Σύφιλη και LSD. Εγκλήματα Αμερικάνων.

Στο όνομα της επιστήμης δεν υπάρχει ηθική. Δύο εγκλήματα από τα πολλαπλά που έχουν κάνει και συνεχίζουν να κάνουν οι ΗΠΑ στο όνομα της έρευνας και της παρατηρήσεως. Η πραγματικότη��α της φύσεως των εγκλημάτων ξεπερνά και την πιο
διεστραμμένη φαντασία. Οι σεναριογράφοι του Χόλυγουντ ωχρυούν. Τα δύο κείμενα που θα διαβάσετε παρακάτω δείχνουν ότι ο Αλ Καπόνε ήταν πρόσκοπος μπροστά στους προέδρους που επέτρεψαν αυτά τα εγκλήματα.
Τη δεκαετία του ’50 η CIA μόλυνε την τροφή ενός Γαλλικού χωριού με LSD: Και να τι συνέβη.

Ένας Αμερικανός ερευνητής δημοσιογράφος έχει αποκαλύψει στοιχεία που υποδηλώνουν ότι η CIA μόλυνε τοπική τροφή με το παραισθησιογόνο φάρμακο LSD. Φωτογραφία: The Telegraph.

Το 1951, ένα γαλλικό χωριό ξαφνικά μαστίζεται από ψευδαισθήσεις και μαζική παραφροσύνη. Για δεκαετίες, θεωρήθηκε ότι το τοπικό ψωμί είχε δηλητηριαστεί με ψυχ��δελική μούχλα, ωστόσο πρόσφατα ανακαλύφθηκε ότι αντ’ αυτού, η CIA μόλυνε το φαγητό του χωριού με LSD.

Η ανακάλυψη έγινε από τον συγγραφέα H.P Albarelli νεώτερο, ο οποίος δημοσίευσε ένα βιβλίο για το περιστατικό. Σύμφωνα με τον ίδιο, το περιστατικό ήταν μέρος των μυστικών πειραμάτων ελέγχου του νου της CIA που διεξήχθησαν με τη χρήση LSD τύπου φαρμάκου. Το χωριό αναφερόταν εδώ και πολύ καιρό στο περιστατικό ως το μυστήριο του Le Pain Maudit και έχει συνεχίσει να στοιχειώνει το χωριό εδώ και αρκετό καιρό. Αρχίζοντας στις 16 Αυγούστου 1951, οι χωρικοί ξαφνικά άρχισαν να έχουν παράξενες και τρομερές ψευδαισθήσεις φιδιών, δράκων και πυρκαγιάς. Δεκάδες τοποθετήθηκαν σε άσυλα και εκατοντάδες άλλοι είχαν διάφορα σημάδια και συμπτώματα τρέλας. Ένας άνδρας, ο Leon Armunier, ο οποίος εργαζόταν εκείνη την ημέρα, εξήγησε ότι: “Ήταν τρομερό. Είχα την αίσθηση συρρίκνωσης και συρρίκνωσης, και η φωτιά και τα φίδια να περιστρέφονται γύρω από τα χέρια μου”, θυμάται.

Ήταν τότε που έπεσε από το ποδήλατό τ��υ και μεταφέρθηκε γρήγορα σε ένα νοσοκομείο στην Αβινιόν. Μόλις έφτασε, τον έβαλαν σε ζουρλομανδύα και τον τοποθέτησαν σε ένα δωμάτιο με έφηβους που ήταν αλυσοδεμένοι στα κρεβάτια τους. “Μερικοί από τους φίλους μου προσπάθησαν να βγούν από το παράθυρο. Χτυπιόντουσαν άγρια ​​… ουρλιάζοντας, και ο ήχος των μεταλλικών κρεβατιών και το άλμα πάνω και κάτω … ο θόρυβος ήταν τρομερός. Θα προτιμούσα να πεθάνω αντί να περάσω ξανά από αυτό”. Ένας άλλος άνθρωπος προσπάθησε να πνιγεί, επειδή πίστευε ότι τον έτρωγαν φίδια. Ένας νεαρός έφηβος προσπάθησε να δολοφονήσει τη γιαγιά του, ενώ ένας άλλος άνθρωπος που πίστευε ότι ήταν αεροπλάνο πήδηξε από ένα κτίριο που είχε ως αποτέλεσμα να σπάσουν τα πόδια του.

Ωστόσο, αργότερα αποφασίστηκε ότι ένας τοπικός αρτοποιός δυστυχώς μολύνει το αλεύρι του ψωμιού με ερυσίβη, η οποία αποτελεί παραισθησιογόνο μούχλα που θα μπορούσε να προκαλέσει παρόμοια συμπτώματα. Τώρα, πάνω από πέντε δεκαετίες αργότερα, ο H.P Albarelli νεώτερος, έχει διερευνήσει το θέμα για το βιβλίο του. Σύμφωνα με τον ίδιο, το περιστατικό δεν είχε καμιά σχέση με το μολυσμένο ψωμί αλλά περισσότερο με ένα εξαιρετικά μυστικό πείραμα ελέγχου του νου που διεξήγαγε η CIA. Τα συμπεράσματά του βασίζονται σε έγγραφο της CIA με τίτλο “Re: Pont-Saint-Esprit and F. Olson Files. So Span/France Operation file, inclusion Olson. Intel files. Hand carries to Belin-tell him to see to it that these are buried.”

