο τηλέφωνο με κάποιον μεγαλοσχήμονα προφανώς και έλεγε όλο χαρά και νάζι: Τίποτα δεν έχουμε, να δύο γαγγραινούλες ��αι κάτι ατυχηματάκια! Δεν σας χρειαζόμαστε! Στο δωμάτιο της εξέτασης ήταν και ένας ηλικιωμένος σε ένα καροτσάκι με τον γιο του, το πόδι του ήταν μάυρο…. Και του έλεγε: Θα σας περάσει, θα κοιτάτε το ζάχαρό σας και θα σας περάσει. Φύγαμε. Για να μην προσβάλουμε τους κομπογιαννίτες θα μας επιτρέψετε να μην την αποκαλέσουμε έτσι. Και ερώτηση: Οι άλλοι οι γιατροί που ήταν; Επιμελητές; Καθηγητές; Εφόσον πρόκειται για πανεπιστημιακό νοσοκομείο; Γιατί να έρθουν όμως; Αφού κάνουν τα απογευματινά τους ιατρεία και γεμίζουν και γεμίζουν τις τσέπες τους. Κάποτε τα νοσοκομεία και οι γιατροί με τις απεργίες τους μπορούσαν να ρίξουν κυβερνήσεις. Και το έκαναν! Μέχρι που βολεύτηκαν! Με φουσκωμένες τσέπες!