Ο Φ. Όλσον, σύμφωνα με το BBC, ήταν ο Φρανκ Όλσον ή ένας επιστήμονας της CIA που είχε οδηγήσει την έρευνα για τον οργανισμό που έψαχνε το LSD. Ο Ντέιβιντ Μπελίν εργάστηκε για την Επιτροπή Ροκφέλερ που είχε δημιουργήσει ο Λευκός Οίκος το 1975 για να εξετάσει τις διάφορες καταχρήσεις που διενήργησε η CIA. Επιπλέον, είναι αδιαμφισβήτητο ότι η CIA διεξήγαγε μια ποικιλία πειραμάτων ελέγχου του νου με χρήση LSD σε όλο τον κόσμο με εμπλοκή της Βρετανίας και της Κορέας, ενώ οι εντάσεις του Ψυχρού Πολέμου αυξάνονταν σταθερά. Ο Albarelli εξηγεί στο βιβλίο του «Ένα Τρομερό Λάθος: Η Δολοφονία του Frank Olson και τα Πειράματα Ψυχρού Πολέμου της CIA», ότι είχε μιλήσει με τους πρώην συνεργάτες του Φρανκ Όλσον που του είπαν ότι το περιστατικό Pont-Saint-Esprit ήταν απλά μέρος μιας ποικιλίας πειραμάτων ελέγχου του νου που είχε εκτελεστεί από τη CIA.

Ωστόσο, αυτό που δεν μπορούσε να βρει στην έρευνά του ήταν εάν οι γαλλικές αρχές γνώριζαν ή όχι την πραγματική φύση του συμβάντος. Σε διάφορες ειδησεογραφικές εκθέσεις περιλαμβάνονται αιτήματα από γαλλικές υπηρεσίες πληροφοριών που απαιτούν πληροφορίες από τη CIA σχετικά με τις δηλώσεις που περιλαμβάνονται στο βιβλίο. Πολλοί άλλοι, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που επλήγησαν από το περιστατικό, ζήτησαν επίσης απαντήσεις. Ο Charles Granjoh εξήγησε σε ένα γαλλικό περιοδικό ότι «σχεδόν έφτασε στο θάνατο», συνεχίζοντας λέγοντας «θα ήθελα να μάθω το γιατί».


Το ιατρικό πείραμα που προκάλεσε το θάνατο 128 αφροαμερικανών και μόλυνε τα παιδιά και τις συζύγους τους με σύφιλη. Οι υπεύθυνοι αρνούνταν να δώσουν τη θεραπεία στους ασθενείς, γιατί δεν ήθελαν να πάνε χαμένες οι μελέτες 40 ετών…


To 1932 ξεκίνησε στον αμερικανικό νότο ένα ιατρικό πείραμα, που επρόκειτο να προκαλέσει τον θάνατο εκατοντάδων ανθρώπων. Το Ινστιτούτο Tuskegee, ένα πανεπιστήμιο που ιδρύθηκε αποκλειστικά για την μόρφωση απελευθερωμένων σκλάβων, οργάνωσε μία ιατρική έρευνα, που θα μελετούσε την εξέλιξη της σύφιλης σε Αφροαμερικάνους της περιοχής. Το Ινστιτούτο βρισκόταν στην περιοχή Μέικον της Αλαμπάμα, όπου σύμφωνα με προγενέστερη έρευνα, υπήρχε το υψηλότερο ποσοστό σύφιλης στον ανδρικό πληθυσμό σε όλη την Αμερική. Ξεπερνούσε το 35%. Το αρχικό σχέδιο του προγράμματος προέβλεπε την παρατήρηση της ασθένειας για έξι έως εννιά μήνες και ύστερα, θα ξεκινούσε η θεραπεία. Βέβαια, το 1932, η σύφιλη δεν θεραπευόταν ολοκληρωτικά. Η πενικιλίνη ανακαλύφθηκε το 1928, αλλά δεν χρησιμοποιούνταν ακόμα ως θεραπεία. Βρισκόταν σε πειραματικό στάδιο μέχρι και το 1947, όταν πια έγινε το επίσημο φάρμακο για την αντιμετώπιση της ασθένειας. Τη δεκαετία του ’30, χρησιμοποιούσαν το φάρμακο Neosalvarsan, το οποίο όμως είχε ως βάση το αρσενικό και ήταν πολύ τοξικό για τον οργανισμό. Στόχος του προγράμματος Tuskegee ήταν να παρακολουθήσει την εξέλιξη της ασθένειας σε Αφροαμερικάνους, γιατί πίστευαν ότι τους επηρέαζε διαφορετικά απ’ ότι τους λευκούς. …


Σύμφωνα με την επικρατέστερη ιατρική άποψη της εποχής, η οποία διαψεύστηκε αργότερα, η σύφιλη χτυπούσε την καρδιά των μαύρων, ενώ στους λευκούς προκαλούσε βλάβες στον εγκέφαλο. Οι υπεύθυνοι του προγράμματος συγκέντρωσαν 600 Αφροαμερικάνους για να πάρουν μέρος στο πρόγραμμα. Οι 399 είχαν σύφιλη, ενώ οι υπόλοιποι 201 ήταν υγιείς. Ήταν όλοι άποροι και τους δελέασαν, λέγοντάς τους πως θα τους προσέφεραν δωρεάν φαγητό και εξετάσεις. Όποιος δεχόταν να δώσει το πτώμα του για αυτοψία, μετά τον θάνατό του, θα είχε και δωρεάν κηδεία. Δεν τους είπαν ποτέ όμως από τι έπασχαν. Στους 399 ασθενείς περιέγραψαν την αδυναμία τους ως «κακό αίμα», με συμπτώ��ατα που έμοιαζαν με αναιμία και γενικότερη αδυναμία. Κάθε βδομάδα, τραβούσαν υγρό από την σπονδυλική τους στήλη για να το εξετάσουν, μία διαδικασία φοβερά επίπονη, χωρίς όμως να τους εξηγήσουν ποτέ το γιατί. Πέρασαν εννιά μήνες, αλλά η θεραπεία δεν ξεκίνησε. Οι περισσότεροι ασθενείς ήταν αναλφάβητοι και οι υπεύθυνοι του προγράμματος δεν δυσκολεύτηκαν καθόλου να τους ξεγελάσουν. Βέβαια, τα πρώτα χρόνια, ακόμα και αν τους παρείχαν τα απαραίτητα φάρμακα, θα είχαν παρουσιάσει ελάχιστη βελτίωση….

Αφροαμερικάνοι που έλαβαν μέρος στο πρόγραμμα Tuskegee…

Αυτό όμως δεν ίσχυε μετά το 1940, όταν η πενικιλίνη είχε διαδοθεί. Όταν ξέσπασε ο β’ παγκόσμιος πόλεμος, περίπου 200 άνδρες απ’ το πρόγραμμα προσπάθησαν να καταταχτούν στον στρατό, αλλά τους έδιωξαν, λέγοντάς τους να επιστρέψουν, αφού είχαν θεραπευθεί. Μέχρι τότε, κανείς από τους υπευθύνους του προγράμματος δεν είχε αναφέρει κουβέντα για την πενικιλίνη, ούτε δέχτηκαν να τους τη χορηγήσουν, ακόμα και μετά από την απαίτηση των ασθενών. Μάλιστα έκαναν ό, τι μπορούσαν για να τους αποτρέψουν, γιατί φοβόντουσαν ότι αν θεραπεύονταν, θα πήγαιναν χαμένα όλα τα χρόνια που τους παρακολουθούσαν. Ήθελαν να μελετήσουν την εξέλιξη της ασθένειας σε όλα τα στάδια, μέχρι και τον θάνατο. Πολλοί ασθενείς απευθύνθηκαν αλλού για τη θεραπεία και τη βρήκαν, αλλά εκατοντάδες συνέχισαν να συμμετέχουν στο πρόγραμμα Tuskegee. Υπολογίζεται ότι, καθ’ όλη τη διάρκεια του προγράμματος, 128 άνδρες πέθαναν από σύφιλη, 40 καταγράφηκαν να έχουν μολύνει και τις συζύγους τους, ενώ τα παιδιά 19 αντρών γεννήθηκαν με συγγενή σύφιλη, η οποία μεταδίδεται από τη μητέρα κατά τον τοκετό….

	«Κηρύχτηκε πόλεμος μικροβίων εναντίον των μαύρων! Εκατοντάδες μαύροι σφαγιάστηκαν σε «πείραμα» σύφιλης»

Το 1966, ο ερευνητής Πίτερ Μπούξτουν απευθύνθηκε στον Τομέα των Αφροδίσιων Νοσημάτων, ζητώντας να τερματιστεί το πρόγραμμα, αλλά αγνόησαν το αίτημά του. Το 1972, αποφάσισε να λάβει πιο δραστικά μέτρα και η ιστορία του δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Washington Star. Έγινε πρωτοσέλιδο των New York Times, προκάλεσε σάλο και το πρόγραμμα τερματίστηκε αμέσως. Δόθηκαν 9 εκατομμύρια δολάρια ως αποζημίωση στους ασθενείς που είχαν λάβει μέρος και στις οικογένειές τους. Το πρόγραμμα Tuskegee έγινε αφορμή για μια σειρά μεταρρυθμιστικών ρυθμίσεων σχετικά με την προστασία ατόμων που παίρνουν μέρος σε έρευνες και επιστημονικά πειράματα. Μέχρι σήμερα, θεωρείται ένα από τα γνωστά και πιο απάνθρωπα πειράματα που έγιναν ποτέ…